دانیال روشنیدو فصل تمام دارم میگم لیائو و تئو سلول های سرطانی تیم هستن.
خدا رو شکر داریم میبینیم که با رفتن تئو، حد اقل مشکل انضباطی تیم از بین رفت(مقدار زیادی).
اگر لیائو رو با چشم کم بینا و دید محدود ببینیم (مثل یه عده) توی ۲۶ سالگی هنوزم بهش میگیم کوه استعداد که هنوز شکوفا نشده!
اگر با چشم باز و واقعی ببینیم، لیائو میتونه هر فصل ده گل و پاس گل رو تضمین کنه، به شرطی که تمام مجموعه میلان، در خدمتش باشن! یعنی چی؟ یعنی همه پرس کنن، نظم تیمی رو رعایت کنن، تمام پاس ها رو بهش برسونن، سیستم تیم رو منطبق با لیائو بچینن... تا لیائو توی زمین قدم بزنه و از هر ۲۰ تا توپی‌که بهش میرسه بتونه یه حرکت مثبت بزنه. بازی هم که تموم شد، بره دنبال رپ خوندن و استریم کردن! بله لیائو بازم +10_+10 رو ثبت میکنه اما تیم نتایج لازم رو نمیگیره.
__________
وجود لیائو توی تیم، باز هم باعث حاشیه و افت عملکرد تیم میشه.
پولیشیچ که برای آقای گلی میجنگه، هر بازی دقیقه ۶۰ تعویض میشه! این اتفاق برای لوتارو، هویلوند یا ... میوفته؟ این یه بار روانی روی پولیسیچ هست که قطعا باعث افتش میشه.
تغییر ریتم بازی با و بدون لیائو.
دغدغه عملکردی لیائو. بازیکنی که نه میشه فیکسش کرد، نه میشه گذاشتش روی نیمکت. نه میشه نوک گذاشتش، نه میشه سیستم تیم رو به خاطر لیائو تغییر داد.
عدم فروش لیائو توی تابستون، اشتباهی بود که به خواست خود آلگری بود(هرچند لیائو هم مشتری نداشت مثل تئو) امیدوارم آلگری به گه خوردم نیوفته
