امیرحسین صدرسهیل عزیز،
با وجود دیدن این عکس، سال ها پیش از این، مرا به دوره ایی شیرین که به تلخی گرایید وفوتبال ما دچار نزول دردناک و چشمکیری شد، پرتاب کردی.
بسیاری از بازی های اندرانیک اسکندریان را در دپران حضور در تاج پ تیم ملی از نزدیک دیده بودم. سریع، قدرتمند و کنه بود، و بازی برای گوش راست حریف ازار دهنده. استایل او مانند بسیاری از بهترین مدافعین چپ امروزی که اصرار و میل به نفوذ دارند، بود.
خباصه با رخدادهای سرزمین ما بیجا نبود که به کاسموس رفت و با در برابر بسیاری از ستارگان فپتبال حهان همبازی شد. ارامنه ایران بازیکنان فوق العاده ایی به فوتبال هدیه داشتند که میتونم به کارو حق وردیان، مائیس میناسیان و کارنیک شهبتدری اشاره کنم که با چشمان کیفیت کار و استعداد ان ها را دیده ام.
دورانی بود ؛در اسیا رقیبی نداشتیم و بعد از جام حهانی ۷۸ فرصتی مناسبی داشتیم تا بیشتر در عرصه جهانی خودی نشان دهیم. افسوس و حیف، مانند خیلی چیزهای دیکر، میسر نشد.
حضور دیه گو هم در این عکس به اعحاب و زیبایی خاطرات خوش و فراموش نشدنی گذشته اضافه کرده است!
ممنون از حسن انتخاب شما، فقط ای کاش بیشتر وازد جزییات موضوع عکس، خود اسکندریان یا کاسموس می شدید.
داستان های ناب و شنیدنی بسیاری دارد.
باز هم ممنون از تلنگر شما که مرا به دنیای دیگری برد و داستان های شیرین و تلخ زیادی را در ذهن و دلم زنده کرد.
با ارزوی قلبی برای سلامتی و موفقیت رورافزون شما و همه عزیزان،
با احترام و اخلاص،
امیرحسین صدر
