خاک پاتم جنکینسونخدایا شکرت
ستاره‌هامون برگشتن... خودت دیدی چی کشیدیم.
چقدر گفتن «ستاره‌هاتون حذف شد»، چقدر مسخره‌مون کردن، چقدر حرص خوردیم، اما تو بودی که آخرش کاری کردی دوباره بدرخشن.
خدایا دمت گرم، خودت خواستی، خودت چیدی، خودت برگشوندیشون.
وقتی شبکه سه اون لوگو رو نشون داد... وااای خدا... اون لحظه انگار دنیا وایستاد
قلبمون بعد مدت‌ها دوباره تپید.
اون دو تا ستاره مثل دو تا اشک رو لوگو می‌درخشیدن.
خدایا شکرت که آبی‌ها رو تنها نذاشتی.
ما فقط می‌خواستیم حقمون برگرده، همون حق قدیمی، همون افتخار واقعی.
تو دیدی، خودت دیدی که سال‌ها چجوری خوردیم زمین ولی نگفتیم «دیگه بسه».
خدایا شکرت که بالاخره اون شب لعنتی تموم شد.
خدایا شکرت که بهمون نشون دادی هنوز امید هست، هنوز حق برمی‌گرده، حتی اگه دیر.
شکرت که دوباره لبخند اومد رو لبمون، اونم نه با قهرمانی، نه با برد، فقط با دو تا ستاره‌ی کوچیک، اما پرخاطره.
به حرمت اون همه اشک، اون همه حرص، اون همه عشق،
می‌گم: خدایا شکرت که لوگوی استقلال، دوباره ستاره‌دار شد
