طرفداری | مارک کلاتنبرگ، داور سرشناس انگلیسی، بدترین تجربه داوری دوران حرفه‌ای خود را به‌روشنی به یاد می‌آورد؛ کابوسی که همچنان او را رها نکرده است. او که در سال ۲۰۱۶ فینال‌های لیگ قهرمانان اروپا و جام ملت‌های اروپا را قضاوت کرد، همچنان از یک بازی خاص در اوایل دوران حضورش در لیگ برتر انگلیس به‌عنوان یک لکه سیاه یاد می‌کند.
کلاتنبرگ ۵۰ ساله می‌گوید پس از قضاوت ضعیف در دربی مرسی‌ساید در اکتبر ۲۰۰۷ در ورزشگاه گودیسون پارک، تهدید به مرگ شده بود و به‌مدت شش سال از قضاوت دیدارهای اورتون محروم شد. او این مسابقه را «جنگی تمام‌عیار» توصیف می‌کند که برای آن آمادگی نداشت. در دقایق پایانی، او یک پنالتی آشکار را نادیده گرفت، دو بازیکن اورتون را اخراج کرد و به‌ظاهر (اما نه در واقعیت) تحت تأثیر استیون جرارد، کاپیتان لیورپول، قرار گرفت. این دیدار نفس‌گیر ۹۰ دقیقه‌ای با نتیجه ۲ بر ۱ به سود لیورپول پایان یافت و هواداران اورتون را به‌شدت خشمگین کرد.
روایت کلاتنبرگ از اشتباهاتش
کلاتنبرگ در پادکست «سوت‌زن‌ها» متعلق به دیلی‌میل اسپورت، این‌گونه ماجرا را بازگو می‌کند:
یک بازی بود که ای‌کاش می‌توانستم دوباره آن را قضاوت کنم. من در آن زمان داوری جوان بودم و تنها یک سال از حضورم در لیگ برتر گذشته بود. بااین‌حال، هفته‌های پیش از آن، دیدارهای مهمی مانند منچستریونایتد-منچسترسیتی و دربی شمال لندن را قضاوت کرده بودم. برای قضاوت بازی اورتون و لیورپول در گودیسون پارک انتخاب شدم. این را بهانه نمی‌کنم، اما تا آن زمان هرگز چنین دربی‌ای را تجربه نکرده بودم. جو بازی بسیار پرتنش و وحشیانه بود. این یک دربی از طبقه کارگر بود و من کاملاً در قضاوت آن اشتباه کردم.
اشتباهات فاجعه‌بار در مسابقه
در آن دیدار، لیورپول تحت هدایت رافائل بنیتز موفق شد بازی باخته را برگرداند و با نتیجه ۲ بر ۱ اورتونِ دیوید مویس را شکست دهد. اورتون با گل به خودی سامی هیپیا، مدافع لیورپول، با برتری به رختکن رفت، اما همه‌چیز در نیمه دوم تغییر کرد. کلاتنبرگ دو بازیکن اورتون، تونی هیبرت و فیل نویل، را اخراج کرد و دو پنالتی به سود لیورپول اعلام کرد. درک کویت هر دو پنالتی را با موفقیت به گل تبدیل کرد.
کلاتنبرگ توضیح می‌دهد:
دو بازیکن اورتون را اخراج کردم. درباره یکی از اخراج‌ها، هواداران اورتون تصور کردند که به‌خاطر صحبت‌های استیون جرارد نظرم را تغییر داده‌ام. جرارد دقیقاً در لحظه‌ای که کارت زرد را با کارت قرمز برای تونی هیبرت عوض کردم، از جلوی دوربین‌ها گذشت، اما تصمیم من برای اخراج از ابتدا قطعی بود.
این‌گونه به نظر آمد که جرارد چیزی به من گفته و من تصمیمم را تغییر داده‌ام، درحالی‌که چنین اتفاقی رخ نداد. همچنین فیل نویل را به‌دلیل خطای هند روی خط دروازه اخراج کردم. اما بدترین اشتباه من در دقایق پایانی رخ داد. جیمی کرگر به‌وضوح جولئون لسکات را سرنگون کرد؛ خطایی که پنالتی آشکاری بود. اگر آن را اعلام می‌کردم، اورتون شانس مساوی کردن داشت. از نگاه هواداران اورتون، من سه اشتباه بزرگ مرتکب شدم و همه تصمیمات کلیدی به نفع لیورپول بود.
شش سال محرومیت و درس‌های آموخته
کلاتنبرگ اعتراف می‌کند که در آن مسابقه، درس مهمی درباره مدیریت جلوه عمومی تصمیمات داوری، نه صرفاً صحت فنی آن‌ها، آموخت. او در گفت‌وگو با ایان لادیمن، همکارش در پادکست، اظهار داشت:
پس از بازی، تهدید به مرگ شدم و به‌مدت شش سال از قضاوت دیدارهای اورتون محروم شدم. دربی شمال لندن یک بازی فوتبال بود، اما دربی مرسی‌ساید یک جنگ تمام‌عیار بود. من کنترل بازی را از دست دادم و توانایی‌ام در تصمیم‌گیری مختل شد. من داوری جوان بودم، اما توانستم خودم را بازیابی کنم. سال‌ها بعد، دیدارهای شگفت‌انگیزی برای اورتون قضاوت کردم، مانند پیروزی ۴ بر ۰ مقابل منچسترسیتی یا آخرین بازی دیوید مویس با اورتون. اما آن هواداران فوتبال هرگز من را نمی‌بخشند. آن‌ها فقط همان یک لحظه را به یاد می‌آورند، مهم نیست در ادامه چند تصمیم درست گرفته باشید.
