ایران تالشدر آسمان این شهر بلندپروازترین بود اما افتاده‌تر از او کسی نبود. سهیم‌ترین بود در حفظ بزرگترین عشق سرخدلان اما سهم خواهی‌اش را هرگز کسی ندید. شاهینی که بالش را بستند، آسمانش را گرفته، به کلاغ‌ها سپردند اما ادعای غرور و لاف بی نیازی‌اش را کسی نشنید
هُمای فوتبال ایران پرنده بود وقتی آسمان ایران هنوز جای پریدن داشت. با غلط‌گیرهای سیاست‌زده افتادند به جان صحیح‌ترین صفحات تاریخ تا نام سرطلایی ما از یادها برود اما تقدیر این بود که قلب طلایی همایون در سینه سرخدل‌ترین هواداران بنشیند و بتپد به وسعت تاریخ
