پینتوریکیوی کبیرمن یه هوادار عادی فوتبالم که ۲۰ سالی میشه فوتبال میبینم
طبق تجربه میدونم که اولا حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد بازیکنایی که مصدومیت رباط صلیبی به سراغشون میاد دیگه هرگز به کیفیت سابق برنمیگردن.حتی اونهایی که قراره مجددا به کیفیت سابق برگردن معمولا و در بیشتر مواقع اولین فصل بعد از رفع مصدومیتشون انواع و اقسام مصدومیتهای ریز و درشت و ناآمادگی و ... به سراغشون میاد یعنی شما نمیتونی روی اون بازیکن توی اون فصل حساب کنی و باید حساب شده و کم بهش بازی بدی تا دوبازه هم به لحاظ ذهنیتی و فیزیکی به شرایط خوبش توی یکسال برگرده.
خط دفاع یوونتوس هم کیفیت بازیکناش مشخص بود و وضع برمر هم با این چیزایی که گفتم مشخص بود.یعنی منی که ففط یه طرفدار ساده ام اول فصل میفهمیدم پاشنه آشیل این تیم دفاعه ولی اون مدیر الدنگ با اون همه دک و پوز نمیفهمه و سه تا مهاجم نوک میاره به تیم؟یا اون مربی الدنگ ایگور تودور خودش تو بالاترین سطح بازی میکرده نمیفهمه بازیکنی مثل برمر که تازه برگشته باید کم کم بهش بازی بده و نهایتا امسال ۲۰ تا بازی کنه ولی توی ۷ الی ۸ بازی اول فصل حتی یک دقیقه هم بهش استراحت نمیده و نتیجش میشه یه مصدومیت بلند مدت دیگه و احتمالا پایان عمر فوتبالیش؟
در مورد ترکیب هم بگم خط حمله درسته توی افته الان ولی بازیکنایی هستن که رزومه خوبی دارن یه مربی خوب میتونه راشون بندازه همین اوپندا همین دیوید که الان فحش میخورن ولی حداقلش میشه امید داشت که قبلا تو تیمهای قبلیشون ستاره بودن و شاید بتونیم دل خودمون رو خوش کنیم که مثلا مشکلشون روحیه و شاید درست بشن
تو خط هافبک هم تا حدودی میشه خودمونو دلداری بدیم
ولی لعنتی تو خط دفاع این بنجلها قبلا هم هیچ عن خاصی نبودن؛گاتی از سری بی اومده فیکس یووه شده،لوید کلی تو نیوکاسل میخ نیمکت بوده الان فیکس یووه است،کالولو نیمکت نشین میلان الان مثلا بهترین مدافع ماست.اوضاع خط دفاع خیلی تخمی تر از حد تصوره،امیدوارم کومولی توی ژانویه یه فکری بکنه و این تیم رو تو کورس نگه داره
