Shayea - Live Performance | Episode 1
شایع منم، احترام نظامی
اگه تو هم بهم احترام بذاری
اگه یه قلب عین آینه داری
مثل مایی، قابل احترامی
من همه‌ی آدم‌ها رو دوس دارم
همیشه هم این حسمو بروز دادم
همیشه به همه خوش‌بینم، درست یا نه
همیشه نشون دادم چقد تو مشتامن
به همه ادب کردم و همین
ادب کردنا ادب کرد منو، رفیق
اَ یه جا دیگه عقلم رسید
اَ چشم میفتی اگه در دسترسی
من همون بودم که بودم
همه جا، چه تو جمع، چه رو فرش خونه‌م
خودم اجازه دادم از دَم بدونن
خودم به خودم وقت دادم نفهم بمونم
و از هر سوراخ ده دفعه نیش بخوره بهم
میخو ببینم و باز گیر بکنه بهم
دِ آخه کجای دنیا شیر شل و وله؟
یهو یکی اَ تو آینه خفتمو گرفت
ازم خواست بشم چیزی که الآنم
منی که دیگه شکم‌سیری ندارم
زیر‌زمینی‌ام و بدونِ قلاده‌ام
من رپ می‌خونم تکون بده جمع با من
روبه‌روت نور بنداز، شیر اومده
سفت و محکم با اینکه دیر اومده
ردشده-از-لبِ-تیغ اومده
می‌خونه، یه ایران پا می‌کوبن هی
خب آره، برا ما هم گاهی اوقات
خیلی اَ شرایط بابِ میل نبود
ما هم تنگ بود راه‌پلمون
ما هم خیلی گیرودار داشت قصمون
محلِ ما ستاره نداشت
آدم‌های بدونِ آرزو پشتِ درهاش بودن
من هم عادی بود عقده برام
اما باز یادمه هر شب تا صبح نگران بودم
باید به یه جا می‌رسیدم
وقتی میام نتونی بلند نشی اَ جات
من جوابِ همون سوالایی شدم
که هیشکی بهش جوابِ منطقی نداد
واسه خودم هی رفتم اومدم
دیدم حرفای آدم‌ها تو دفترِ منن
دیدم خیلی شیرین‌تر اَ پوله
بدون اجازه حرفمو زدم
الان داره می‌شه ده سال
که حالِ جفتمونو می‌نویسه دستام
داشی منو تو این ده سال
کسی کف این خیابون‌ها نشناخت
من آشنا‌ترین غریبه‌ی شهرم
که دیگه همه اشتباهامو کردم
داشی، من دیگه برنمی‌گردم
آماده‌ی صحنم، اَ همه چی کندم
روبه‌روت نور بنداز، شیر اومده
سفت و محکم با اینکه دیر اومده
ردشده-از-لبِ-تیغ اومده
می‌خونه، یه ایران پا می‌کوبن هی
سخت بود خیلی، اما باید پس می‌دادمش
به خودم داشتم هر دِینی
وقتش شده بود خودمو جمع کنم
از این تختِ خوابِ همیشه باهام
وقتش شده بود فکر کنم به دلیلِ کارهام
به این که چرا هیشکی منو ندیده تا حالا
انگار بسَم بود دیگه این دنیا رو دیدن
اَ پشتِ پنجره‌ی شیشه‌ای
انگار بسم بود دیگه این
مردی که اصلا شبیه همیشه نی
دوباره شروع کردم دوباره
از صفر خسته دوباره و دوباره
واسه اونا که می‌گفتن لیاقتشو نداره
واسه هر کی ازم منتظر جوابه
حالا لابه‌لای این کوچه‌های بلند
حالا که دیگه رودررو تو چِشای توام
حالا که مرد شدم رویِ پای خودم
قول می‌دم همه چیو روبه‌راه می‌کنم
بِهت قول می‌دم جبران شه هر
روزی که تو همدیگه مشتام گره‌ان
بهت قول می‌دم جبران شه هر
روزی که رو سقف بود از صبح آمپرم
من اینجانب ممرضا شایع‌ام
منم و نونِ بندِ به ورقِ مچاله‌ام
زنده‌ام به همین بد خطیا
به تو روت وایسادن با دهنِ گشادم
