طرفداری | اوله گونار سولسشر، سرمربی پیشین منچستریونایتد، در گفت‌وگویی مفصل در پادکست اورلپ، دربارهٔ مسائل مختلفی از جمله سبک بازی فعلی یونایتد، اسکات مک تومینای، مارکوس رشفورد و جیدون سانچو صحبت کرده است.
سولسشر در ابتدا با اشاره به سبک بازی فعلی تیم گفت:
وقتی این سیستم خوب اجرا شود، بازی کردن مقابل آن واقعاً وحشتناک است. برای اینکه این سیستم درست کار کند، باید تیم‌ها مقابلتان پرس کنند. حالا می‌بینیم وقتی که مالکیت توپشان زیر ۵۰ درصد است، مثلاً ۴۵ یا ۵۰ درصد، بیشتر برنده می‌شوند تا وقتی که ۶۰ یا ۶۵ درصد توپ را در اختیار دارند.
این سرمربی نروژی از جدایی مک تومینای از منچستریونایتد ابراز شگفتی کرد و گفت:
از فروش اسکات شوکه شدم. به نظرم شما باید در تیمتان هسته‌ای از بازیکنان بومی داشته باشید که باشگاه را بشناسند و درک کنند. او در ایتالیا نشان داده چه بازیکن فوق‌العاده‌ای است. اسکات شخصیتی عالی دارد؛ همان چیزی که در یک باشگاه بزرگ به آن نیاز دارید.
او در ادامه دربارهٔ نقش تاکتیکی مک تومینای در زمان حضورش در اولدترافورد توضیح داد:
در تیم من، احتمالاً اسکات به اندازهٔ کافی اجازه بازی در بهترین پستش را پیدا نکرد. آیا به خاطر برونو فرناندز چنین بود؟ بله، برونو و البته کمبود قوای فیزیکی و دوندگی در میانهٔ زمین باعث میشد مجبور شویم از اسکات در نقش دیگری استفاده کنیم.
یادم هست در چند بازی مقابل لیدز گفتیم: «اسکات، این بازی حول محور نبردهای تن به تن می‌گردد؛ تو باید از یارت جدا شوی، جلو بروی، برگردی و دوباره نفوذ کنی». او در آن بازی‌ها دو یا سه گل زد... دقیقاً یادم نیست، ولی مقابل تیم بیلسا عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت. به همین دلیل است که حالا در ناپولی او را در نقش متفاوتی می‌بینید.
سولسشر دربارهٔ مارکوس رشفورد که اکنون در بارسلونا بازی می‌کند گفت:
از وقتی از باشگاه رفتم، با مارکوس صحبت نکرده‌ام؛ فقط چند پیام کوتاه رد و بدل کردیم. نمی‌دانم در زندگی شخصی‌اش چه اتفاقی افتاده است، اما می‌توان دید که حالا در بارسلونا از فوتبالش لذت می‌برد. به نظر می‌رسید در اواخر حضورش در منچستریونایتد دیگر از بازی در آنجا لذت نمی‌برد.
سولسشر در بخش دیگری از این گفت‌وگو، از شروع دشوار سانچو در یونایتد پرده برداشت:
می‌خواستیم گام بعدی را برداریم؛ نه اینکه از چیزی که داشتیم فاصله بگیریم، بلکه می‌خواستیم عنصر دیگری را به خط حملهٔ تیم اضافه کنیم.
به دنبال بازیکنانی بودیم که بتوانند خطوط دفاعی را باز کنند و جیدون با مهارتش، بازی ترکیبی و پاس‌های کوتاه اطراف محوطه، چنین قابلیتی داشت.
اما بدشانس بود. پیش از پیوستن به ما به تعطیلات رفته بود و در همان زمان دچار عفونت گوش شد. در بیمارستان بستری بود و برای حدود ۱۰ روز حتی نمی‌توانست تمرین کند. این موضوع تا حالا علنی نشده بود. بنابراین هیچ‌وقت نتوانستم به طور جدی با او کار کنم؛ چون درست زمانی که تازه داشت به فرم مطلوبش می‌رسید، من در آستانهٔ برکناری بودم.
وی در پاسخ به اینکه آیا حاضر است روزی به عنوان مدیر ورزشی فعالیت کند، گفت:
بله، قطعاً. وقتی سرمربی بودم همیشه به آینده فکر می‌کردم و تلاش داشتم باشگاه را در مسیر رشد و توسعه قرار دهم.
این سرمربی نروژی، دربارهٔ فلسفه فوتبالی خود در دوران حضورش در اولدترافورد گفت:
سبک بازی من با هری (مگوایر) و البته با رشفورد و سرعتش، سازگار بود. ما می‌خواستیم سریع حمله کنیم، توپ را به جلو ببریم، بازی را با دفاع خوب کنترل کنیم، حریف را به جایی که می‌خواهیم بکشانیم و بعد با پاس‌های کوتاه، روی زمین، با یک یا دو لمس توپ، از حریف عبور کنیم. اینطور نبود که فقط توپ را به سمت مهاجم تیم بفرستیم.
سولسشر در پایان در وصف آنتونی مارسیال، مهاجم فرانسوی پیشین شیاطین سرخ که در دوران او نمایش‌های درخشانی داشت، گفت:
مارسیال بسیار مستعد بود و در روز خوبش، نمی‌توانستید جلوی او کاری کنید.
پلی به گذشته؛ کامبک رویایی منچستریونایتدِ سولسشر مقابل پاری سن ژرمن
