اختصاصی طرفداری | یولیان ناگلزمان در سپتامبر ۲۰۲۳ جانشین هانسی فلیک روی نیمکت تیم ملی آلمان شد. از آن زمان تا به امروز، او ۲۸ بار روی نیمکت مانشافت نشسته و آمار ۱۶ پیروزی، ۶ تساوی و ۶ شکست را به ثبت رسانده است. تجربه‌ی حضور ناگلزمان در تورنمنت‌های ملی به راه‌یابی به مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی یورو ۲۰۲۴ و نیمه‌نهایی لیگ ملت‌های اروپا ۲۵-۲۰۲۴ ختم شده است.
برخلاف یک سال ابتدایی و همچنین ماه‌های پس از یورو ۲۰۲۴، دیگر خبری از طراوتی که ناگلزمان با ورودش به مانشافت به تیم مریض فلیک وارد کرده بود، نیست. با وجود اینکه آلمان پس از پیروزی ۲-۰ مقابل لوکزامبورگ، با یک تساوی خانگی برابر اسلواکی هم جواز حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را کسب خواهد کرد، اما تردیدهای زیادی نسبت به آمادگی و عملکرد احتمالی ژرمن‌ها در تابستان آینده وجود دارد.
تیم ملی آلمان کارش در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ را با شکست برابر اسلواکی آغاز کرد. با وجود چهار پیروزی متوالی در بازی‌های بعدی، پیروزی یا تساوی مقابل اسلواکی ضامن صعود مانشافت به رقابت‌های سال آینده خواهد بود
مصدومیت مهره‌های کلیدی
جمال موسیالا، شماره‌ی ۱۰ و یکی از بزرگ‌ترین استعدادهای - اگر نگوییم بزرگ‌ترین استعداد - نسل فعلی فوتبال آلمان در پنج پنجره‌ی اخیر بازی‌های ملی غایب بوده است. ابتدا مصدومیت همسترینگ در ماه‌های مارس و ژوئن و سپس شکستگی استخوان مچ پا در سه ماه اخیر موجب دوری او از ترکیب مانشافت شده است. موسیالا علاوه‌بر نقش پررنگی که شخصاً با تأثیرگذاری روی روند بازی، حملات و گل‌های تیم ایفا می‌کرد، در لینک‌آپ با دیگر بازیکنان تیم از جمله فلوریان ویرتس هم نقشی بسیار کلیدی داشت.
بازگشت جمال موسیالا گره‌های زیادی از کار ناگلزمان خواهد گشود
بااین‌حال، موسیالا تنها مصدوم ماه‌های اخیر آلمان نبوده است. از بین بازیکنان حاضر در لیست تیم در یورو ۲۰۲۴ که عملکرد امیدوارکننده‌ای در آن تورنمنت خانگی داشتند، نیکو اشلوتربک، آنتونیو رودیگر و کای هاورتس هم دیگر بازیکنان کلیدی مصدوم آلمان در ماه‌های اخیر بوده‌اند. حتی گزینه‌ی نیمکت‌نشینی مانند بنجامین هنریکس، دفاع چپ لایپزیش هم با مصدومیتی بلندمدت روبه‌رو شده و دست ناگلزمان را در یکی از پست‌های کم‌بازیکن آلمان بیش از پیش خالی کرده است. در واقع، آمادگی کامل موسیالا، هاورتس و اشلوتربک تا تابستان ۲۰۲۶ می‌تواند نیروی مضاعف و امیدواری بیشتری به کمپ آلمان تزریق کند.
خداحافظی رهبران تیم
یورو ۲۰۲۴ ایستگاه پایانی چندین تن از بازیکنان باقی‌مانده از نسل قبلی در ترکیب مانشافت بود. از تونی کروسِ برگشته به تیم ملی تا مانوئل نویر، توماس مولر و ایلکای گوندوعان همگی با پایان این تورنمنت، از بازی‌های ملی خداحافظی کردند. غیبت هر یک از این مهره‌ها به‌خودیِ خود ضربه‌ی سنگینی برای آلمان به‌شمار می‌رود؛ خصوصاً که از سال ۲۰۱۶ به بعد، کمبود شدید بازیکنان سطح بالا و استعدادهای درخشان در این تیم نسبت به سایر رقبای اروپایی مانند اسپانیا، فرانسه و انگلیس به‌شدت حس می‌شود.
جای خالی این سه نفر به‌سادگی پر نمی‌شود
اگرچه مقاومت ناگلزمان در برابر دعوت دوباره از مانوئل نویر ممکن است دلایل غیر ورزشی، برخلاف آنچه خودش اذعان می‌کند، داشته باشد، اما اختلاف سطح بازیکنانی که جانشین بازنشسته‌ها شده‌اند، کاملاً مشهود است. اولیور باومن در غیاب مارک آندره تراشتگن (که عملکرد امیدوارکننده‌ای در دور نهایی لیگ ملت‌های اروپا در ژوئن ۲۰۲۵ داشت) نمی‌تواند نقشی که نویر در امنیت بخشیدن به فضای پشت دفاع و همچنین خط اول پرس‌گریزی تیم ایفا می‌کرد را بازی کند؛ در حقیقت با وجود افت آمار توپ‌گیری نویر و افزایش ضریب اشتباهاتش که خصوصا در چهار تورنمنت ملی اخیر شاهد آن بودیم، او همچنان وزنه‌ی بزرگی برای تیم چه از نظر سطح فنی و چه از نظر قدرت رهبری محسوب می‌شد.
چنین اتفاقی در خط میانی هم کمابیش تکرار شده است. با توجه به بازگشت دوباره‌ی کیمیش به پست دفاع راست در اغلب بازی‌های ملی اخیر، زوج گورتسکا-پاولوویچ یا دیگر پیوت‌های استفاده‌شده از سوی ناگلزمان نه در فاز دفاعی و نه در فاز تهاجمی، قادر به ارائه‌ی کیفیتی نزدیک به هافبک سابق رئال مادرید هم نبوده‌اند.
تکرار یک اشتباه قدیمی؛ بازگشت بازیکنان تمام‌شده
اتفاقاتی که در انتهای دوران سرمربی‌گری یواخیم لوو و همچنین دوران کوتاه حضور هانسی فلیک شاهدش بودیم، کمابیش در حال تکرار شدن از سوی ناگلزمان است: تغییر سیستم بازی به چینش سه دفاعه، تغییرات مداوم در ترکیب اصلی (که البته بخشی از آن به‌خاطر مصدومیت‌ها اجتناب‌ناپذیر بوده) و دعوت دوباره از بازیکنان کنار گذاشته‌شده.
این مورد آخر خصوصاً جای بحث زیادی دارد. ناگلزمان در ماه‌های منتهی به یورو ۲۰۲۴ تصمیم به کنار گذاشتن لئون گورتسکا از لیست تیم ملی گرفت و پای حرفش هم باقی ماند. در کنار عملکرد ضعیف گورتسکا در فصل بدون جام بایرن مونیخ با توماس توخل، یکی دیگر از دلایل عنوان‌شده توسط ناگلزمان برای انجام این کار جلوگیری از برهم خوردن فضای رختکن بود. این کار ناگلزمان از جنبه‌های زیادی نشانه‌های مثبتی داشت؛ بااین‌حال، کمبود مهره در خط میانی (خصوصاً با مصدومیت‌های عجیب و ادامه‌دار پاولوویچ) ناگلزمان را هم در برهه‌ای از فصل گذشته به‌سمت دعوت گورتسکا سوق داد.
گورتسکا که اندک مهارت‌های فنی سابقش را هم از دست داده، به مانعی برای ورود بازیکنان مستعدتر تبدیل شده است
بهبود اوضاع از نظر تعداد مهره‌ها هم تغییری در وضعیت ایجاد نکرد و گورتسکا همچنان با وجود دقایق بازی محدود شده‌اش در بایرن مونیخ به تیم ملی دعوت می‌شود. ماجرا تنها به گورتسکا ختم نمی‌شود؛ لروی سانه هم در ماه جاری (طبق آنچه از سوی ناگلزمان تلویحاً آخرین فرصت به او قلمداد شد) به تیم ملی فراخوانده شد.
ناگلزمان در حالی دوباره به بازیکنان به‌نظر تمام‌شده پناه برده که چشمش را روی استعدادهای نوظهور فوتبال آلمان بسته است. تام بیشوف و لنارت کارل را می‌توان به‌عنوان دم‌دستی‌ترین گزینه‌های پیش‌رو مطرح کرد که چه در بایرن مونیخ و چه در تیم ملی زیر 21 ساله‌های آلمان عملکرد بسیار خوبی داشتند. حتی مهره‌های هجومی جوان دیگری چون برایان گرودا و یوناتان بورکارت هم یا فرصت بسیار محدودی برای عرض اندام داشته‌اند و یا به‌کلی فراموش شده‌اند. با روند فعلی به‌نظر نمی‌رسد که ناگلزمان قصد رقم زدن انقلابی نصفه و نیمه در ترکیب آلمان را با اضافه کردن چندین بازیکن مستعد و آینده‌دار داشته باشد.
بن‌بست شخصیتی؛ جدایی ساندرو واگنر
جدایی ساندرو واگنر، دستیار اصلی یولیان ناگلزمان در یورو ۲۰۲۴ را می‌توان دلیل تکمیلی عوامل مطرح‌شده در بالا برای وضعیت فعلی تیم ملی آلمان عنوان کرد. واگنر در تابستان امسال هدایت آگزبورگ را بر عهده گرفت و تا پایان هفته‌ی دهم بوندسلیگا، با کسب تنها ۷ امتیاز عملکرد خوبی نداشته و به منطقه سقوط چسبیده است. در واقع، جدایی واگنر را می‌توان به مثابه یکی از تکه‌های پازلی دانست که در یورو ۲۰۲۴ فضای کاملاً مثبتی را در اطراف تیم ملی آلمان ایجاد کرده بودند.
ساندرو واگنر، مسیرش را از ناگلزمان جدا کرد تا در آگزبورگ به حرفه‌اش ادامه دهد
با وجود کاهش اختلاف بین تیم‌های ملیِ پیش‌تر آماتور اروپا با بزرگان این قاره، ضعف شخصیت و روحیه‌ای که گمان می‌رفت در دوران ناگلزمان به آلمان برگشته باشد، در بازی‌های مرحله‌ی مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ مشهود بوده است. با وجود نکاتی مانند بازگشت موسیالا و دیگر مصدومان، تطبیق یافتن نیک ولتماده با تیم و پیدا شدن مهاجمی تمام‌کننده در ترکیب آلمان پس از سال‌ها، در شرایط فعلی این جنبه‌های منفیِ ۹ ماه گذشته بوده‌اند که بر آینده‌ی ناگلزمان و تیم ملی آلمان در جام جهانی پیش‌رو سنگینی می‌کنند.
