🏟️ فینال ۱۹۹۹ – منچستریونایتد ۲-۱ بایرن مونیخ
- ورزشگاه: نیوکمپ، بارسلونا
- گلزنان:
- بایرن: ماریو باسلر (۶)
- منچستریونایتد: تدی شرینگهام (۹۰+۱)، اولی گونار سولشائر (۹۰+۳)
- ساعت برگزاری: ۲۶ می ۱۹۹۹، ساعت ۲۰:۴۵ به وقت محلی
- بهترین بازیکن زمین: اغلب از پیروزی یونایتد به عنوان کار تیمی یاد می‌شود، اما سولشائر به‌خاطر گل قهرمانی نماد این فینال شد
خالق فرگی تایم :
فینال منچستر–بایرن، شبی بود که فوتبال را به افسانه بدل کرد. بایرن تا دقیقه‌های پایانی همه‌چیز را در دست داشت، اما درست در همان لحظات معروف به «فرگی تایم» ــ زمانی که تیم‌های سر الکس فرگوسن بارها معجزه کرده بودند ــ منچستر دو ضربه برق‌آسا زد. ورزشگاه از سکوت به انفجار شادی رسید؛ اشک و فریاد برهم امد و تاریخ دوباره نوشته شد. این قهرمانی نه فقط یک جام، بلکه نماد امیدواری و قدرت فرگی تایم بود.
---
🏟️ فینال ۲۰۰۵ – لیورپول ۳-۳ میلان (۲-۳ پنالتی)
- ورزشگاه: آتاتورک المپیک، استانبول
- گلزنان:
- میلان: مالدینی (۱)، کرسپو (۳۹، ۴۴)
- لیورپول: جرارد (۵۴)، اشمیچر (۵۶)، ژابی آلونسو (۶۰)
- ساعت برگزاری: ۲۵ می ۲۰۰۵، ساعت ۲۰:۴۵ به وقت محلی
- بهترین بازیکن زمین: استیون جرارد (لیورپول)
معجزه استانبول:
فینال لیورپول–میلان در استانبول، یکی از شگفت‌انگیزترین شب‌های تاریخ فوتبال بود. میلان با اقتدار نیمه اول را سه‌برصفر به پایان رساند و همه‌چیز تمام‌شده به نظر می‌رسید. اما در نیمه دوم، لیورپول با روحیه‌ای شگفت‌انگیز و ایمان به بازگشت، در فاصله‌ای کوتاه سه گل زد و بازی را به تساوی کشاند؛ لحظه‌ای که بعدها به «معجزه استانبول» مشور شد. در ضربات پنالتی، لیورپول با ایستادگی و اعتماد به نفس قهرمانی را از چنگ میلان بیرون کشید و این شب جاودانه شد؛ شبی که نشان داد فوتبال هیچ‌گاه از نوشتن افسانه‌های تازه دست نمی‌کشد.
---
🏟️ فینال ۲۰۱۴ – رئال مادرید ۴-۱ اتلتیکو مادرید
- ورزشگاه: استادیو دا لوز، لیسبون
- گلزنان:
- اتلتیکو: گودین (۳۶)
- رئال: راموس (۹۰+۳)، بیل (۱۱۰)، مارسلو (۱۱۸)، رونالدو (۱۲۰ پنالتی)
- ساعت برگزاری: ۲۴ می ۲۰۱۴، ساعت ۲۰:۴۵
- بهترین بازیکن زمین: آنخل دی‌ماریا (رئال مادرید) به‌خاطر عملکرد درخشانش
۹۲:۴۸:
فینال اتلتیکو–رئال، صحنه‌ای بود از امید و فروپاشی. اتلتیکو تا دقیقه‌های پایانی با گل گودین در آستانه فتح اروپا ایستاده بود، اما درست در لحظات پایانی، سرخی راموس با ضربه سر معروفش همه‌چیز را تغییر داد. بازی به وقت‌های اضافه کشیده شد و آنجا رئال با تجربه و قدرتش سه گل دیگر زد تا «لا دسیما» را جاودانه کند. برای اتلتیکو این شکست تلخ، یادآور فاصله باریک میان قهرمانی و حسرت بود؛ و برای رئال، نماد ایمان به پایان‌های بزرگ و لحظه‌ای که تاریخ را دوباره نوشت.
🏟️ فینال ۲۰۱۱ – بارسلونا ۳-۱ منچستریونایتد
- ورزشگاه: ومبلی، لندن
- گلزنان:
- بارسلونا: پدرو (۲۷)، مسی (۵۴)، ویا (۶۹)
- یونایتد: رونی (۳۴)
- ساعت برگزاری: ۲۸ می ۲۰۱۱، ساعت ۱۹:۴۵ به وقت محلی
- بهترین بازیکن زمین: لیونل مسی
پیروزی علم بر هنر :
فینال بارسلونا–منچستر یونایتد در ومبلی ، نمایشی بود از فوتبال ناب. منچستر با امید به تکرار قهرمانی ۲۰۰۸ وارد میدان شد، اما بارسلونا با تیمی سرشار از ستاره‌ها و فلسفه‌ی تیکی‌تاکا، بازی را به یک کلاس درس بدل کرد. پس از گل ابتدایی پدرو و پاسخ وین رونی، بارسا در نیمه دوم با ضربات لیونل مسی و داوید ویا فاصله را ساخت.
آن شب، تسلط بی‌چون‌وچرای بارسلونا بر توپ و میدان، منچستر را از نفس انداخت و سر الکس فرگوسن خود اعتراف کرد که تیمش مقابل بهترین تیمی که دیده شکست خورده است. این فینال نه فقط یک قهرمانی، بلکه نقطه اوج نسل طلایی بارسا بود؛ نسلی که فوتبال را به یک علم پیچیده تبدیل کرد.
---
🏟️ فینال ۱۹۹۴ – میلان ۴-۰ بارسلونا
- ورزشگاه: المپیک آتن
- گلزنان: ماسارو (۲۲، ۴۵+۳)، ساویچویچ (۴۷)، دسانتیس (۵۸)
- ساعت برگزاری: ۱۸ می ۱۹۹۴، ساعت ۱۹:۱۵
- بهترین بازیکن زمین: دژان ساویچویچ (میلان
غرور کاذب کار دستشان داد:
شبی که سن‌سیرو لرزید؛ میلان با اقتدار و نظم آهنین، بارسلونا را در هم کوبید. چهار گل تاریخی، هر کدام ضربه‌ای بر غرور تیمی بود که به فوتبال زیبا شهره شده بود. بارسا با تیکی‌تاکای همیشگی‌اش تلاش کرد جریان بازی را در دست بگیرد، اما میلان با ضدحملات برق‌آسا و قدرت بدنی بی‌رحمانه، همه نقشه‌ها را بر باد داد.
نتیجه ۴–۰ نه فقط یک پیروزی، بلکه بیانیه‌ای بود از میلان: یادآوری اینکه در اروپا هنوز تیم‌هایی هستند که می‌توانند حتی بزرگ‌ترین‌ها را به زانو درآورند. این شب در حافظه فوتبال ماندگار شد؛ شبی که سنت و قدرت، بر زیبایی و ظرافت غلبه کرد.
---
🏟️ فینال ۲۰۱۸ – رئال مادرید ۳-۱ لیورپول
- ورزشگاه: المپیک کیف
- گلزنان:
- رئال: بنزما (۵۱)، بیل (۶۴، ۸۳)
- لیورپول: مانه (۵۵)
- ساعت برگزاری: ۲۶ می ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۴۵
- بهترین بازیکن زمین: گرت بیل
---
🏟️ فینال ۲۰۱۲ – چلسی ۱-۱ بایرن (۴-۳ پنالتی)
- ورزشگاه: آلیانتس آرنا، مونیخ
- گلزنان:
- بایرن: مولر (۸۳)
- چلسی: دروگبا (۸۸)
- ساعت برگزاری: ۱۹ می ۲۰۱۲، ساعت ۲۰:۴۵
- بهترین بازیکن زمین: دیدیه دروگبا
دروگبا دروگبا و دروگبا این است چلسیه شگفتی ساز:
فینال بایرن–چلسی در آلیانتس آرنا ۲۰۱۲، یکی از دراماتیک‌ترین شب‌های لیگ قهرمانان بود. بایرن در خانه و با برتری کامل، در دقیقه‌های پایانی با گل توماس مولر پیش افتاد و همه‌چیز تمام‌شده به نظر می‌رسید. اما چلسی با ضربه سر تاریخی دیدیه دروگبا بازی را به تساوی کشاند و آن را به وقت اضافه و سپس پنالتی‌ها برد.
در ضربات پنالتی، بایرن فرصت قهرمانی را از دست داد و دروگبا با آخرین ضربه، چلسی را به نخستین جام اروپایی‌اش رساند. آن شب، اشک و شادی در هم آمیخت؛ برای بایرن حسرتی بزرگ و برای چلسی لحظه‌ای جاودانه که به «شب دروگبا» معروف شد.
---
🏟️ فینال ۱۹۹۸ – رئال مادرید ۱-۰ یوونتوس
- ورزشگاه: آمستردام آرنا
- گلزنان: میاتوویچ (۶۶)
- ساعت برگزاری: ۲۰ می ۱۹۹۸، ساعت ۲۰:۴۵
- بهترین بازیکن زمین: پرادراگ میاتوویچ
---
🏟️ فینال ۲۰۰۴ – پورتو ۳-۰ موناکو
- ورزشگاه: آوف‌شالکه آرنا، گلزنکیرشن
- گلزنان: کارلوس آلبرتو (۳۹)، دکو (۷۱)، آلنیچه‌ف (۷۵)
- ساعت برگزاری: ۲۶ می ۲۰۰۴، ساعت ۲۰:۴۵
- بهترین بازیکن زمین: دکو
---
🏟️ فینال ۲۰۰۶ – بارسلونا ۲-۱ آرسنال
- ورزشگاه: استاد دو فرانس، پاریس
- گلزنان:
- آرسنال: سول کمپل (۳۷)
- بارسلونا: اتوئو (۷۶)، بله‌تی (۸۱)
- ساعت برگزاری: ۱۷ می ۲۰۰۶، ساعت ۲۰:۴۵
- بهترین بازیکن زمین: ساموئل اتوئو
نا داوری علیه بدشانس ترین تیم تاریخ :
فینال بارسلونا–آرسنال ۲۰۰۶ در پاریس، یکی از بحث‌برانگیزترین شب‌های لیگ قهرمانان بود؛ نه فقط به خاطر نتیجه، بلکه به دلیل ناداوری‌هایی که سرنوشت بازی را تغییر داد. آرسنال با اخراج زودهنگام ینس لمان در دقیقه ۱۸، مجبور شد تقریباً تمام مسابقه را با ده نفر ادامه دهد؛ تصمیمی که بسیاری آن را سخت‌گیرانه و تعیین‌کننده دانستند.
با وجود این، آرسنال توانست با گل سول کمپبل پیش بیفتد و تا دقیقه‌های پایانی امید قهرمانی داشته باشد. اما بارسلونا با بهره‌گیری از برتری عددی و فشار مداوم، در دقایق پایانی دو گل زد و جام را ربود. هنوز هم بسیاری از هواداران و کارشناسان معتقدند که قضاوت داور بیش از هر چیز دیگری مسیر بازی را تغییر داد و جام چمپیونز را در دستان گواردیولا انداخت .
