طرفداری | استقلال مقابل پادیاب خلخال در شبی که روی کاغذ باید یکی از آسان‌ترین بازی‌های فصلش را پشت سر می‌گذاشت، حدود ۱۵۰ دقیقه جنگید تا از یک حذف تاریخی فرار کند؛ تیمی لیگ دویی که از دقیقه ۲۲، ده نفره شد اما با تمرکز، دوندگی و انسجام دفاعی، استقلال را تا آستانه فروپاشی برد. شبی که نشان داد اختلاف سطح فنی لزوما تعیین‌کننده نیست و وقتی ساختار تهاجمی تیمی مثل استقلال از هماهنگی و تنوع خالی باشد، حتی برتری عددی و مالکیت مطلق هم نمی‌تواند بازی را در زمان قانونی تمام کند.
پادیاب برخلاف تصور اولیه، از همان دقیقه چهارم با شوت اسماعیل‌زاده استقلال را به واکنش وادار کرد و پنج دقیقه بعد با گل تماشایی فریبرز یوسفی پیش افتاد؛ گلی که مسیر بازی را کاملاً تغییر داد. استقلال که تصور می‌کرد با فشار تدریجی و گردش توپ بالا به‌راحتی بر بازی مسلط می‌شود، ناگهان با تیمی روبه‌رو شد که نه‌تنها عقب ننشست بلکه با موقعیت‌سازی‌های پراکنده در دقایق ابتدایی، بارها دفاع استقلال را تحت فشار قرار داد.
با این حال، اخراج سجاد تقوی در دقیقه ۲۲ باید بازی را برای استقلال ساده‌تر می‌کرد اما اتفاقی که رخ داد کاملاً برعکس بود؛ پادیاب ده نفره، فشرده‌تر شد و استقلالی که باید به‌راحتی بازی را کنترل می‌کرد، عملاً آشفته و عصبی به نظر می‌رسید.
در این بین، میلاد جعفری، دروازه‌بان پادیاب، نقش اصلی در زنده ماندن تیمش را بر عهده داشت. از شوت‌های از راه دور رامین رضاییان و منیر الحدادی گرفته تا دو سیو پیاپیِ دقیقه ۹۶، او بارها چهره اول زمین شد و استقلال را به مرز ناامیدی رساند. هرچه زمان جلوتر می‌رفت، استقلال مضطرب‌تر می‌شد و پادیاب انگیزه بیشتری می‌گرفت تا جایی که آبی‌ها یک بازی روی کاغذ آسان را در وقت‌های اضافه به پایان رساندند.
چرا استقلال برابر پادیاب خلخال به مشکل خورد؟
اما فرسوده شدن استقلال فقط محصول مقاومت پادیاب نبود و ضعف ساختاری آبی‌ها در فاز تهاجمی کاملاً آشکار شد. تیم ریکاردو ساپینتو بدون یاسر آسانی تقریباً هیچ ایده‌ای برای خلق موقعیت نداشت. تا پیش از ورود یاسر آسانی، استقلال در نیمه اول نه حرکات در عرض و عمق مؤثر داشت و نه موفق شد بین خطوط پادیاب نفوذ کند و تنها سانترهای بی‌کیفیت ابوالفضل جلالی و رامین رضاییان، امید آن‌ها برای رسیدن به گل به حساب می‌آمد.
مثلث هجومی استقلال یعنی منیر الحدادی، علیرضا کوشکی و یاسر آسانی، شاکله اصلی حملات تیم ساپینتو هستند. اما وقتی ضلع اصلی این مثلث، یعنی آسانی، در نیمه اول دیدار مقابل پادیاب خلخال روی نیمکت بود، استقلال عملاً فلج شد. کوشکی و الحدادی تلاش می‌کردند ریتم بدهند اما نبود آسانی، بیش از حد به چشم آمد. این مسئله، یک شباهت روشن با پرسپولیس فصل گذشته دارد. همان‌طور که پرسپولیس بدون اوستون اورونوف عملاً بی‌زهر و بی‌برنامه می‌شد و تا زمانی که او در زمین نبود هیچ موقعیتی نمی‌ساخت، استقلال هم بدون آسانی دقیقاً همین وضعیت را تجربه می‌کند.
فشار روی یاسر آسانی نیز موضوعی کاملاً جدی است. با توجه به تقویم متفاوت لیگ چین و حضور مداوم او در اردوهای تیم ملی کشورش، این بازیکن از زمان حضور در استقلال، ماه‌هاست بدون استراحت بازی می‌کند. آبی‌های پایتخت حتی مجبور شدند در یک بازی نسبتا آسان مقابل پادیاب خلخال، از آسانی به‌عنوان ناجی استفاده کنند؛ اتفاقی که از همین حالا می‌تواند هشدار بزرگی درباره خطر مصدومیت و افت او باشد؛ همان بلایی که فصل گذشته نبود اوستون اورونوف سر پرسپولیس آورد و این تیم بدون او کاملاً بی‌زهر شد.
استقلالی‌ها همچنان در حسرت یک مهاجم درجه یک!
در این شرایط، عملکرد مهاجمان استقلال هم وضعیت را بدتر کرد. محمدرضا آزادی و سعید سحرخیزان عملاً باری اضافه روی خط حمله شدند. درباره سحرخیزانِ میلیون دلاری که یکی از گران‌ترین مهاجمان تاریخ لیگ برتر به حساب می‌آید، شاید بتوان یک نکته را به‌عنوان توجیه پذیرفت؛ کیفیت بسیار پایین زمین ورزشگاه تختی که برای مهاجمی با سبک او و نیاز به تعادل، جاگیری و استفاده از حرکات عمقی و توپ‌های دوم، واقعاً چالش‌برانگیز بود و بخشی از افت عملکردش را توجیه می‌کرد.
درباره محمدرضا آزادی اما هیچ عذری وجود ندارد. او از اولین روز حضورش در استقلال همین اندازه کم‌اثر، همین اندازه بی اعتماد به نفس و همین اندازه دور از استاندارد بوده؛ نه دوئلی را می‌برد، نه توپ‌گیری دارد، نه ضربه نهایی می‌زند و نه در پرس و بازی‌سازی نقش دارد. برای چنین بازیکنی، حتی زمین افتضاح ورزشگاه تختی هم نمی‌تواند بهانه خوبی باشد، چون مشکل محمدرضا آزادی «شرایط زمین» نیست؛ خودِ بازیکن است و عدم پیشرفتی که در تمام این مدت انتظار می‌رفت.
همین ضعف باعث شد ساپینتو خیلی زود به این نتیجه برسد که تنها مهره‌ای که می‌تواند جریان بازی را تغییر بدهد، یاسر آسانی است. ورود آسانی بین دو نیمه ریتم حملات استقلال را عوض کرد؛ فشار استقلال روی محوطه جریمه حریف بیشتر و هدفمندتر شد و آبی‌ها بالاخره توانستند موقعیت‌های جدی بسازند. آسانی پنالتی دقیقه ۹۰ را گل کرد و سپس در وقت‌های اضافه، روی یک ضربه ایستگاهی گل دوم را زد؛ گلی که استقلال را از احتمال یک حذف دور از انتظار نجات داد.
استقلال مقابل پادیاب خلخال با برد از زمین خارج شد اما نه با اجرای برتر، بلکه با اختلاف سطح و چند لحظه برتری فردی. تیمی ده نفره از لیگ دسته دوم تقریباً استقلال را تا مرز حذف برد و اگر آن دو اشتباه فردی یعنی اخراج دقیقه ۲۲ و خطای پنالتی دقیقه ۹۰ رخ نمی‌داد، شاید امشب نماینده استان اردبیل با دست پر از تقابل برابر حریف آسیایی خود خارج می‌شد. استقلال از این بازی عبور کرد اما نشانه‌هایی از ضعف‌های عمیق در فاز حمله، وابستگی بیش از حد به آسانی و بی‌کیفیتی مهاجمانش برجای گذاشت؛ نشانه‌هایی که در ادامه فصل می‌توانند برای این تیم دردسرساز شوند.
خلاصه بازی استقلال 2-1 پادیاب خلخال (جام حذفی ایران - 05-1404)
