طرفداری | ژائو میراندا، مدافع پیشین اینتر و اتلتیکو مادرید، در گفت‌وگویی مفصل دربارهٔ سال‌های حضورش در این دو باشگاه، تجربهٔ کار با سیمئونه، مانچینی، دی بوئر و اسپالتی، و همچنین رابطه‌اش با گودین و حسرت‌های دوران فوتبالش صحبت کرد.
به گزارش گاتزتا دلو اسپورت، میراندا که امروز ۴۱ سال دارد و از سائوپائولو در این گفت‌وگو شرکت می‌کرد، مسیر زندگی خود را با یادآوری روزی آغاز کرد که در ۱۰ سالگی، در مراسم خاکسپاری برادر بزرگ‌ترش به مادرش قول داد فوتبالیست شود: «گفتم به یاد برادرم بازیکن حرفه‌ای می‌شوم و قولم را عملی کردم».
او در توصیف دوران حضورش کنار دیگو گودین در اتلتیکو گفت:
بی‌نظیر بودیم. صادقانه بگویم، آن زمان هیچ زوج دفاعی مثل ما نبود؛ نه راموس و واران، و نه حتی BBC یوونتوس (بارتزالی، بونوچی و کیه لینی). شاید تک تک‌شان عالی بودند، ولی ما در کنار هم از همه قوی‌تر بودیم. ما اولین سربازان سیمئونه بودیم؛ حتی خنده‌ام می‌گیرد که خودم را این‌طور توصیف کنم؛ چون اگر فوتبالیست نمی‌شدم، راهی ارتش می‌شدم. ولی وقتی ما آن عقب بودیم، کسی رد نمی‌شد.
میراندا دربارهٔ رسیدنش به مادرید توضیح داد:
در سائوپائولو به عنوان یار ثابت بازی می‌کردم و تیم هم کم گل می‌خورد. لاتزیو و میلان هم مرا می‌خواستند، اما اتلتیکو با یک پروژهٔ جدی آمد و من شش ماه قبل از انتقال، قرارداد را امضا کردم.
او سپس تصویری روشن از سال‌های همکاری با سیمئونه ارائه داد:
همان کسی بود که الان می‌بینید. وسط زمین جمع‌مان می‌کرد و حرف می‌زد: «اگر شکست بخورید، ولی درون زمین بهترین باشید (آن شکست) برایم اهمیتی ندارد». اما وقتی شکست می‌خوردیم، مثل یک مراسم عزاداری بود. او عطش و جسارت را به ما تزریق کرد. هنوز هم حضورش روی نیمکت با لباس مشکی همیشگی و جنب و جوشش را به یاد دارم. شخصیت او درون و بیرون از زمین، متفاوت است. وقتی ما را در سطح شهر یا موقع صرف شام می‌دید، شوخی می‌کرد و ما را در آغوش می‌گرفت ولی در طول تمرینات ما را سلاخی می‌کرد! باید یک ساعت و نیم با شدت تمام، تمرین می‌کردی. اگر صد درصد توانت را نمی‌گذاشتی، تو را می‌بلعید!
میراندا در مقایسهٔ اتلتیکوی زمان خودش با تیم فعلی افزود:
از نظر فنی تیم امروزی بهتر است. ما اتلتیکو را ساختیم: من، گودین، کورتوا، خوانفران، فالکائو و دیگو کوستا؛ اما تیم امروزی فراتر از جنگندگی است. برای نمونه راسپادوری را دوست دارم؛ بازیکنی این‌قدر تکنیکی، می‌تواند چیز خاصی را به خط حمله اضافه کند. او می‌تواند سلاحی مضاعف برای سیمئونه باشد.
وی در دفاع از سبک بازی تیم سیمئونه گفت:
آن زمان هم می‌گفتند دفاعی است، اما باید بازی‌ها را دید. مهم پنج جامی است که با او بردیم؛ از لالیگا گرفته تا لیگ اروپا.
او سپس دربارهٔ پیوستن به اینتر صحبت کرد:
وقتی سال ۲۰۱5 وارد ایتالیا شدم، یکی از دستیاران مانچینی گفت باید خیلی از نظر دفاعی پیشرفت کنم. تعجب کردم، ولی حق با او بود. سری آ مرا کامل کرد.
او ادعای سال ۲۰۱۸ خود مبنی بر بهترین مدافع سری آ بودن را نیز تأیید کرد:
بله، بهترین بودم؛ گذشته‌ٔ من، این را ثابت می‌کند.
میراندا معتقد است در هر دو تیم امروزی اینتر و اتلتیکو هم می‌توانست بازی کند.
مسلماً. بهترین نسخه از من، به ترکیب ثابت هر دو تیم راه پیدا می‌کرد. در اینتر سه مدافع عالی هستند، اما گزینهٔ محبوب من باستونی است: سریع، تکنیکی و شبیه به خودم.
سپس در ارزیابی عملکرد خود در اینتر گفت:
با مانچینی و دی بوئر و پیولی، همیشه فیکس بودم. بعد اسپالتی آمد که ترس را حکمران کرد. او مربی موفقی است؛ اینتر را به لیگ قهرمانان برگرداند و پایه‌گذار دوران آینده شد، اما از نظر شخصیتی… بگذریم. از این نظر، بدترین مربی من در ایتالیا بود. با ترس زندگی می‌کرد و می‌ترسید کسی پشت سرش حرف بزند. اگر دقت کنید، بازیکنان زیادی نیستند که رابطهٔ خوبی با او داشته باشند.
او درباره اختلافش با اسپالتی ادامه داد:
دربارهٔ مسائل فنی با هم بحث کردیم. او از کسانی که عقاید متفاوتی دارند و مقابلش می‌ایستند، خوشش نمی‌آید. بعد از آن ماجرا که آخرین سالم در اینتر بود، فرصت بازی من کمتر و کمتر شد. در چنین شرایطی روی فرم بودن سخت است، به ویژه اگر فقط در بازی‌های مهم روی تو حساب باز شود.
حسرت میراندا از سال‌های حضورش در اینتر چیست؟
اینکه جامی نبردم.
وی درباره لائوتارو مارتینز هم گفت:
یکی از پنج مهاجم برتر دنیا. قدرت، تکنیک و کیفیت را با هم دارد. هر لحظه ممکن است گل بزند.
میراندا در پیشبینی بازی اتلتیکو-اینتر گفت:
به نظرم مساوی میشود. نسبت به اتلتیکو علاقهٔ بیشتری دارم، اما در ایتالیا جایگاه خدا را داشتم؛ چهار سالِ جادویی.
در پایان از او پرسیده شد آیا به نظرش سیمئونه هرگز از اتلتیکو مادرید جدا خواهد شد؟
امیدوارم تبدیل به فرگوسن مادرید شود.
برترین گلها و مهارتهای دفاعی ژائو میراندا در لالیگا
