طرفداری | تا اینجای فصل، دو بار این تصور به وجود آمد که سرنوشت قهرمانی لیگ برتر از پیش مشخص شده است. ثبت آماری بینقص در پنج بازی ابتدایی فصل باعث شد لیورپول، قهرمان فعلی، پیش از پایان سپتامبر پنج امتیاز از تعقیبکنندگان خود پیش بیفتد، اما تیم آرنه اسلوت ناگهان دچار افت شد و در جدول سقوط کرد.
سپس، چند هفته پیش، آرسنال با شش امتیاز برتری در صدر جدول، آماده یکهتازی برای فتح جام به نظر میرسید. تیم میکل آرتتا همچنان در رده نخست قرار دارد، اما مسیر آنها برای قهرمانی آنقدر که ابتدا به نظر میرسید، ساده و بیدردسر نیست. اکنون سه تیم بالای جدول تنها با سه امتیاز از هم جدا شدهاند.
تساوی مقابل چلسی ۱۰ نفره و شکست در خانه استون ویلا، فاصله آرسنال با منچسترسیتیِ رده دومی را به دو امتیاز کاهش داد. در دیدار آخر هفته گذشته برابر وولورهمپتون قعرنشین (مسابقهای که انتظار میرفت یکطرفه باشد) آرسنال با خوششانسی و به لطف دو گل به خودی، به پیروزی رسید.
منچسترسیتی در چهار بازی اخیر خود در لیگ برتر، در هر مسابقه دستکم سه گل به ثمر رسانده و پیروز شده است، در حالی که استون ویلا رکورد درخشان ۹ پیروزی متوالی در تمام رقابتها، از جمله شش برد پیاپی در لیگ، را ثبت کرده است. مجموع این عوامل، از شکلگیری یک کشمکش بالقوه سهجانبه برای باارزشترین جام فوتبال انگلیس حکایت دارد.
در ۳۴ فصل تاریخ لیگ برتر، این برای دوازدهمین بار است که پس از گذشت ۱۶ هفته، سه تیم بالای جدول تنها با سه امتیاز اختلاف در کنار یکدیگر قرار دارند. اینکه آیا هر سه تیم میتوانند این چالش را تا پایان فصل حفظ کنند، موضوعی است که باید منتظر آن ماند. تنها در سه فصل (۹۹-۱۹۹۸، ۰۸-۲۰۰۷ و ۱۴-۲۰۱۳) فاصله بین سه تیم برتر در پایان فصل کمتر از هفت امتیاز بوده است؛ در هر سه مورد نیز تیمهای اول تا سوم دقیقاً با چهار امتیاز اختلاف به کار خود پایان دادند. بنابراین، آیا این فصل نیز رقابت سه تیم تا لحظه آخر ادامه خواهد داشت؟
رقابت قهرمانی لیگ برتر فصل ۲۶-۲۰۲۵
آرسنال
برای چند هفته، و شاید حتی چند ماه، چنین به نظر میرسید که سرنوشت این فصل بالاخره به سود آرسنال رقم خواهد خورد؛ تیمی که سالها با برچسب «نایبقهرمان» شناخته میشد. پس از سه نایبقهرمانی متوالی، تیم میکل آرتتا در حالی که با اقتدار از تعقیبکنندگان فاصله میگرفت غیرقابل توقف جلوه میکرد. خریدهای تابستانی آنها، تیمی قدرتمند را به تیمی با عمق ویرانگر تبدیل کرده بود.
زمانی که آرسنال در ابتدای ماه جاری برای نخستین بازی هفته پانزدهم به ویلا پارک سفر کرد، این فرصت را داشت که فاصله خود را به هشت امتیاز افزایش دهد، اما شکست خورد. همچنین در آخر هفته گذشته، با زحمت و به لطف دو گل به خودی برابر ولوز توانست صدر جدول را حفظ کند.
با وجود تقویت مناسب ترکیب، آرسنال در این فصل بهشدت از مصدومیتها آسیب دیده و شمار اندکی از بازیکنان از دوری از میادین در امان ماندهاند. اینکه میکل مرینو مجبور شده در چندین مسابقه در نقش مهاجم و کریستین نورگارد در پست مدافع میانی بازی کند، بهخوبی عمق این مشکل را نشان میدهد. این شرایط، بار دیگر همان پرسش همیشگی فصلهای گذشته را مطرح میکند: آیا آرسنال میتواند تا پایان دوام بیاورد یا مانند کمپینهای اخیر، بار دیگر در مسیر قهرمانی از آن سبقت گرفته خواهد شد؟
منچسترسیتی
سیتی در دو بازی از پنج دیدار ابتدایی خود در لیگ برتر به پیروزی رسید و این تصور شکل گرفت که افت مقطعی فصل گذشته، یک مشکل گذرا نبوده است. با این حال، اکنون و سه ماه بعد، آنها گلزنترین تیم لیگ هستند و تنها دو امتیاز با صدر جدول فاصله دارند.
طبق معمول، ارلینگ هالند رهبر خط حمله تیم است. در شرایطی که تردیدهای زیادی درباره قهرمان این فصل وجود دارد، به نظر نمیرسد چیزی جز مصدومیت بتواند مانع صدرنشینی این مهاجم نروژی در جدول گلزنان شود؛ جایی که او با ۱۷ گل در ۱۶ بازی، هماکنون شش گل از نزدیکترین تعقیبکنندهاش پیش است.
پس از ایگور تیاگو از برنتفورد، فیل فودن، همتیمی او، به همراه گروهی دیگر از بازیکنان، با هفت گل در رده بعدی قرار دارد. فیل فودن، فارغالتحصیل آکادمی منچسترسیتی فصل دشوار ۲۵-۲۰۲۴ را پشت سر گذاشت و برای جا افتادن در این فصل به زمان نیاز داشت، اما در هفتههای اخیر در اوج درخشش بوده و در چهار بازی اخیر سیتی در لیگ، شش گل به ثمر رسانده است.
در جناح دیگر، رایان شرکی نیز بارها نشان داده که چرا در زمان امضای قراردادش در تابستان، اینهمه هیجان پیرامون او وجود داشت. هرچند سیتی در خط دفاعی آسیبپذیر است و در بازی آخر هفته گذشته برابر کریستال پالاس با خوششانسی به پیروزی رسید اما تیمهای پپ گواردیولا معمولاً فصل را قدرتمند به پایان میرسانند. حتی در فصل ناامیدکننده گذشته نیز آنها در ۱۰ بازی پایانی شکست نخوردند و در نهایت سوم شدند.
استون ویلا
اونای امری همچنان شانس ویلا برای قهرمانی را کماهمیت جلوه میدهد؛ رویکردی که قابل درک است. از زمانی که ویلا در نخستین فصل لیگ برتر (۹۳-۱۹۹۲) نایبقهرمان شد، هرگز فصلی را بالاتر از رده چهارم به پایان نرسانده است. در واقع، آنها دو سال پیش نیز تقریباً در چنین موقعیتی قرار داشتند.
در اولین فصل کامل امری، دو پیروزی متوالی ۱-۰ برابر منچسترسیتی و آرسنال باعث شد ویلا درست پیش از کریسمس، تنها یک برد با صدر جدول فاصله داشته باشد. با این حال، آنها در بازی بعدی به تساوی رضایت دادند و با نیمفصلی دوم ضعیف، امیدهای قهرمانیشان بهسرعت رنگ باخت و به رده چهارم سقوط کردند.
اینبار اما ویلا در حال تبدیل شدن به تیمی است که فراتر از انتظارات عمل میکند. پس از از دست دادن سهمیه لیگ قهرمانان اروپا به دلیل تفاضل گل در روز پایانی فصل گذشته، باشگاه با محدودیتهایی در نقلوانتقالات تابستانی مواجه شد و سپس با ناکامی در کسب پیروزی در پنج بازی ابتدایی لیگ، عملاً به سایر رقبا یک آوانس داد.
از آن زمان، عملکرد آنها بینقص بوده است. ویلا هر دو تیم منچستر چسیتی و آرسنال را در ویلا پارک شکست داده؛ جایی که تنها در یکی از ۲۶ بازی اخیر خانگی خود در لیگ برتر شکست خورده است. با وجود آنکه در دیدار یکشنبه مقابل وستهم دو بار عقب افتادند و بازی را با شاخص امید گل (xG) پایین ۰.۶۲ به پایان رساندند، موفق شدند سه گل به ثمر برسانند و با نتیجه ۳-۲ پیروز شوند. در واقع، مهارت آنها در شوتزنی از راه دور در این فصل موجب شده ۲۵ گل لیگ برتری را از xG مجموع ۱۷.۰۶ به ثبت برسانند.
تیمهای دیگر
با وجود فاصله پنج امتیازی میان تیم سوم و چهارم، بعید به نظر میرسد تیم دیگری بتواند خود را وارد کورس قهرمانی کند، هرچند این موضوع غیرممکن نیست. با بازگشت کول پالمر و نقش تعیینکنندهاش در پیروزی چلسی مقابل اورتون در هفته گذشته، تیم انزو مارسکا، که هماکنون در رده چهارم قرار دارد، محتملترین گزینه برای نزدیک شدن به جمع مدعیان به نظر میرسد.
منچستریونایتد نیز پس از پیروزی برابر بورنموث، همامتیاز با چلسی است و تیم روبن آموریم، با وجود آنکه اغلب در بهترین فرم خود قرار ندارد، در ۱۰ بازی اخیر لیگ تنها یک شکست را تجربه کرده است. در نهایت، لیورپول نیز همچنان در صحنه حضور دارد؛ تیمی که قهرمانی مقتدرانهاش در فصل گذشته نشان میدهد همچنان بازیکنان و ابزار لازم برای فتح جام را در اختیار دارد.
