John Moxleyهر شروعی یک پایانی دارد هر فرد اگر یکم از عمق هنر پرو رسلینگ بفهمه الان اینک درک کرده که پایان جان سینا در آخرین مسابقهاش، با تپاوت کردن، بهترین پایان برای شخصیت او بود؛ نه از سر ضعف، بلکه از عقلانیتی که میراثش را حفظ کرد. همانطور که خیلیها سالها درباره آندرتیکر میگفتند بهترین پایان برایش دفن شدن در رسلمنیا بود تا همه بفهمند شخصیتش به نقطهی پایان رسیده، سینا هم با این انتخاب نشان داد داستانش کامل شده است یعنی بهترین راه بزای شکستن استریکش این بود که تو مسابقه رفن کردن تو تود رسلمنیا دفن بشه و خداحافظی کنه
این پایان، همان چیزی بود که شخصیت جان سینا نیاز داشت؛ عقلانی، محترمانه و درخور میراثش، درست مثل پایانهای نمادین بزرگان پیش از اون. حالا بعضیه درک کردن و بعضبا هانتر رو مقصر میدونن در صورتی که بهترین تصمیم همین بود
اگر قراره کسی جان سینا رو یادش بیاد. تو آخرین مسابقش اگر میبرد هیچکس صحنه تاریخی براش ساخته نشده بود اما با این باختش برا خیلیا یه تصویری به یاد موندنی ساخته شد
