طرفداری | در سال ۲۰۱۹، زمانی که آرتتا تازه روی نیمکت آرسنال نشسته بود، در اولین بازی خود در این پست، تساوی بدون گل برابر اورتون را نه از کنار زمین، بلکه از روی سکوها تماشا میکرد. اکنون، در تقارنی معنادار، او در ششمین سالگرد حضورش در باشگاه، بار دیگر آماده رویارویی با همان حریف است؛ اینبار در جایگاهی کاملاً متفاوت.
در حال حاضر، تمام ساختار فوتبال مردان آرسنال بر پایه افکار و فلسفه سرمربی اسپانیایی شکل گرفته است. نفوذ آرتتا تا جایی پیش رفته که تصور آرسنال بدون او، هر روز دشوارتر میشود. با این حال، تنها امر قطعی این است که این مسیر نیز روزی به پایان خواهد رسید. پرسش اصلی اینجاست: آرتتا تا چه زمانی در شمال لندن میماند و پس از آن، گام بعدیاش چه خواهد بود؟
این استمرار ششساله، آرتتای ۴۳ ساله را به دومین مربی باسابقه لیگ برتر بدل کرده است؛ جایگاهی که تنها پپ گواردیولا، در آستانه دهمین سال حضورش در منچسترسیتی، بالاتر از او قرار دارد. در فوتبال مدرن، چنین ثباتی به پدیدهای نادر تبدیل شده است. آرتتا که در سپتامبر ۲۰۲۴ قرارداد جدیدی سهساله امضا کرد، اکنون سومین مربی باسابقه در میان چهار سطح لیگهای حرفهای فوتبال انگلستان محسوب میشود.
افراد نزدیک به آرتتا، که بهصورت ناشناس صحبت کردند، معتقدند او هرگز رؤیای تکرار الگوی مربیانی چون آرسن ونگر یا سر الکس فرگوسن را نداشته است؛ چهرههایی که دههها بر نیمکت باشگاههایشان تکیه زدند. حتی برخی باور دارند که ماندگاری ۱۰ ساله آرتتا در آرسنال، مشابه مسیر گواردیولا، چندان منطقی و محتمل نیست.
شاید اساساً چنین ماندگاری طولانی به سود او هم نباشد. آرتتا با شدتی فرساینده و تعهدی بیامان زندگی حرفهای خود را پیش میبرد. پروژه احیای آرسنال، مسیری طاقتفرسا و انرژیبر بوده و این واقعیت پذیرفته شده که او در مقطعی به استراحت نیاز خواهد داشت. با این وجود، جذابیتهای ماندن در آرسنال همچنان کم نیست.
یک سال پیش، آرتتا در پنجمین سالگرد حضورش تأکید کرد: اکنون باید به سطح بالاتری برسیم. آرسنال امروز دقیقاً در همین نقطه ایستاده است؛ در مرز تبدیل شدن از یک مدعی جدی به یک قهرمان واقعی. ترکیب تیم به بلوغ رسیده و اغلب مهرههای کلیدی در بازهای میانمدت تحت قرارداد باشگاه هستند. این باشگاه وارد فاز تازهای شده؛ مرحلهای که میتواند زمان برداشت محصول سالها بازسازی باشد.
ترک چنین موقعیتی، تصمیمی دشوار و شاید غیرمنطقی به نظر برسد. خود گواردیولا نیز هرگز قصد نداشت یک دهه در منچسترسیتی بماند، اما طعم اعتیادآور پیروزی، ماندنش را اجتنابناپذیر کرد. آرتتا در سال ۲۰۲۰ جام حذفی را فتح کرد، اما از آن زمان تاکنون، آرسنال از فتح جامهای بزرگ بازمانده است. طبیعی است که پس از این انتظار، او بخواهد در اوجگیری تیمش نقش نهایی را ایفا کند. در کنار اینها، زندگی شخصی نیز عامل مهمی است؛ خانواده آرتتا در لندن مستقر هستند و تصمیم برای مهاجرت دوباره، بهسادگی اتخاذ نمیشود.
پرسش کلیدی دیگر این است: آیا آرتتا در باشگاهی دیگر میتواند چنین میزان از قدرت و نفوذ را تجربه کند؟ طی شش سال گذشته، او تسلطی تقریباً کامل بر تیم اول مردان آرسنال به دست آورده است. جاهطلبی او ساختارهای کهنه باشگاه را در هم شکست و بازسازی کرد؛ بهطوری که رد پای او اکنون در تمامی سطوح باشگاه دیده میشود.
برای جذب آرتتا، هر باشگاهی باید دو شرط اساسی را برآورده کند: نخست، توان مالی قابلتوجه برای پرداخت دستمزد او و جذب بازیکنان طراز اول، و دوم، القای این باور که مسیر قهرمانیهای بزرگ در آنجا هموار است. چنین شروطی، گزینهها را بهشدت محدود میکند؛ پاریسنژرمن، بارسلونا، منچسترسیتی و رئال مادرید از جمله گزینههای بعدی او هستند. نکته قابلتوجه اینکه آرتتا با سه مورد اول این فهرست پیوندهای احساسی و حرفهای دارد.
در همین دوران کوتاه مربیگری، آرتتا پیشتر نیز نشانههایی از علاقه این غولها دریافت کرده است. اگر فصل جاری آخرین حضور گواردیولا در سیتی باشد، این مسئله میتواند به برگ برندهای برای آرتتا در مذاکرات تمدید قرارداد با آرسنال تبدیل شود؛ هرچند همه میدانند چنین انتقالی چه تبعات سیاسی سنگینی خواهد داشت.
مسیر ژابی آلونسو در رئال مادرید نیز میتواند برای آرتتا درسآموز باشد. آلونسو، دوست دوران کودکی او، تابستان امسال لورکوزن را ترک کرد تا هدایت رئال را بر عهده بگیرد، اما انتقال از تیمی ساختهشده به باشگاهی با انتظارات بیرحمانه، چالشی بزرگ برایش بوده است.
آرسنال امروز یکی از ترسناکترین تیمهای اروپا را در اختیار دارد، اما این دستاورد هزینه سنگینی داشته است. خرج ۲۵۰ میلیون پوندی در تابستان اخیر، مجموع خالص هزینههای باشگاه طی شش سال گذشته را به بیش از نیم میلیارد پوند رسانده است. خانواده کرونکه با تمام توان پشت این پروژه ایستادهاند، چرا که نشانههای قهرمانی را میبینند؛ آن هم در رقابتی نابرابر با باشگاههایی که از حمایت مالی دولتها بهره میبرند.
با این حال، سؤال اساسی پابرجاست: آیا آرسنال میتواند در بلندمدت و با رعایت اصول پایداری مالی، چنین سطحی از هزینهکرد را حفظ کند؟ اگر آرتتا احساس کند این جریان مالی در آینده محدود خواهد شد، احتمالاً در تصمیم خود برای تمدید قرارداد تجدیدنظر میکند.
تمدید قرارداد با مربیای در سطح آرتتا، فرآیندی ساده نیست. او یکی از گرانترین مربیان فوتبال جهان است و تمدید قرارداد او و کادر فنیاش، بستهای سنگین برای باشگاه به همراه دارد. پس از جدایی ادو گاسپار و تیم لوئیس، اکنون آندرهآ برتا و ریچارد گارلیک مسئول پیشبرد مذاکرات هستند؛ مذاکراتی که به تأیید نهایی خانواده کرونکه نیاز دارد.
با وجود باقیماندن حدود یک سال و نیم از قرارداد فعلی، عرف این است که مذاکرات از ماه مارس آغاز شود، اما شاید این بار تعجیل چندانی وجود نداشته باشد. تمرکز آرتتا معطوف به قهرمانی در همین فصل است و شاید انتظار تا پایان فصل، به سود هر دو طرف تمام شود.
اگر آرسنال بار دیگر بدون جام فصل را به پایان برساند، پرسشهای جدی مطرح خواهد شد: آیا آرتتا پس از این حجم از سرمایهگذاری، انگیزه آغاز چرخهای تازه را خواهد داشت؟ و آیا باشگاه همچنان صبر پیشه میکند؟ یافتن مربی نخبه کار آسانی نیست. آرسنال زمانی با انتخاب مربیای کمتجربه چون آرتتا ریسک کرد و حالا پاداش آن جسارت را میگیرد؛ اما آرتتا یک استثناست، نه الگویی قابل تکرار. در شرایط فعلی، و در حالی که آرسنال در لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا مدعی اصلی است، این میکل آرتتاست که تمام کارتهای برنده را در اختیار دارد.
به قلم جیمز مک نیکولاس برای اتلتیک
