طرفداری - با نگاهی به لیست باشگاه های قبلی او از جمله استودیانتس، اسپارتاک مسکو و اسپورتینگِ لیسبون، به نظر می آید که مارکوس روخو در منچستریونایتد با مشکلِ عدم داشتن تجربه رو به رو است و به نظر می آید که او همچنان نتوانسته است جای خالیِ زوج از یونایتد رفته، یعنی نمانیا ویدیچ و ریو فردیناند را پر کند.
اما این مدافع 24 ساله، علیرغم تمامی تفاسیری که انجام شد تا کنون به خوبی در خط دفاع منچستریونایتد عمل کرده است و خود را به خوبی در این تیم جا انداخته است. وی هم اکنون درحالی یکی از بهترین مدافعان یونایتد است که در کنار او، بازیکنانی چون فیل جونز، کریس اسمالینگ و جانی ایوانز همچنان درتلاش هستند تا با عملکردی خوب، باشگاه و فن خال متقاعد کنند تا آینده آن ها در باشگاه تضمین شود.
روخو اما کسی است که در دربی منچستر که در ماه نوامبر برگزار شد شانه خود را آسیب دیده دید و در ماه دسامبر با کشیدگی عضلات رو به رو شد. قطعاً اگر او با این مشکلات رو در رو نمی شد، می توانست رکوردهای بهتری را از خود بر جای بگذارد. در این فصل منچستریونایتد در 70 درصد بازی هایی که روخو از ابتدا در آن ها بازی کرده است پیروز شده است. آماری که برای ایوانز به 50، برای اسمالینگ به 33 و برای جونز نیز به 33 می رسد.
این بازیکن پس از انجام دو بازی اول فصل به عنوان مدافع کناری (دفاع چپ)، در بازی با وستهم به مرکز خط دفاع منتقل شد. در همان بازی زوج او، جوان 19 ساله یونایتد یعنی پدی مک نیر بود. پشت سر آن ها نیز دروازه بانی مطمئن به نام داوید دخیا حضور داشت و همین عامل باعث شد تا او و مک نیر هفته بعد نیز در برابر اورتون نیز به میدان بروند؛ بازی ای که یونایتد در دقایق پایانی آن به شدت تحت فشار بود. دقیقاً همین دو بازی نیز باعث شد تا روخو، کسی که میان دفاع چپ و میانی در حال جا به جایی بود، به دفاع وسطِ متمرکزِ فن خال تبدیل شود. البته بازگشت لوک شاو از بند مصدومیت نیز در این جا به جایی بی تاثیر نبود.
هم اکنون نیز درحالی که حس می شد و می شود که یونایتد به یک رهبر در خط دفاعی نیاز دارد و فن خال از خریدن چنین بازیکنی در تابستان و فوریه (فصول نقل و انتقالات تابستانی و زمستانی) عاجز بود، به نظر می رسد که مارکوس روخو درحال بروز دادن نشانه هایی از رهبریت در خود است. او به شکلی کاملا واضح مدافع جوان یونایتد، پدی مک نیر را در برابر کمبریج یونایتد هدایت می کرد و به نظر می رسید که از بازی در کنار او لذت می برد.
البته در بازی های ابتدایی مشهود بود که او خلاف چیزی که یونایتد می خواهد، یعنی رهبریت را به تیم آورده است و بیشتر مشغول کارهای تکنیکی است. اما در آرامش، او نشان داده است که به خوبی با توپ کار می کند و در توپ های اول بسیار موفق است، همچنین او در کنترل توپ و پاس های سالم نیز عملکرد بسیار خوبی را از خود به نمایش گذاشته است. او با توپ زیرپایش راحت است و بدون هیچ تزلزلی، به خوبی یک حرکت را زمینه سازی می کند؛ در کل به نظر می رسد این پسر آرژانتینی، دقیقاً همان چیزی است که فن خال انتظار آن را می کشید.
از تمامی این توضیحات که بگذریم، عملکرد روخو در خط دفاعی نیز واقعاً تاثیر بخش و منحصر به فرد بوده است. او در این فصل به صورت میانگین در هر بازی 5/9 تکل را زده است که در مقایسه با دیگران آمار خوبی است. در میان مدافعان یونایتد این عدد برای فیل جونز به 5/8، برای ایوانز به 4/5 و برای اسمالینگ به 3/3 می رسد. همچنین به عنوان یک بازیکن دونده، او تماماً زمین را پوشش می دهد و به شکلی بسیار سریع، در جای جایِ زمین حرکت می کند تا هرگونه خطری را خنثی کند.
با توجه به ماه های اولیه حضور روخو در یونایتد، این موضوع به شکل فوق العاده واضحی مشخص است که تکنیک توام با فیزیک بدنیِ خوب روخو به عنوان یک مدافع، برای منچستریونایتد یک بازیکن چند منظوره فوق العاده را به همراه داشته است که می تواند خط عقب یونایتد را پشتیبانی کند. در مورد استقامت نیز به خوبی او قابل تشخیص و شناسایی است و می تواند قابل اعتماد باشد.
اما مسئله ای که وجود دارد و به عنوان نقطه ضعف روخو باید از آن یاد کرد، عدم قدرت بازی خوانی در اوست. چیزی که انتظار می رود مدافعی در سطح او توانایی انجام آن را داشته باشد. در پست دفاع میانی نیز به نظر می رسد که او در دفاع چپ بازی می کند و در بازی خوانی بسیار ضعیف است و ظاهراً قصد پیشرفت در این موضوع را نیز ندارد. او همچنین علاقه زیادی به تصمیم گیری های بی پروا دارد. در دربی منچستر، برای مثال اصلاً نیازی نبود که او در خارج از محوطه جریمه وارد درگیریِ شدید شود که به آسیب دیدنِ کتف او منجر شود. او البته تنها 24 سال سن دارد و به نظر می رسد که می تواند به مدافع بهتری تبدیل شود و با انتخاب های بهتر در زمان های مناسب تر پیشرفت کند. در حال حاضر نیز چیزی که مهم است، داشتن فیزیک، تکنیک و خواص دفاعی است که او همه این موارد را دارد.
در این هفته، روخو یکی از سه نامزد بهترین بازیکن ماه باشگاه بود، چیزی که برای رشد در تیم بسیار مناسب و مهم است. همچنین به نظر می رسد که فن خال به شد لجباز است و روی سیستم 2-5-3 خود به شدت تاکید دارد، بنابراین به نظر می رسد که این مرد آرژانتینی تنها فردی است که جایگاه خود را در ترکیب تیم تضمین کرده است. جونز، اسمالینگ و ایوانز نیز باید خود بر سر سایر جایگاه ها در تیم بجنگند.
نوشته شده توسط Chris Fleming | وبسایت تحلیلی خبریِ بلیچر ریپورت
