دروازه بان - جیان لوییجی بوفون (یوونتوس ؟-2001): گرانقیمت ترین دروازه بان تاریخ، یکی از بهترین های این پست نیز در تاریخ است. این دروازه بان در سن 17 سالگی با پیراهن پارما مقابل میلان درخشید و 20 سال بعد هنوز هم محکم و استوار است. او موفق به کسب هفت اسکودتو شده است.
مدافع میانی - فرانکو بارسی (میلان 97-1977): بارسی یک رهبر و بازیخوان درخشان و فوق العاده در قلب خط دفاعی میلان بود و در دوران اوجش بی نظیر بود. او کاپیتان میلان بی نظیر اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 بود و طی یک نظرسنجی به عنوان بهترین بازیکن ایتالیا در قرن بیستم انتخاب شد. او تنها در میلان بازی کرد و با این تیم شش اسکودتو و سه جام باشگاه های اروپا کسب کرد. زمانی که او از دنیای فوتبال خداحافظی کرد، پیراهن شماره 6 وی به عنوان سمبل باشگاه با خود وی بازنشست شد.
مدافع میانی - گائتانو شیرآ (یوونتوس 88-1974): یکی از بزرگترین لیبروهای تاریخ فوتبال در کنار فرانتس بکن باوئر و فرانکو بارسی. شیرآ یک مدافع شیک و برازنده با درک تاکتیکی کامل بود. او توپ را به عنوان یک مدافع می گرفت و جرقه حمله تیم خود را می زد. او با یوونتوس تقریبا به تمامی افتخارات بزرگ دست یافت , 7 اسکودتو و یک جام باشگاه های اروپا کسب کرد و طی یک حادثه غم انگیز رانندگی در سال 1989 درگذشت.
مدافع راست - کلودیو جنتیله (یوونتوس 84-1973): یکی از خشنترین و سرسخت ترین مدافعان در تاریخ فوتبال، جنتیله به دلیل یارگیری من تو من با دیه گو مارادونا در جام جهانی 1982 بسیار مشهور شد. جنتیله شش اسکودتو کسب کرد و در زمان جیووانی تراپاتونی موفق شد قهرمان جام باشگاه های اروپا شود.
مدافع چپ - پائولو مالدینی (میلان 2009-1984): یک اسطوره دفاعی دیگر. مالدینی به مدت یک چهارم قرن در سطح اول فوتبال اروپا بازی کرد. او اولین بازی خود را برای میلان در ژانویه 1985 انجام داد و رکورددار بازی در میلان و همچنین سری آ شد. او هفت اسکودتو و پنج جام باشگاه های اروپا با میلان کسب کرد.
هافبک دفاعی - فرانک ریکارد (میلان 93-1988): یک هافبک دفاعی فوق العاده که به عنوان یک مدافع سطح جهانی نیز بازی می کرد. ریکارد به همراه دو هموطنش مثلث مخوف هلندی میلان را تشکیل می دادند. او موفق به کسب دو اسکودتو و دو جام باشگاه های اروپا با گلزنی در فینال 1990 مقابل بنفیکا شد.
هافبک بازیساز - آندرا پیرلو (میلان 11-2001 و یوونتوس ؟-2011): زمانی که او بازنشسته شود، قطعا از وی به عنوان بهترین هافبک میانی تاریخ ایتالیا یاد خواهد شد. او به مدت 10 سال با خلاقیت و ضربات ایستگاهی اش شادی را به اردوی روسونری آورد. پیرلو موفق به کسب دو اسکودتو و دو لیگ قهرمانان با میلان شد و سپس به یوونتوس پیوست. وی یکی از مهره های کلیدی در تولد دوباره یوونتوس و کسب سه اسکودتوی متوالی بود.
هافبک هجومی - میشل پلاتینی (یوونتوس 87-1982): هافبک افسانه ای و فرانسوی یوونتوس، گل قهرمانی یوونتوس در فینال جام باشگاه های اروپا در مقابل لیورپول را به ثمر رساند، بازی که فاجعه هیسل در آن رخ داد. وی موفق به کسب دو اسکودتو با یوونتوس شد و سه سال متوالی بهترین بازیکن سال اروپا شد. شاید بتوان گفت وی بهترین پاسور ورزشی باشد که تاکنون دیده اید.
مهاجم - روبرتو باجو (یوونتوس 95-1990 و میلان 97-1995): از نظر بسیاری بهترین بازیکن تاریخ ایتالیاست. باجو بازیکن کلیدی در ترکیب یوونتوس در اوایل دهه 90 بود. دریبل های باورنکردنی و خلاقیت وی، در کنار گلزنی و ضربات آزاد دیدنی، موجب شد در 201 بازی با پیراهن بیانکونری 115 گل به ثمر رساند و ضمن کسب جام یوفا در سال 1993 بهترین بازیکن سال اروپا شود. او در سال 1995 پس از کسب اسکودتو و کوپا ایتالیا به همراه یوونتوس راهی میلان شد و به همراه این تیم نیز یک اسکودتو کسب نمود.
مهاجم - خوزه آلتافینی (میلان 65-1958 و یوونتوس 76-1972): بسیاری از آلتافینی تصویرش با پله را به خاطر می آورند. بدون شک آلتافینی بهترین بازیکن برزیلی تاریخ سری آ است. او 168 گل در 248 بازی با پیراهن روسونری به ثمر رساند و موفق به کسب جوایز زیادی از جمله دو اسکودتو شد. او دو گل برای میلان در فینال جام باشگاه های اروپا 1963 در مقابل بنفیکا به ثمر رساند و موفق به شکست اوزه بیو شد. در اواخر دوران فوتبالش به یوونتوس پیوست و دو اسکودتوی دیگر با این تیم کسب کرد و الهام بخش این تیم در راهیابی به اولین فینال اروپایی بود.
مهاجم - مارکو فان باستن (میلان 93-1987): یکی از کامل ترین مهاجمان تاریخ. فان باستن قطعه نهایی مثلث معروف هلندی میلان شامل فرانک ریکارد و رود گولیت بود. او با میلان سه اسکودتو کسب کرد و سه بار نیز بهترین بازیکن سال اروپا شد. دو بار قهرمان جام باشگاه های اروپا شد و 108 گل در 168 بازی به ثمر رساند. متاسفانه او در 29 سالگی به دلیل مصدومیت بازنشسته شد.
