پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران
اختصاصی
امروز ، 18 ام فبریه سال 2015 میلادی است . یعنی وارد شدن گری نویل به دهه پنجم زندگی اش . حالا آن پسر منچستری ، 40 ساله شده است .
بیست سال پس از اولین بازیش برای یونایتد ، در تاریخ دوم فوریه سال 2011 ، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد .
او جزو کسانی است که توانسته اند جام لیگ برتر را برای یونایتد بالای سر ببرند . یک فرمانده عالی در زمین و یک دوست خوب برای هم تیمی هایش ! پس از برایان رابسون ، استیو بروس ، اریک کانتونا و روی کین ، او جزو کسانی است که مدال پرمیرلیگ را به عنوان کاپیتان یونایتد ، بر گردن آویخته است . او توانست در فصل 2006-2007 به عنوان کاپیتان یونایتد ، شاهد قهرمانی این تیم در لیگ باشد .
نویل ، مسابقات پایانی آن فصل را به خاطر مصدومیت لیگامنت ، در حالی که یازده دقیقه از بازی بولتون و یونایتد در 7 مارس 2007 گذشته بود ، از دست داد . همین مصدومیت بود که او را از مسابقات فصل 2007-2008 دور نگه داشت . به طوری که در این فصل ، او تنها یک بازی توانست انجام دهد .
نویل از ابتدای فصل 2005-2006 ، پس از خروج روی کین ، بازوبند کاپیتانی را به بازو بست . این انتخاب طبیعی بود . چون او یکی از با وفا ترین و متعهد ترین بازیکنان به تیم بود . در فصل 1994-1995 ، در سمت راست خط دفاعی ، جانشین پول پارکر شد و توانست خود را به خوبی ثابت کند تا یونایتد به مدت طولانی از این نقطه از خط دفاعی ، مطمئن باشد . او با خود عهد بسته بود که هیچ وقت برای تیم دیگری بازی نکند و روزی که یونایتد او را نواهد ، رو پایانی فوتبال او خواهد بود . او میگفت :
یونایتد ، تنها باشگاهی است که من برای همیشه دوست دارم برای آن بازی کنم .
با اراده و قوی ، نویل تمام صفات یک رهبر خوب را داشت . او در هر بازی ، میخواست که پیروز باشد ، و هواداران نیز از همین موضوع خوششان می آمد . اگر هم اشتباه میکرد ، سعی میکرد که آن را جبران کند و هیچوقت از زیر مسئولیت ها ، سر باز نمیزد . به شدت تعصب داشت به طوری که پس از گل دقایق پایانی ریو فردیناند ، برابر لیورپول در ژانویه 2006 که با پیروزی یونایتد همراه بود ، پس از خوشحالی نا متعارفش ، پنج هزار پوند از طرف اتحادیه فوتبال انگلستان ، جریمه شد .
گری ، اعتراضش را نسبت به این جریمه ، اینگونه بیان کرد :
آیا منظور شما آن است که لبخند بزنم و مثل بچه های خوب به زمین خودی برگردم ؟ مردم فکر میکنند که فوتبالیست ها ، باید از سفید هم سفیدتر باشند . آیا آنها بازی روبات ها را میخواهند ؟
این سخنان ، نشان دهنده شور بی حد و وصف او برای بازی و البته ، یونایتد است .
گری در سال 2006 ، توانست اولین قهرمانی خود را در جام اتحادیه انگلستان ، به عنوان کاپیتان بدست آورد . آخرین باری که یونایتد توانسته بود در لیگ کاپ قهرمان شود ، مربوط به سال 1992 بود . زمانی که گری ، به همراه رایان گیگز ، پاول اسکولز ، برادرش فیل نویل ، دیوید بکهام و نیکی بات ، در تیم جوانان یونایتد حضور داشت .
از آن زمان ، عزم و اراده نویل و شخصیتش ، تغییر نکرده است . سر الکس در این باره میگوید :
سطح او و تحرکش ، هیچ تفاوتی نکرده است . برای گری این موضوع مشخص تر بود ، زیرا او هیچوقت استعداد پاول اسکولز یا رایان گیگز را نداشت . اما او کاری میکرد که همیشه مطمئن شود ، در ترکیب اصلی خواهد بود .
رییس همیشگی یونایتد اضافه میکند :
او ( گری ) کیفیتش را نشان داد که پس از یک سال و نیم مصدومیت ، با موفقیت به مسابقات بازگشت . ما همه نگران این بودیم که پس از مصدومیتش ، در این سن ، نتواند به دنیای بازی برگردد ولی او کاملا فوق العاده بود . این یک نمایش از سوی گری بود که می گفت ، من هیچوقت تسلیم نخواهم شد . او مرد شگفت انگیزیست .
اگرچه گری ، موفقیت دوگانه یونایتد در لیگ قهرمانان ولیگ را در سال 2008 ، به دلیل مصدومیت از دست داد ، اما او ، خیلی زود توانست به ترکیب برگردد و لیگ برتر سال 2009 و جام اتحادیه 2010 را به دست بیاورد .
اهمیت او دوام داشت و باشگاه ، قراردادی تا ژوئن 2011 با او به ثبت رساند که این قرارداد امکان افزایشش وجود داشت ولی در میانه فصل ، نویل تصمیم گرفت که در پایان فصل 2010-2011 ، کفش هایش را بیاویزد .
تنها چهار بازیکن یعنی رایان گیگز ، سربابی چارلتون ، بیل فولکس و پاول اسکولز تعداد بازی های بیشتری نسبت به گری نویل برای یونایتد انجام داده اند . او در فصل پایانیش در الدترافورد ، توانست 4 بازی ، انجام دهد و تعداد بازی های خود برای یونایتد را به عدد 602 برساند .
