وکیل تیم استیل آذین مطلبی را در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران قرار داده است. آرش نجفی در این بیانیه آورده است: «متاسفانه به سبک و سیاقی که در گذشته نیز چندین بار شاهد آن بوده‌ایم، این بار نیز ارکان قضایی فدراسیون محترم با صدور حکمی درخور تأمل حقوق مسلم باشگاه استیل‌آذین را مورد تضییع قرار داد.
رای صادره از سوی کمیته محترم استیناف دارای ایرادات عدیده اعم از شکلی و ماهوی است و بنده برای توضیح ایرادات ناگزیر به ذکر مقدمه‌ای هستم، باید توجه داشت مقررات انضباطی ذاتا دارای ماهیت جزایی هستند؛ بدین معنی که برگرفته از قواعد کلی حقوق جزایی باشند.
لذا اساسا مقام رسیدگی کننده به تخلفات انضباطی ملزم به رعایت اصول و موازین حقوق جزا بوده و مکلف است از این اصول تبعیت کند. یکی از مهم‌ترین اصول در رسیدگی به اموری که ماهیتا وصفی جزایی دارند رعایت اصل ترافعی بودن یا عبارت بهتر برابری شرایط و امکانات دفاع برای طرفین دعواست که در تمامی نظام‌های حقوقی و قانونی جهان اصلی مسلم تلقی شده و مورد پذیرش واقع گردیده و جالب اینکه در تمامی مراحل رسیدگی به پرونده‌ی به اصطلاح تبانی از هیچ یک از دو تیم متهم و نمایندگان قانونی آنان برای حضور در جلسات و دفاع از خود دعوتی به عمل نیامده است! و بالطبع باشگاه شاکی و معترض که یک سویه نزد قاضی رفته، راضی نیز برگشته است.
با دقت در مفاد آیین‌نامه انضباطی فیفا نیز که ملاک تدوین آیین‌نامه‌های انضباطی فدراسیون‌های تابعه قرار دارد اصل ترافعی بودن مورد لحاظ قرار گرفته و این امر از منطق و مفهوم مراد 96 الی 114 آیین‌نامه انضباطی فیفا استنباط می‌شود در ماده 96 آیین نامه موصوف صراحتا به قاعده بار اثبات ادعا بر دوش مدعی اشاره می‌شود که مفهوما بدین معناست که در جایی که مدعی وجود دارد برای انکار ادعا همیشه منکری هم هست که وجود این دو با هم ملازمه داشته و تصور یکی بدون دیگری محال است.
بنابراین گو اینکه رسیدگی در مرحله‌ی استیناف حضوری نیست لیکن مطلع شدیم که باشگاه معترض در جلساتی حضور یافته و برای اثبات ادعای خود اقدام کرده حال سوال این‌جاست که به چه دلیل باشگاه استیل‌آذین یا نمایندگان آن در جریان قرار نمی‌گیرند؟!
در کمیته انضباطی و مرحله‌ی بدوی اصولا ادعایی متوجه باشگاه استیل‌آذین نبوده بلکه ادعا متوجه سرمربی تیم بود که وی را محکوم به محرومیت کردند. لذا چون ادعای جدیدی در مرحله‌ی تجدیدنظر مطرح شده طبق موازین حقوقی مرجع رسیدگی کننده موظف به استماع دفاعیات مدعی‌علیه است که متاسفانه این امر مورد غفلت کمیته محترم استیناف قرار گرفته است.
از سوی دیگر وفق موازین حقوقی و قانونی احکام صادره از سوی مراجع قضایی باید مدلل و مستند باشد مع‌الوصف کمیته محترم استیناف در رابطه با اینکه دلایل و مستندات احراز تخلف مدیرعامل و سرپرست تیم استیل‌آذین چه بوده در متن رای به هیچ دلیلی اشاره نکرد و این که دلایل توجه تخلف را به اشخاص مذکور صریحا قید نکرده که به چه دلیل یا مدرکی مدیرعامل یا سرپرست تیم مستوجب تنبیه هستند و صرفا در انتهای حکم این افراد را نیز به محرومیت یک ساله محکوم کرده است اگر کمیته استیناف نامبردگان را مباشر یا معاون یا شریک تلقی کرده چگونه هیچ دلیلی نسبت به ارتکاب تخلف از سوی آنان عنوان نکرده است؟!
التفات داشته باشید وظیفه قاضی یا هر مقام رسیدگی کننده تطبیق امور موضوعی بر امور کلی و تعیین مصداق خارجی آن است. چه دلایل و مستنداتی مبتنی بر ارتکاب بر تخلف تبانی به مدیرعامل و سرپرست استیل‌آذین وجود دارد!
در بعضی تخلفات مانند توهین عنصر معنوی نهفته در رکن مادی تخلف است یعنی مقام رسیدگی کننده خود به خود با احراز رکن مادی می‌تواند عنصر معنوی را احراز نکرده و بر حکم موضوع منطبق نماید لیکن در موضوعی مانند تبانی عنصر معنوی می‌بایست با توسل به دلایل و شواهد متقن و مسلم به دست آید که حداقل حق باشگاه متهم به تبانی در مورد دفاع از خود نادیده گرفته شده است.
با عنایت به اینکه ماده 41 آیین‌نامه انضباطی ملاک و مبنای صدور حکم قرار داشته و در ماده اخیر تشخیص تبانی بر عهده کمیته انضباطی است، باید گفت ماده 41 حداقل از این جهت مجمل است. توضیح اینکه تشخیص تبانی وقتی بر عهده کمیته انضباطی است که کمیته به عنوان مدعی‌العموم فوتبال تبانی را کشف و به دنبال مجازات عاملین آن باشد. در صورتی که در موضوع مورد بحث تیم البدر به عنوان معترض تقاضای تجدید نظر نسبت به رای کمیته انضباطی را درخواست کرده و جالب اینکه کمیته انضباطی قویا معتقد بوده که تبانی صورت نگرفته است. به کیفیت مرقوم نتیجه می‌گیریم که حق دفاع برای اشخاصی که ذی‌نفع در این اعتراض بوده‌اند محفوظ بوده و متاسفانه این حق پایمال شده است.
بر اساس اصل شخصی بودن مجازات‌ها، حتی بر اساس قوانین آیین‌نامه انضباطی فیفا، در صورت تبانی دست‌اندرکاران تیم اعم از مربی، سرمربی، بازیکنان و... خود آنان مورد محرومیت یا جزای نقدی واقع خواهند شد و در موارد بسیار خاص ممکن است که باشگاه‌ها نیز مورد مجازات قرار گیرند. در صورتی که در رای صادره هیچ رابطه‌ی سببیت بین اعمال سرمربی که غیر حرفه‌ای تشخیص داده شده و مقامات رسمی باشگاه کشف نشده تا با اتکا به آن بتوان باشگاه یا مقامات آن را نیز مستحق محرومیت و هر نوع مجازات دانست. حتی در این گونه موارد باشگاه می‌تواند علیه شخص خاطی، هم در کمیته انضباطی داخلی خود و هم نزد مراجع انضباطی فدراسیون اقامه شکایت کند.
باید عرض کنم به نظر می‌رسد قرار دادن نام استیل‌آذین و مالک آن در کنار کلمه تبانی مقاصد پنهانی عده‌ای را ادامه‌ی روند گذشته اثبات کند.»
