مطلب ارسالی کاربران
فتح پنجم
بالاخره انتظارات به پایان رسید... یک سال منتظر امشب بودم منتظر رسیدن به ارزوهایم...منتظر برخاستن شیرمردهای کاتالان...چقدر این بار دلمان ارام بود و چقدر مطمئن.گویی پسربچه ارژانتینی ارام بخش قلب هایمان بود.تیم انریکه روح مان را نوازش می کرد،دل انگیزتر همیشه و البته وحشتناک تر برای حریفان...امسال تفاوتی داشت با هرسال ، تیم سلطان انریکه ترسی از نداشتن مالکیت نداشت و حتی زمان هایی که توپ و مالیت از ان حریف بود ما خطرناک تر ظاهر می شدیم ...در مقابل اتلتیکو و فینال با یووه همه ما میدانستیم که در اختیار گرفتن بازی توسط حریف به معنای نابود شدن انها توسط مثلث مرگبار ما بود .امسال در دفاع ناامید کننده نبودیم و ماسکی و پیکه قوت قلب ما بودند...اسلحه پنهان بارسا (بوسکتس)مثل همیشه در تاریکی خوش درخشید..شوالیه رنگ پریده (اندرس اینستا) به موقع خودش را پیدا کرد و پسر بچه شیطون اروگوئه ای دیگر شیطنت نمیکرد و در خدمت تیم در مناسب ترین زمان ممکن کار میکرد.دنی در شرایطی نامناسب بخاط ر اثبات جایگاهش روز به روز بهتر شد و البا یکنواخت مثل ساعت کار میکرد.شاهزاده نیوکمپ در سال دوم حضورش اماده تر نشان میداد و سعی میکرد در خدمت تاکتیکهای تیمی باشد ...در دروازه دو دیوار بتنی داشتیم که یکی از یکی بهتر ...یکی لالیگا را در دستانش داشت و یکی چمپیوز و حذفی...و در اخراین کینگ لیو بود که بازهم تفاوت ها رو رقم زد...گلش به بیلبائو و نقشش در فتح لالیگا و چمپیوز جوازی برای فتح توپ طلای بعدی اش شد و البته فتح کوپا امریکا.و نهایتا تیم انریکه الگویی از چیزی بود که شایسته یه مکتب لاماسیا بود...زنده باد بارسا ..زنده باد لاماسیا...
