تو دشمن من نیستی!
با این که پیرمردهای نیمکت‌نشینِ پارک
هنوز با شنیدنِ نامِ مصدق بغض می‌کنند
و بمب‌های خردلی
که بر سردشت و شلمچه افتادند
عبارتِ MADE IN U.S.A بر خود داشتند.
با این که سرخ‌پوستان همچنان
برای فراموش کردنِ کشتارِ اجدادشان می‌نوشند
و جان‌وین بر پرده‌های هالیوود
با سلاخیِ آپاچی‌ها قهرمان می‌شود.
با این که دستِ لوترکینگ
-با انگشتِ میانیِ برافراخته به سمتِ اوباما -
از خاک بیرون مانده است
و مادرانِ ناکازاکی
هر سال کودکان دو سر به دنیا می‌آورند.
با این که در سایگون
به جای فحش به یگ‌دیگر یانکی می‌گویند
و هنوز در شیلی
هنگام کشفِ گورهای دسته‌جمعی
کیسینجر را نفرین می‌کنند...
تو دشمنِ من نیستی!
چرا که سال‌ها پیش
در کودکی مُرده‌ام
و کودکان معنای کلمه‌ی دشمن را نمی‌دانند.
من نوزادی بودم
که چشم‌های سیاهش
تا ابد مانندِ مدالِ لیاقت
بر سینه‌ی ویلیام راجرز
تاب خواهد خورد!
گوشت‌ِ تنم را ماهیان خورده اند
و استخوان‌هایم هرازگاهی
در تورِ ماهی‌گیرانِ جنوب گیر می‌کنند.
مرگ مجبورت می‌کند
که فراموش کنی
و ببخشی.
من مسافرِ کوچکِ هواپیمایی بودم
که به آن‌سوی خلیج فارس نرسید.
----
یغما گلرویی
=========================================
دیروز سالگرد سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو آمریکایی در سال 67 بود که 290 نفر کشته داد که 66 تای این کشته ها کودک بودند .
این هواپیما بر فراز خلیج فارس منفجر شد ...
