Soheil CHبعد از دو فیلم عالی برهوت و روز های بهشت مالیک 20 سال از سینما دور شد و در انزوا رفت با خط باریک قرمز برگشت و به کل سبک و جهان بینیش تو سینما رو تغیر داد.
مالیک بدون شک کارگردانی هست که زیبایی طبیعت رو به وضوح درک میکنه و اونو در تقابل با جنگ، عشق، مرگ، سرگشتگی و پوچی قرار میده.
این نوشته آخر برداشتی از یکی از عزیزان سینمایی هست که کاملا باهاش موافقم:
(روحی که توی آثار مالیک جریان داره در آثار هیچ فیلمسازی سراغ ندارم.
این آثار برات قصه سرراست نمیگن یا اگه میگن به زبانی برات بیان میکنن که بتونی توش غرق بشی نه باهاش همراه بشی مثل رویا.
ما میتونیم تاویل های متفاوتی از تصاویر و صحنه‌های فیلم انجام بدیم ولی من هیچوقت تمایلی به انجام چنین کارهایی ندارم و بیشتر دلم میخواد فقط ببینم و دنیا رو از دریچه‌های دیگه نگاه کنم. هر چه متفاوت‌تر باشه برام لذتبخش تره و حیرت بیشتری بهم دست میده.)
