هندریک یوهانس کرایف 25 آوریل سال 1947 در آمستردام هلند به دنیا آمد. یوهان کرایف فوتبال را در هفت سالگی آغاز کرد. مادرش یک نظافتچی در باشگاه آژاکس آمستردام بود، جایی که رینوس میشل او را کشف کرد و بعد ها به عنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ فوتبال هلند شناخته شد و افتخارات ریز و درشت زیادی را با لاله‌های نارنجی کسب کرد.
شیوه بازی
او به نوعی یک مهاجم میانی بود، اما به دلیل سیستم کلی بازی، در همه جای زمین بازی می کرد. گاهی توپ را تا عمق زمین خودی می‌برد، گاهی ناگهان با عملی مخرب (برای حریف)، به بال راست یا چپ می رفت. او برای فوتبال آن زمان یک مرد انقلابی بود! یک سنت شکن به تمام معنا. درست مانند توتال فوتبال هلند که سبک نوینی از بازی فوتبال را معرفی کرد.
کرایف پیش از هرچیز به خاطر قدرت تکنیکی، سرعت و قدرت رهبری‌اش شهرت داشت. با این وجود، بزرگ‌ترین نقطه قدرت او نگاه کلی‌اش به بازی بود که او را به عنوان یک بازی‌ساز متمایز می‌کرد.
فعالیت باشگاهی
کرایف در طول دوران بازی‌اش در تیم‌های باشگاهی آژاکس آمستردام، بارسلونا، لس‌آنجلس آزتک، واشنگتن، لوانته و فاینورد روتردام بازی کرده است.
اسطوره‌ای که با یک مصدومیت پیراهنش را از دست داد
آژاکس آمستردام
حضور او در آژاکس در15 نوامبر سال 1964 در بازی مقابل تیم خرونینخن آغاز شد که او در آن دیدار که تیمش 1 بر 3 بازنده شد، تک گل آژاکس را به ثمر رساند. اما تازه در فصل 1966/1965 بود که موفق شد توجه همگان را به خود جلب کند. بعد از زدن دو گل در بازی مقابل دور ویلسکراخت اشترک در لیگ هلند، تبدیل به بازیکن ثابت تیمش شد. در آن فصل کرایف موفق شد در 25 بازی، 23 گل وارد دروازه حریفان کند و آژاکس با حضور او قهرمان هلند شد.او سال بعد با آژاکس به هردو قهرمانی لیگ و حذفی دست یافت و با زدن 33 گل، آقای گل مسابقات شد.سال بعد هم موفق شد جام قهرمانی را بالای سر برده و برای دومین بار مرد سال فوتبال هلند شود. او با آژاکس به فینال جام باشگاه‌های اروپا هم رسید که در آن دیدار با نتیجه1 بر 4 بازی را به تیم ایتالیایی میلان واگذار کرد.
در فصل 1970/1969 برای دومین بار فاتح هردو جام باشگاهی هلند شد. در فصل بعد برای اولین بار به شدت مصدوم شد. پس از انجام یک عمل جراحی در دیدار مقابل آیندهوون در 30 اکتبر 1970 به میدان بازگشت. در این بازی برای اولین بار، شماره 14 اسطوره‌ای را به تن کرد، چراکه هم‌تیمی‌اش، گری مورن پیراهن شماره 9 کرایف را تصاحب کرد. از این زمان به بعد، او در بیشتر بازی‌ها با شماره 14 ظاهر شد. در 29 نوامبر سال 1970 در دیدار مقابل آلکمار که با پپیروزی 8 بر 1 همراه بود، به رکورد 6 گل در یک بازی دست یافت. در همان فصل، آژاکس با پیروزی 2 بر 0 در بازی فینال جام باشگاه‌های اروپا برابر پاناتینایکوس یونان، برای اولین بار قهرمان باشگاه‌های اروپا شد. در همان سال، یوهان کرایف هم برای اولین بار مرد سال فوتبال اروپا شد تا افتخاری بزرگ در کارنامه او ثبت شود.
در فصل 72/1971 آژاکس توانست با کرایف از عنوان قهرمانی اروپا مقابل اینتر دفاع کند. در بازی فینال، کرایف هر دو گل آژاکس را وارد دروازه اینتر کرد. در فصل پاییز بعد از آن، آژاکس با برتری مقابل تیم ایندپندنته از آرژانتین، قهرمان جام باشگاه‌های جهان شد. در ژانویه 1973، با پیروزی 3 بر 2 برابر گلاسکو رنجرز اسکاتلند، قهرمانی سوپرجام اروپا را هم به دست آورد. آژاکس فصل 73/1972را با سومین قهرمانی پیاپی لیگ به پایان برد. در این فصل، کرایف در دیدار دربی مقابل آمستردام، اولین و نیز آخرین گل به خودی را وارد دروازه تیمش کرد.
در تابستان 1973 یوهان کرایف پس از کسب شش قهرمانی لیگ، چهار قهرمانی حذفی، سه قهرمانی اروپا، یک قهرمانی باشگاهی جهان و یک قهرمانی سوپرجام اروپا، آژاکس را به مقصد بارسلونا ترک کرد. کاتالان‌ها برای این انتقال، تقریبا 6 میلیون گولدن هلند پرداخت کردند.
کرایف از همان بدو ورود به بارسلونا تبدیل به بازیکن محبوب کاتالان‌ها شد و قبل از هرچیز به خاطر یکی از اظهاراتش مبنی بر این که بارسلونا را در مقابل رئال مادرید انتخاب کرده است، چراکه نمی‌توانسته در باشگاهی بازی کند که با دیکتارتور آن زمان اسپانیا، فرانسیسکو فرانکو مرتبط بوده است. پس از آن هم به دلیل این که پسرش را به شکل نام‌های کاتالانی، یوردی نامید بر محبوبیتش افزوده شد. بارسلونا با کرایف برای اولین بار پس از سال 1960 قهرمانی باشگاه‌های اسپانیا را کسب کرد و در همان سال بازهم کرایف به عنوان مرد سال فوتبال اروپا برگزیده شد.
او در دورانی که در بارسا بازی می‌کرد گل معروفش را زد. در بازی مقابل آتلتیکو مادرید، کرایف به هوا پرید و با وجود این که توپ پشت سرش بود، بدون این که آن را ببیند با پاشنه پای راستش آن را وارد دروازه آتلتیکو کرد.
در سال 1979، زمانی که بیش از 30 سال سن داشت به آمریکا رفت. او قراردادی با باشگاه لس آنجلس آزتک به امضاء رساند. در آنجا فقط یک فصل ماند. فصل بعد، یک سال در شهر واشنگتن دی سی در تیم واشینگتن دیپلماتس بازی کرد.
بازگشت به هلند
پس از حضوری کوتاه در باشگاه اسپانیایی لوانته، به وطنش، هلند برگشت. با کسب دو عنوان قهرمانی با آژاکس در سال*های 1982 و 1983، این تیم قرارداد کرایف را تمدید نکرد و او راهی روتردام شد. در آخرین فصل بازی*اش در فاینورد روتردام، یک بار دیگر توانست هردو عنوان قهرمانی باشگاهی هلند را به دست بیاورد. وی در سال 1984 به فعالیتش پایان داد.
تیم ملی
اولین بازی ملی کرایف در تاریخ 7 سپتامبر سال 1966 در روتردام در دیدار مقدماتی جام ملت‌های اروپا در برابر مجارستان بود (2 : 2). درست در دومین بازی ملی بود که شیوه بازی شتاب‌زده و بدون فکر او منجر به یک بدبیاری شد. او در بازی مقابل چکسلواکی از سوی رودی گلوکنر، داور اهل آلمان شرقی آن دیدار در دقیقه 76 از زمین اخراج شد. بدین ترتیب او اولین بازیکن هلندی بود که در یک دیدار ملی از زمین مسابقه اخراج می‌شد. پس از گذراندن یک سال محرومیت از سوی فدراسیون فوتبال هلند، در تاریخ 13 سپتامبر 1967 توانست دوباره در تیم ملی حضور پیدا کند. در این دیدار، تنها پس از دو دقیقه در دیدار مقدماتی جام ملت‌های اروپا، گل پیروزی را وارد دروازه آلمان شرقی کرد.
کرایف در سال 1974 که هلند نایب قهرمان جام جهانی شد، کاپیتان این تیم بود. در آن جام، هلند در نمایشی درخشان با چهار گل آرژانتین را شکست داده و نیز برزیل، مدافع عنوان قهرمانی را با دو گل از پیش رو برداشت. اما در فینال در مقابل آلمان، میزبان بازی‌ها 1 بر 2 مغلوب شد.
وی آخرین بازی ملی‌اش را در26 اکتبر سال 1977 در آمستردام در مقدماتی جام جهانی در مقابل بلژیک انجام داد که به پیروزی 1 بر 0 هلند انجامید. بعد از این که کرایف از تیم ملی کناره‌گیری کرد، ارنست هاپل که کمی قبل از جام جهانی 1978 آرژانتین از سوی فدراسیون فوتبال هلند به سرمربیگری تیم ملی منصوب شده بود، سعی کرد او ار متقاعد به بازگشت به تیم کند، اما موفق نشد. دلیل واقعی تصمیم وی، تا امروز بر کسی آشکار نشده است.
یوهان کرایف در مجموع 48 بازی ملی انجام داد و 33 گل هم زد و تیمش را 33 بار به عنوان کاپیتان در زمین هدایت کرد. به علاوه وی دوبار هم برای تیم منتخب کاتالان بازی کرد که البته گلی به ثمر نرساند.
فعالیت به عنوان مربی
آژاکس آمستردام
در فقط دو سال مربیگری در آژاکس، دوبار در سال‌های 1986 و 1987 قهرمانی جام حذفی هلند و یک بار قهرمانی جام در جام اروپا (1987) را به دست آورد. او توانست با این کار، پا جای پای سلف و استاد خود، رینوس میشل بگذارد.
بارسلونا
کرایف یک بار دیگر در سال 1988 آمستردام را به مقصد کاتالونیا ترک کرد. بارسلونا تحت هدایت وی، چهار بار پیاپی قهرمانی لالیگا، یک بار قهرمانی جام حذفی اسپانیا، سال 1992 قهرمانی جام باشگاه های اروپا، و یک بار قهرمانی سوپرجام اروپا را به دست آورد. کرایف بازیکنانی چون رونال کومان، میشائیل لادروپ، هریستو استویچکوف و روماریو را به بارسا آورد.
نام کرایف در نزد هواداران بارسلونا تا امروز " ال سالوادور " به معنای نجات بخش باقی مانده است
