قاره اروپا (13 نماینده):
با نگاهی به تیم هایی که مجوز حضور در جام جهانی در قاره اروپا را گرفته اند، می توان با کمی اغماض گفت که شایسته ترین تیم های این قاره راهی برزیل خواهند شد.
ایتالیا، آلمان، اسپانیا، فرانسه، انگلستان، هلند و پرتغال با جمعی از ستارگان بزرگ جهان، قدرت های سنتی فوتبال اروپا می باشند و بدون شک حتی در صورتی که در بدترین شرایطشان نیز باشند، باز هم غیبت هر کدام از آن ها از جذابیت بزرگترین فستیوال فوتبالی خواهد کاست.
ایتالیا که پس از سپری کردن یک جام جهانی اسفناک و حذف در مرحله گروهی، با چزاره پراندلی روحی تازه به این تیم دمیده شده است با حضور آندرا پیرلو، ماریو بالوتلی، جیان لوییجی بوفون، دانیله ده روسی و جوزپه روسی، با دورخیز برای قهرمانی در این مسابقات چشم به انتقام از برزیل دارد. شاید هیچ ایتالیایی به مقامی کمتر از قهرمانی برای آتزوری ها راضی نباشد، اما حضور در نیمه نهایی نیز برای تیم فعلی ایتالیا موفقیت بزرگی خواهد بود.
آلمان که پر ستاره ترین تیم ملی حال حاضر جهان فوتبال می باشد، با ستارگانی همچون باستین شواین اشتایگر، مسوت اوزیل، فیلیپ لام، مارکو رویس و توماس مولر، چشم به پایان انتظاری 24 ساله برای بالا بردن جام دارد، اما بسیاری مشکل آلمان را برای قهرمانی فقدان مربی با کاراکتر یوپ هاینکس می دانند. اگر آلمان با چنین تیم پر ستاره ای قهرمان مسابقات نشود، قطعا شکست بزرگی برای فوتبال این کشور خواهد بود.
اسپانیا به عنوان مدافع عنوان قهرمانی، شاید دیگر آن تیم آماده سه دوره قبل جام جهانی و یورو نباشد، اما همچنان با حضور ستارگانی همچون ژابی آلونسو، ژاوی ارناندز، آندرس اینیستا، سرخیو راموس و سسک فابرگاس یکی از تیم های مدعی کسب عنوان قهرمانی می باشد. سه قهرمانی متوالی در یورو و جام جهانی موجب شده همگان از این تیم انتظار قهرمانی داشته باشند و مقامی کمتر از قهرمانی قطعا هیچ ماتادوری را راضی نخواهد کرد و شکست بزرگی برای این کشور خواهد بود.
فرانسه که بسیاری سرنوشت سال 1994 را برای این تیم متصور می بودند، در آخرین بازی درخشید و همگان را از حضور خود در جام جهانی خشنود ساخت. فرانسه با حضور ستارگانی همچون فرانک ریبری، سمیر نصری، پل پوگبا، کریم بنزما و اولیور ژیرو چشم به جبران عملکرد ضعیفش در سه دوره اخیر جام جهانی و یورو دارد. حضور در مرحله نیمه نهایی برای فرانسه فعلی موفقیت بزرگی خواهد بود، اما شاید فرانسه حتی رنگ مرحله یک چهارم نهایی را نیز نبیند.
اما انگلستان که شاید برای آخرین بار ستاره هایی همچون استیون جرارد، فرانک لمپارد و اشلی کول را در ترکیب خود خواهد دید، سعی بر این دارد با کمک وین رونی و دنیل استوریج به این بازیکنان، پایانی خوش برای آن ها در رقابت های ملی رقم بزند. ناکامی های متوالی انگلیس در جام جهانی و یورو موجب شده که حتی هواداران این تیم با حضور سه شیرها در جمع چهار تیم برتر مسابقات نیز خوشحال شوند.
هلند بدشانس ترین تیم تاریخ جام جهانی با سه بار نایب قهرمانی، این بار با رابین فن پرسی، وسلی اسنایدر، آرین روبن، کوین استروتمن، رافائل فن در فارت و هدایت لوییس فن خال و با توجه به اینکه به همراه آلمان بهترین تیم مرحله انتخابی بوده، چشم به اولین قهرمانی خود در این مسابقات دارد. قهرمانی برای هلند یک رویا می باشد، اما حضور در جمع چهار تیم برتر مسابقات نیز برای نارنجی پوشان هلند ایده آل خواهد بود.
پرتغال که سرانجام با ستاره بزرگش کریس رونالدو راهی جام جهانی شد، سعی بر این دارد که با تکیه بر توانایی ها و گلزنی های بی شمار این سوپراستارش که در بهترین شرایط دوران حرفه ای خود قرار دارد، قصد دارد حداقل در جمع فینالیست های این رقابت بزرگ قرار بگیرد، اما حضور در جمع چهار تیم برتر نیز برای پرتغال عملکرد مثبتی به حساب خواهد آمد. ژائو موتینیو، نانی، هلدر پوستیگا و فابیو کوئنترائو ستارگان پرتغال در جام جهانی خواهند بود.
بلژیک که به پدیده فوتبال اروپا تبدیل شده است و یکی از بهترین تیم های مرحله مقدماتی بود با پدیده هایی همچون ادن هازارد، تیبو کورتوا، کریستین بنتکه، کوین دی بروین، یان فرتونگن و بسیاری بازیکن دیگر که در آینده نامشان را بیشتر خواهیم شنید به این مسابقات راه یافت. شاید اگر بلژیک به جمع هشت تیم برتر راه پیدا نکند شکست بزرگی برای نسل طلایی فوتبال این کشور باشد.
بوسنی و هرزگویین که در بهترین شرایط تاریخ فوتبال خود قرار دارد موفق شد با ستارگانی همچون میرالم پیانیچ، ادین ژکو، وداد ایبیشویچ، زوزدان میسیموویچ و اسمیر بگوویچ برای اولین بار رنگ جام جهانی را به چشم ببیند. صعود از گروه یک نتیجه ایده آل برای بوسنی خواهد بود.
سوییس نیز که در جام جهانی گذشته تنها تیمی بود که موفق به شکست اسپانیا قهرمان مسابقات شد، با حضور بازیکنانی همچون استفان لیخشتاینر، گوخان اینلر، ژردان شکیری، گرانیت خاکا و هریس سفروویچ و با هدایت اوتمار هیتسفیلد بزرگ به راحتی راهی این مسابقات شد. صعود از گروه برای سوییس که غالبا در این مرحله حذف می شود، یک پیروزی خواهد بود.
کرواسی که تصور می کرد به راحتی راهی جام جهانی شود، در حضور بلژیک حرفی برای گفتن نداشت، اما با حضور بازیکنان بزرگی همچون داریو سرنا، ماریو ماندزوکیچ، لوکا مودریچ، متئو کوواچیچ و ایویکا اولیچ در مرحله پلی آف مجوز این مسابقات را کسب کرد. کرواسی با قرعه ای مناسب حتی توانایی حضور در جمع هشت تیم برتر را دارد، اما صعود از گروه حداقل انتظار طرفداران این تیم می باشد.
تیم ملی روسیه که میزبانی دوره بعدی مسابقات را در اختیار دارد و با هدایت فابیو کاپلو به تیم اسم و رسم داری بدل شده است، پس از دو دوره غیبت در این مسابقات، با حضور بازیکنانی همچون رومن شیروکوف، الکساندر کرژاکوف، ایگور آکینفیف، آلن دزاگوئف و یوری ژیرکوف بالاتر از پرتغال به عنوان تیم اول راهی برزیل شد. شاید برای روسیه که همیشه از فراز و نشیب بالایی برخوردار بوده است، صعود از گروه نیز رضایت بخش باشد.
شاید دوست نداشتنی ترین تیم قاره اروپا که قدم به جام جهانی گذاشت را بتوان یونان نامید. یونان که تنها به دلیل تفاضل گل کمتر نسبت به بوسنی راهی پلی آف شد، موفق شد در این مرحله با بازیکنانی همچون جورجیوس کاراگونیس، جورجیوس ساماراس، سوکراتیس پاپاستوپولوس، دیمیتریس سالپینگیدیس و کاستاس میتروغلو از سد رومانی عبور کند و راهی جام جهانی شود. بدون شک یونان یکی از کم افت و خیز ترین تیم های قاره اروپا در مرحله مقدماتی بود، ولی شاید فوتبالدوستان ترجیح می دادند تیم هایی همچون ترکیه، سوئد، جمهوری چک و یا حتی لهستان جایگزین این تیم می شدند و بازی این تیم ها را که از ستارگان مطرح تری نیز برخوردار بودند، مشاهده نمایند. حضور در جمع 16 تیم برتر نتیجه بسیار خوبی برای فوتبال یونان خواهد بود، اما رتبه سوم مرحله گروهی برای این تیم پیش بینی می شود.
قاره آمریکای جنوبی (6 نماینده):
میزبان به علاوه چهار نماینده و یک تیم حاضر در پلی آف (آمریکای جنوبی – آسیا) سهمیه این قاره بود و شش تیم برتر آمریکای جنوبی بدون هیچ شکی قدم به این مسابقات گذاشتند.
برزیل به عنوان پرافتخارترین تیم تاریخ جام جهانی و تنها تیمی که در تمامی ادوار جام جهانی حاضر بوده است، به عنوان میزبان قدم به این مسابقات گذاشته است و قصد دارد با تیمی جوان و ستارگانی آینده دار همچون نیمار و اسکار و خط دفاعی قدرتمند با حضور تیاگو سیلوا، داوید لوییز، دنی آلوز و مارسلو برای ششمین قهرمانی اش در جام جهانی آماده شود. مقامی کمتر از قهرمانی شکستی بزرگ برای پرافتخارترین و در عین حال میزبان مسابقات خواهد بود.
آرژانتین که بهترین مهاجمان حال حاضر دنیا در سطح ملی را در ترکیب خود می بیند، یکی دیگر از شانس های قهرمانی در جام جهانی 2014 می باشد و برخلاف گذشته یک لیونل مسی آماده را در سطح ملی در اختیار دارد، قصد دارد درخشش خود را که پس از دوران مارادونا دیگر از این تیم شاهد نبودیم را مجددا تکرار کند و با تکیه بر لیونل مسی و حضور ستارگانی همچون آنخل دی ماریا، سرخیو آگرو، گونزالو ایگواین و ازکویل لاوتزی بالاتر از سایرین قهرمان این مسابقات لقب گیرد. شاید همگان از آرژانتین انتظار قهرمانی داشته باشند، ولی حضور در جمع سه تیم برتر نیز برای آرژانتین نتیجه مثبتی خواهد بود.
اروگوئه که دو بار فاتح جام جهانی شده است و در دوره قبلی درخشید و از طرفی قهرمان آمریکای جنوبی می باشد، آخرین تیمی بود که مجوز حضور در جام جهانی را کسب کرد با خط حمله آتشین خود شامل ادینسون کاوانی، لوییس سوارز و همچنین بهترین بازیکن دروه گذشته یعنی دیه گو فورلان و همچنین حضور مارتین کاسرس و کریستین رودریگز حتی با حضور در جمع هشت تیم برتر مسابقات عملکرد مثبتی از خود به نمایش گذاشته است.
کلمبیا که بهترین دوران خود را پس از دوره کارلوس والدراما سپری می کند با تکیه بر گلزنی های رادامل فالکائو و درخشش جیمز رودریگز، خوان زونیگا، فردی گوارین و جکسون مارتینز صعودی راحت را به جام جهانی تجربه کرد و پس از سه دوره غیبت در این مسابقات، صعود به مرحله حذفی برای دومین بار عملکردی موفقیت آمیز برای این کشور خواهد بود، اما حضور در جمع هشت تیم برتر نیز از این تیم پرستاره بعید نخواهد بود.
شیلی نیز که از همان ابتدای مسابقات مقدماتی همواره جزو تیم های بالانشین جدول بود و عاقبت مجوز حضور در این مسابقات را به عنوان تیم سوم کسب کرد، با حضور الکسیس سانچز، آرتورو ویدال، دیوید پیزارو، اومبرتو سوازو و موریسیو پینیلا چشم به صعود از مرحله گروهی دارد، اما حضور در جمع هشت تیم برتر نیز با کمی قرعه مناسب، دور از انتظار نخواهد بود.
اکوادور که کم ستاره ترین تیم آمریکای جنوبی حاضر در جام جهانی می باشد، عمدتا به بازی فیزیکی بازیکنان خود می بالد و با حضور بازیکنانی همچون آنتونیو والنسیا، فلیپه کایسدو، سگوندو کاستیو، ادیسون مندز و جیم آیووی سعی در صعود از مرحله گروهی برای دومین بار دارد، اما رتبه سومی برای این تیم قابل پیش بینی تر می باشد.
آمریکای شمالی (4 نماینده):
نگاهی به 1+3 نماینده آمریکای شمالی و حوزه دریای کارائیب باز هم نشان از حضور بهترین نمایندگان این منطقه در جام جهانی را دارد.
آمریکا که از جام جهانی 1994 به پای ثابت این رقابت ها تبدیل شده است با بازیکنانی همچون تیم هاوارد، مایکل بردلی، یوسی آلتیدوره، کلینت دمپسی و لاندون داناوان به راحتی راهی جام جهانی شد، اما صعود از مرحله گروهی نیز عملکرد مثبتی برای این تیم خواهد بود.
کاستاریکا نیز که صعود راحتی به جام جهانی داشت، با بازیکنانی همچون جونیور دیاز، جوئل کمپل، برایان اویدو، برایان رویز و آلوارو سوبوریو در جام جهانی حاضر خواهد بود، اما بدون شک حتی کسب رتبه سوم گروه نیز برای این تیم، رضایت بخش خواهد بود.
هندوراس که موفق شد بالاتر از مکزیک برای دومین دوره متوالی راهی جام جهانی شود، با بازیکنانی همچون جری بنگتسون، ویلسون پالاسیوس، راجر اسپینوزا، مینور فیگه روآ و امیلیو ایزاگویره با مقام سومی نیز راضی خواهد بود، اما رتبه چهارم برای این تیم امکانش بیشتر به نظر می رسد.
مکزیک که اصلا تصور نمی کرد کارش تا این حد گره بخورد با بازیکنانی همچون چیچاریتو، جیووانی دوس سانتوس، آندرس گواردادو، گیرمو اوچوا و جراردو تورادو چشم به صعود از گروهش دارد، اما با اوضاع کنونی مکزیک رتبه سومی برای این تیم بیشتر قابل پیش بینی به نظر می رسد، که شکست بزرگی برای آزتک ها خواهد بود.
قاره آفریقا (5 نماینده):
با بررسی 5 نماینده قاره آفریقا در جام جهانی نیز به این نتیجه خواهیم رسید که همه تیم های شایسته راهی جام جهانی شده اند و غایب بزرگی در این قاره وجود ندارد.
تیم ملی غنا که بهترین عملکرد تیم های آفریقایی در تاریخ جام جهانی را در دوره گذشته به نمایش گذاشت و اگر دستان لوییس سوارز نبود در جمع 4 تیم برتر مسابقات قرار می گرفت، با ستارگان اروپایی خود از جمله مایکل اسین، کوین پرینس بواتنگ، سولی مونتاری، کوادوو آساموا به همراه کاپیتانش آساموا جیان چشم به صعود از گروهش دارد. بدون شک اگر غنا از گروهش صعود نکند با توجه به عملکرد درخشانش در دوره گذشته، نتیجه ضعیفی برای فوتبال این کشور خواهد بود.
تیم ملی ساحل عاج که پرستاره ترین تیم ملی حال حاضر آفریقا می باشد، با حضور سالومون کالو، یحیی توره، حبیب کولو توره، ژروینیو و کاپیتان دیدیه دروگبا پس از این که در دو دوره اخیر جام جهانی در گروه مرگ قرار گرفت و سوم شد، قصد دارد برای اولین صعودش از مرحله گروهی تمام تلاش خود را به کار گیرد. در صورت حضور در گروهی آسان صعود برای ساحل عاج غیرممکن نخواهد بود.
تیم ملی نیجریه که به عنوان قهرمان جام ملت های آفریقا پای به این رقابت ها می گذارد با حضور جان اوبی میکل، ویکتور موزس، شولا آمئوبی، وینسن انیاما و امانوئل امنیکه قدم به جام جهانی خواهد گذاشت، اما شاید حضور در رتبه سوم گروه نیز عملکرد خوبی برای این تیم به حساب آید هر چند عقاب ها در جستجوی صعود خواهند بود.
شیرهای رام نشدنی کامرون که دیگر بهترین تیم آفریقا نیستند با بازیکنانی همچون ساموئل اتوئو، پیره وبو، ژان ماکون، الکساندر سانگ و بنوی آسو اکوتو شاید برای چهارم نشدن در گروهشان تلاش کنند و کسب مقام سومی بسیار ایده آل خواهد بود.
تیم ملی الجزایر که ضعیف ترین تیم ملی آفریقایی حاضر در جام جهانی خواهد بود و از طرفی دشوارتر از سایر تیم ها و به لطف گل زده در خانه حریف راهی جام جهانی شد، نیز با بازیکنانی همچون مجید بوغرا، سوفیان فقولی، سفیر تایدر، هیلل سودانی و اسحاق بلفوضیل شاید نتواند به رتبه ای بهتر از چهارم فکر کند و سومی در گروه نیز موفقیت بزرگی برای این تیم باشد.
شاید تیم هایی همچون سنگال، بورکینافاسو و مصر نیز می توانستند به جای الجزایر در جام جهانی حاضر شوند، اما الجزایر تیم پرستاره تری نسبت به تیم های فوق الذکر می باشد.
قاره آسیا (4 نماینده):
قاره آسیا نیز با شایسته ترین نماینده هایش در جام جهانی حاضر خواهد بود و هیچ تیم شایسته ای برای حضور در این مسابقات از قلم نیفتاد.
تیم ملی ژاپن که قدرت اول یک دهه گذشته فوتبال آسیا می باشد با کیسوکه هوندا، یوتو ناگاتومو، شینجی کاگاوا، ماکوتو هاسبه و شینجی اوکازاکی چشم به صعود از مرحله گروهی و حتی حضور در جمع هشت تیم برتر دارد و اگر کمی در ساختار دفاعی خود تجدیدنظر کند، این مهم برای این تیم دور از دسترس نخواهد بود. ژاپن بدون شک امید اول آسیا برای صعود از مرحله گروهی خواهد بود.
تیم ملی ایران که بالاتر از کره جنوبی به عنوان تیم اول راهی جام جهانی شد، با حضور کارلوس کیروش در ساختار دفاعی خود متحول شده و با حضور سیدجلال حسینی، آندرانیک تیموریان، جواد نکونام، اشکان دژآگه و رضا قوچان نژاد قصد دارد برای دومین پیروزی خود در تاریخ جام جهانی حداکثر تلاش خود را انجام دهد و حتی کسب رتبه سومی نیز برای تیم فعلی ایران که بدون انجام بازی های دوستانه قدم به جام جهانی می گذارد، یک موفقیت بزرگ خواهد بود.
تیم ملی استرالیا که افت زیادی نسبت به سال های اخیر کرده است و دیگر خبری از ستاره های پرتعداد در سطح تیم های اروپایی در این تیم نیست، بدون شک ضعیف ترین تیم آسیایی حاضر در جام جهانی خواهد بود و شکست های پرگلش در مقابل برزیل و فرانسه نشان از این مسئله دارد که حتی کسب یک تساوی در جام جهانی نیز برای استرالیا با بازیکنانی همچون تیم کیهیل، رابی کروس، جوشا کندی، مارک برشانو و مارک شوارتزر عملکرد مثبتی خواهد بود.
تیم ملی کره جنوبی که همواره موفقترین تیم آسیایی در جام جهانی بوده، با حضور لی چونگ یونگ، سون هیونگ مین، پارک چو یونگ، کو جا چئول و جی دونگ وون چشم به صعود از گروهش دارد، اما شاید کسب رتبه سوم برای این تیم محتمل تر به نظر رسد.
غایبین بزرگ جام جهانی:
شاید در سطح تیم های ملی، تیم ملی سوئد که سابقه یک نایب قهرمانی و دو عنوان سومی در تاریخ جام جهانی را دارد بزرگترین غایب این مسابقات باشد.
همچنین غیبت تیم هایی همچون ترکیه، لهستان، دانمارک، جمهوری چک، جمهوری ایرلند، صربستان و رومانی محسوس تر از سایر کشورها خواهد بود، اما باید قبول کرد که 32 تیمی که مجوز حضور در جام جهانی را کسب کردند، همگی در قاره های خود شایسته تر از سایر تیم ها بودند و این امر بسیار کم سابقه می باشد و بر جذابیت مسابقات خواهد افزود.
اما بیایید کمی هم احساسی صحبت کنیم، چه می شد همچون بازی های کامپیوتری، فیفا اجازه می داد که تیم منتخب بازیکنانی که به دلیل محل تولدشان و کمبود ستارگان بزرگ در تیم ملی کشورشان نمی توانند طعم حضور در جام جهانی را بچشند و بعضی بزرگان همچون رایان گیگز که از سوی هواداران تیمش به عنوان بهترین بازیکن تاریخ منچستریونایتد انتخاب می شود، حتی نمی توانند برای یک بار حضور در این رقابت های بزرگ را تجربه نمایند، در این مسابقات حضور یابند، تا جذابیت این مسابقات دو چندان شود.
تصور کنید تیم منتخب بازیکنانی که تیم های ملیشان مجوز حضور در جام جهانی را کسب نکرده اند، تشکیل شود و چنین ترکیبی برای حضور در جام جهانی معرفی شود، آیا نمی توان این تیم را یکی از مدعیان کسب عنوان قهرمانی دانست؟
حال به این تیم، ذخیره هایی زیر را نیز می توان اضافه کرد:
دروازه بانان: 12. سمیر هندانوویچ (اسلوونی)، 22. ووچیچ ژسنی (لهستان)
مدافعان: 4. نون سوبوتیچ (صربستان)، 13. لوکاس پیژچک (لهستان)، 23. ماتیا ناستاسیچ (صربستان)
هافبک ها: 7. توماس روسیچکی (چک)، 17. کریستین اریکسن (دانمارک)، 20. هنریخ مخیتاریان (ارمنستان)، 21. آندری یارمولنکو (اوکراین)
مهاجمان: 14. میرکو ووچینیچ (مونته نگرو)، 18. استفان یووتیچ (مونته نگرو)، 19. بوراک ییلماز (ترکیه)
با تمامی این تفاسیر باید منتظر ماند و بزرگترین فستیوال فوتبالی را با حضور ستارگانی همچون لیونل مسی، کریس رونالدو، فرانک ریبری، باستین شواین اشتایگر، آندرا پیرلو، آندرس اینیستا، نیمار، لوییس سوارز، رابین فن پرسی، رادامل فالکائو، استیون جرارد، آرتورو ویدال و ادن هازارد و در غیاب بزرگانی زلاتان ایبراهیموویچ، گرت بیل و روبرت لواندوفسکی مشاهده نمود.
