در محضر شیخ اسماعیل دولابی
نماز می خوانی و عبادت می کنی و خدا را می خوانی بگو الهی شکر.
چهار پنج بار الهی شکر بگو تا لااقل شیرینی شکر به لبت برسد. کم کم از خدا ممنون می شوی.
چگونه می توان شکر نعمتهای خداوند را به جای آورد؟ اصلاً می توان؟
بسیاری از ما انسان ها فکر می کنیم خداوند نیازمند عبادت های ماست! و خیال می کنیم با نماز خواندن و سایر عبادات دیگر دِین خود را ادا کرده ایم!
بسیار اندک اند کسانی که به این بینش زیبا رسیده اند که همین که خداوند به ما اجازه و امکان ستایشش را داده نعمت دیگری است و لازم است برای همین نعمت (یعنی امکان ستایش کردن) نیز خدا را سپاس گوییم. در نتیجه هر شکر گزاری ای خود، شکر گزاری دیگری را می طلبد!
در مناجاتی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) آمده است:
«خدایا تو نعمت های گسترده ات را بر من ارزانی داشته ای پس تو را بر آن نعمت ها شکرگزاری می کنم، چگونه شکر کنم شکر گزاری تو را؟
خطاب آمد دانشی که به دست آورده ای همه دانش ها را در بردارد. کافی است تو را این که بدانی که این شکرگزاری تو خود نعمتی از ناحیه ی من است.»
(منهاج البراعة، جلد 1، ص 300)
کانال رسمی آیت الله مجتهدی(ره)
@mojtahedie
