مطلب ارسالی کاربران

مورینیوی از مد افتاده Vs ونگر تاریخ مصرف گذشته

Farzad The Gunner 11/18/2016 - 22:08 مشاهده پروفایل

689 مشاهده / 6 دیدگاه

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻋﻨﻮﺍﻧﯽ، ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ . ﺍﻭ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﭼﻠﺴﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ، 8 ﺳﺎﻝ ﺟﺎﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩﻡ، ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﮔﺸﺘﻢ ‏» . ﺍﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺩﻧﯿﺎ، ﮊﻭﺯﻩ ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﺭﺳﻦ ﻭﻧﮕﺮ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﺯﺩ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺣﻖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺁﺭﺳﻦ ﻭﻧﮕﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺎﻡ ﺑﺨﻨﺪﺩ . ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﯿﻤﺶ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺑﯽ ﭘﺮﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺗﺮ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﮕﺎﻫﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺭﺳﻨﺎﻝ ﺳﺮﻣﺮﺑﯽ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺩﺍﺭﺩ .
12 ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻭﻧﮕﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻟﯿﮓ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ . ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺮﻁ ﺑﻨﺪﯼ ﺭﻭﯼ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺗﯿﻢ ﺍﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺠﺎﻋﯽ ﺑﺎﺷﯽ . ﺭﮐﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﺩﺭ ﻟﯿﮓ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ ! ﺁﺭﺳﻨﺎﻝ ﺩﺭ 6 ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺧﯿﺮ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯾﮏ ﻫﺸﺘﻢ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺣﺬﻑ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺯﻣﺎﻥ 20 ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻭﻧﮕﺮ ﺳﺮﻣﺮﺑﯽ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﻨﻬﺎ 8 ﺑﺎﺭ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺣﺬﻓﯽ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﮑﺬﯾﺐ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻭﻧﮕﺮ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﻧﻤﻨﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﭼﻮﻥ ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺍﺳﺖ . ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﻭ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﻭ ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ . ﺩﺭ ﺳﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮﮊﯼ، ﻭﯾﺪﺋﻮ، ﺁﻧﺎﻟﯿﺰ ﺁﻣﺎﺭﯼ ﻭ ... ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻭ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺣﺮﯾﻔﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺁﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﮐﺮﺩﻩ، ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﯼ ﻭﻧﮕﺮ ﭘﯽ ﺑﺮﺩ . ﺗﯿﻢ ﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﺎﮐﺘﯿﮑﯽ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﭘﺬﯾﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻟﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺗﮑﻨﯿﮑﯽ، ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻭ ﺭﻭﺣﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﺗﺮﯾﮏ ﻭﯾﺮﺍ، ﺳﻮﻝ ﮐﻤﭙﺒﻞ ﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺩﻭ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭﻧﮕﺮ، ﺍﻭ ﻣﺮﺑﯽ ﺍﯼ ﯾﮏ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﺵ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻫﻢ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ . ﺗﯿﻢ ﺍﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﯽ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﻭ ﺗﯿﻤﺶ ﻣﺎﻧﻮﺭﻫﺎﯾﯽ ﺩﻫﻨﺪ .
ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻓﺼﻞ، 2005-06 ، ﻭﻧﮕﺮ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﺵ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ . ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﯿﺮﯼ ﺁﻧﺮﯼ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﺑﻪ 4-5-1 ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﺳﻨﺎﻝ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﻟﯿﮓ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ . ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺳﯽ ﮐﻪ 7 ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﺗﯿﻢ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯼ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 2006 ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ .
ﺩﺭ 18 ﻣﺎﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻭﻧﮕﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺿﺪﺣﻤﻼﺕ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ . ﺑﺮﺩ ﻓﺼﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﺳﯿﺘﯽ ﻭ ﺑﺎﯾﺮﻥ ﻣﻮﻧﯿﺦ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ 30 ﺩﺭﺻﺪ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .
ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﻧﮕﺮ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺗﯿﻤﺶ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻟﯿﮓ ﺑﺮﺗﺮ ﮐﻨﺪ، ﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﻟﯿﮓ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺮﺑﯽ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﻫﺎﯼ ﺗﯿﻢ ﻣﻘﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻘﺼﯿﺮﺵ ﻫﻢ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺍﺵ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺩﺍﯾﻨﺎﺳﻮﺭ ﺗﺎﮐﺘﯿﮑﯽ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 2010 ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺭﺋﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ، ﺍﺻﻼ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﯾﮏ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺖ . ﺩﺭ ﻃﻮﻝ 3 ﺳﺎﻝ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﺑﺌﻮ، ﺩﻭﻣﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﭼﻠﺴﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﻮﻧﺎﯾﺘﺪ، ﺍﻭ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ، 4-2-3-1 ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺧﯿﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﯿﻢ ﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﯿﻦ ﺗﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻ ﻣﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯ ﺗﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ، ﺭﺋﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ، ﺍﺗﻠﺘﯿﮑﻮﻣﺎﺩﺭﯾﺪ، ﺑﺎﯾﺮﻥ ﻣﻮﻧﯿﺦ، ﭘﺎﺭﯼ ﺳﻦ ﮊﺭﻣﻦ ﻭ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﻮ ﺩﺭ ﭼﻠﺴﯽ ﻫﻢ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ 3-4-3 ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﺍﺩ .
ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮔﻮﺍﺭﺩﯾﻮﻻ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺳﯿﺘﯽ 4-1-4-1 ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﻣﺮﺑﯽ ﮐﺎﺗﺎﻻﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﭘﺮﺳﯿﻨﮓ ﺷﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻮﭖ ﺍﺯ ﺣﺮﯾﻒ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ . ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺳﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺒﻮﺭ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺣﺮﯾﻒ .
ﻭﻧﮕﺮ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﻢ 4-2-3-1 ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺗﯿﻤﺶ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﻣﻨﭽﺴﺘﺮ ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺩﺍﺭﺩ . ﺧﻂ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﺍﻭ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻟﮑﺴﯿﺲ ﺳﺎﻧﭽﺲ، ﻣﺴﻮﺕ ﺍﻭﺯﯾﻞ ﻭ ﺍﯾﻮﻭﺑﯽ ﻭﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻨﭽﺴﺘﺮ ﺯﻻﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻭﻧﮕﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ، ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺭﻭﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﭖ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺯﻻﺗﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ . ﯾﺎ ﺩﯾﺪﯾﻪ ﺩﺭﻭﮔﺒﺎ ﺩﺭ ﭼﻠﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺮﺑﯽ ﮔﺮﯼ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ . ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺳﺒﮏ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﻪ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﭽﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﻧﮑﻨﻨﺪ . ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﻧﺘﻪ ﺩﺭ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺱ . ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﯿﻢ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ ﮐﻪ 4-2-4 ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ 3-5-2 ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺜﻠﺚ ﺩﻓﺎﻋﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮﻧﻮﭼﯽ، ﺑﺎﺭﺯﺍﻟﯽ، ﮐﯿﻠﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺗﯿﻤﺶ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ . ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻠﺴﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻭﯾﺪ ﻟﻮﺋﯿﺰ ﺭﻫﺒﺮ ﺧﻂ ﺩﻓﺎﻋﯽ ﺍﺵ ﺍﺳﺖ .
ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺭﻭﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﻢ 4-2-3-1 ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﻭ ﺍﺯ ﭼﻠﺴﯽ ﻫﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺗﯽ ﺩﺭ ﺳﯿﺴﺘﻢ 4-2-3-1 ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﭘﺪﯾﺖ ﺷﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﻮﻧﺎﯾﺘﺪ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﻮﻧﺎﯾﺘﺪ ﺩﺭ ﻟﯿﮓ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ . ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺑﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﻫﺎﯼ ﺳﻢ ﺁﻻﺭﺩﺍﯾﺲ ﺭﺍ ‏« ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻗﺮﻥ 19 ‏» ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﯽ ﻣﺼﺮﻑ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ‏« ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺷﮑﺴﺖ ‏» ﻧﺸﻮﺩ .

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻