سیمون بولیوار در ۲۴ ژوییه ۱۷۸۳ در یک خانواده مرفه در ونزوئلا به دنیا آمد. او نهضتهای مستقل مختلفی را در امریکای جنوبی رهبری کرد که از آنها با عنوان "جنگهای بولیوار" یاد میکنند.
سیمون به قصد تحصیل در اروپا، موقتا وطن را ترک کرد. در اروپا با ماریا ترزا آلایزا ازدواج کرد. ماریا که دختری از یک خانواده معتبر و برجسته اسپانیولی بود، در همان سال اول ازدواجشان از دنیا رفت و سیمون بعد از او هرگز ازدواج نکرد. سیمون از عنفوان جوانی در این فکر بود که چه میشد اگر امریکای جنوبی از استعمار اسپانیا رهایی مییافت ...
به محض بازگشت به ونزوئلا در سال ۱۸۰۷، سیمون بولیوار دریافت که اسپانیا به خاطر یورشهای ارتش ناپلئون تضعیف شده است. با شروع سال ۱۸۰۸، او رهبری جنبشهای مستقل و احزاب مقاومت را در امریکای لاتین بر عهده گرفت. در سال ۱۸۱۳، تلاشهای بولیوار به اولین موفقیت انجامید، زمام کاراکاس، پایتخت ونزوئلا، را به دست گرفت و اعلام کرد که اکنون ونزوئلا از سلطه اسپانیا آزاد شده است.
بولیوار به تحرکات آزادی خواهانهاش ادامه داد و موفق شد که پرو، اکوادور، پاناما، کلمبیا و بولیوی را آزاد کند. جالب است بدانید که کشور بولیوی را بعد از بولیوار به این نام میخوانند. اگر چه بولیوار بعد از آزادی هر یک از این کشورها، خود را رئیس جمهور آن کشور میخواند، اما بیشتر شبیه به دیکتاتورها رفتار میکرد تا رئیس جمهورها.
بولیوار میخواست تمامی منطقه امریکای لاتین را تحت نام "کلمبیای بزرگ" متحد کند. او بدون معطلی، یک قانون اساسی برای کشور "کلمبیای بزرگ" تدوین کرد که او را به عنوان پیشوای مادام العمر معرفی میکرد. طبق این قانون، بولیوار محق بود که بعد از خودش، جانشینی به عنوان پیشوای جدید برگزیند. اما بولیوار به خاطر پارهای از نزاعهای داخلی در کشورهای منطقه، به بن بست رسید. رفته رفته محبوبیت بولیوار در نزد مردم کمرنگ و کمرنگ تر شد تا اینکه در سال ۱۸۳۰ بر اثر گسترده تر شدن موج اعتراضها، از ریاست جمهوری استعفا کرد.
سیمون بولیوار تصمیم گرفت به اروپا بازگردد. اما در حین سفر دریایی، در ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰ بر اثر بیماری سل درگذشت. بولیوار هرگز فرزندی نداشت و نسلی بعد از او باقی نماند.
به پاس خدمات سیمون بولیوار، مجسمهها و یادبودهای فراوانی برای بزرگداشت او در سراسر قاره امریکای جنوبی به چشم میخورد. در تهران هم خیابانی به نام "سیمون بولیوار" وجود دارد که در منطقه جنت آباد واقع است. لازم به ذکر است که دو کشور در امریکای جنوبی نام خود را از بولیوار وام گرفتهاند: بولیوی و ونزوئلا. بولیوی که به وضوح از "بولیوار" ریشه گرفته است و نام رسمی ونزوئلا هم "جمهوری بولیواری ونزوئلا" است.