طرفداری - نجمه خمتی ملی پوش تیم تیراندازی بانوان ایران امیدوار است در المپیک های بعدی بتواند با تجربه بیشتر نتایج بهتری کسب کند.
خدمتی در مصاحبه ای مفصل با برنامه نیمکت داغ رادیو جوان در خصوص مسائل مختلفی صحبت کرده است که مروری بر این صحبت ها داشته ایم.
الان که در اواخر سال 95 هستیم اگر به عقب برگردید چه حسی دارید؟
سال خیلی خوبی برای من بود. توانستم تجربیات زیادی در رشته خودم کسب کنم که بهترین و بزرگترین آن المپیک بود که برای اولین بار در آن شرکت کردم. چون سال المپیک بود در مسابقات زیادی از جمله مسابقات بزرگ و جهانی شرکت و از آنها تجربه کسب کردم.
شما خیلی زود توانستید به تیم ملی راه پیدا کنید...
بله یک سال طول کشید تا برسم به اردوهای تیم ملی.
از چه سالی شروع کردید که به تیم ملی رسیدید؟
من از سال 88 شروع کردم و در سال 89 در مسابقات دانش آموزی کشوری توانستم مدال طلا بگیرم.
اصلا چه شد سراغ تیراندازی رفتید؟
مادرم مربی تیراندازی بود و باعث شد من به این رشته علاقه مند شوم و به صورت حرفه ای به آن ادامه دهم. یعنی آشنایی من با تیراندازی به واسطه مادرم بود.
تا قبل از سال 88 انگیزه و علاقه ای به این رشته نداشتید؟
با این رشته آشنا نبودم که بخواهم به آن علاقه داشته باشم.
مادرتان از شما نخواسته بود که به سر تمرین بروید و با آن آشنا شوید، اجباری در کار نبود؟
نه خودم سمت تیراندازی رفتم.
در اولین روز با مشاهده نحوه تمرین از صدای شلیک نترسیدید؟
نه مادرم 10 سال است که مربی تیراندازی است، تقریبا از پانزده سالگی سر تمرینات می رفتم و با این رشته آشنا بودم. البته اولین باری که سلاح را دستم گرفتم نشسته بودم. چون خیلی سنگین بود نمی توانستم آن را در دست بگیرم. حدود شش، هفت ماه طول کشید تا مقداری حرفه ای کار کنم.
وقتی سلاح را گرفتید بعد از شلیک به عقب پرت نشدید؟
نه سلاح بادی بود.
المپیک 2016 برای شما چطور بود با سن کمی که داشتید.
برای من چیز جدیدی نبود چون قبلا در بازی های آسیایی و جهانی و المپیک دانشجویان هم شرکت کرده بودم. خیلی خوشحال بودم از اینکه در المپیک هستم به خاطر اینکه این رشته محدودیت سنی ندارد. دوست داشتم مثل بازی های اینچئون در المپیک هم برای اولین بار مدال کسب کنم ولی نشد. در کل تجربه خیلی خوبی بود. در خصوص شرکت کردن من در رشته خفیف این توضیح لازم است که سرمربی ما مجبور شد بین من و خانم احمدی یک نفر را انتخاب کند و در مسابقات جهانی امتیازهای ما را مقایسه کردند این شد که من شرکت کردم. من هم از صفر شروع کردم. در سه وضعیت 50 متر هم که به فینال رفتم هم از صفر شروع کردم چون هیچ چیز بلد نبودم. ما در تمرینات قبل از المپیک فشنگ نداشتیم اغلب تمرین خشک می کردیم یعنی حالت گیری می کردیم
سلاح قابلیتی دارد که بدون فشنگ پر می شود وقتی ماشه را می کشیم صدایی می دهد که به آن می گوییم خشک. این در صورتی بود که رقبای ما 500 تا 600 فشنگ در تمرین می زدند ولی ما 20 تا فشنگ هم نمی زدیم با این شرایط توانستیم به فینال راه پیدا کنم که همه آنها با تجربه بودند. برای مثال آن خانمی که مدال طلا گرفت چهارمین حضورش در المپیک بود که توانست اولین مدالش را در المپیک کسب کند به خاطر همین اینقدر خوشحال شده بود ومن تازه دو سال بود که شروع کرده بودم.
با این شرایط اگر المپیک ریو تکرار شود می توانید مقام و عنوان بهتری کسب کنید واسترس تان کمتر می شود؟
صد در صد استرسم کم می شود چون می دانم المپیک هم مثل بقیه مسابقات است وبا توجه به شناختی که از خودم دارم می توانم موفق شوم.
یعنی المپیک 2020 به امید خدا استرس شما کمتر و مقامتان بهتر می شود؟
نمی دانم و نمی توانم از الان چیزی بگویم. قبل از المپیک همین سوال ها به من استرس وارد کرد. از من پرسیدند شما که در اینچئون اولین مدال را گرفتید اولین مدال المپیک را هم کسب می کنید. آن قدر که استرس داشتم هنگام مسابقه می لرزیدم.
وقتی خانم خدمتی طلای اینچئون را کسب کرده حالا دیگر همه از او انتظار دارند...
خودم هم از خودم انتظار داشتم ولی بیست سالم بود وتجربه نداشتم. تیراندازی شانسی است وقابل پیش بینی نیست. من با دو دهم اختلاف به فینال رشته بادی نرفتم. فینال طوری است که از صفر شروع می شود به امتیازهای قبلی کاری ندارند مثلا نفر هشتم می تواند بیاید و طلای المپیک را بگیرد.
برنامه شما به چه شکلی است و روزی چقدر تمرین می کنید؟
بعد از المپیک در مسابقات آسیایی که در ایران برگزار شد شرکت کردم و استراحت کمی داشتم. حدود شش ساعت تمرین دارم یک روز در میان بدنسازی داریم. این تمرینات برای حضور در بازی های کشورهای اسلامی که در سال جدید برگزار می شود، است.
دوری از خانواده از لحاظ روحی ضربه نمی زند؟
قبل از المپیک سه ماه تابستان را در اردو بودم و خانواده ام را ندیدم ولی حضور در المپیک به من روحیه میداد. البته عادت هم کردم الان پنج سال می شود که در خوابگاه هستم.
الان چند سال است عیدها کنار خانواده نیستید؟
در طول پنج سال، دو سال آن را عید کنار خانواده بودم، دو سه روز اول عید را ولی بقیه تعطیلات را اردو بودم.
