طرفداری - مجتبی حسینی سرمربی ذوب آهن که تیم در آخرین بازی لیگ موفق شد پدیده را در خانه با نتیجه 2-0 شکست دهد معتقد است در صورت نیاز حتی حاضر است باز هم به عنوان نفر دوم کار کند.
وی در خصوص بازی گفت:
شرایط سختی بود. می‌دانستیم این بازی را باید ببریم. بچه‌ها تحت فشار بودند. اردوهای پی در پی خوشبختانه توانستیم با فوتبال حرفه‌ای حریف بدچغر را بردیم. از تماشاگران و همه بازیکنان که با قلب‌شان بازی کردند تشکر می‌کنم.
همین که آنها توانستند این تمرینات سخت ما را تحمل کرده و خواسته‌های ما را در زمین اجرا کنند تشکر می‌کنم.
همه مجموعه تحت فشار بودند. کار کردن در ذوب آهن فشار زیادی روی مجموعه می آورد. با کار گروهی خوب و مدیریت آذری وظیفه مان را خوب انجام دادیم. خوشحالم که بردیم و با مقام چهارمی که حداقل عنوان برای بچه های ما بود لیگ را به پایان رساندیم.
هدف ما فقط یک تیم همدل و متحد بود تا با انجام تمرینات خوب بازیهای خوبی داشته باشیم. خدا را شکر می‌کنم که به خواسته‌مان رسیدیم.
وی در خصوص نخستین حضور خود به عنوان سرمربی در این فصل هم گفت:
برایم فرقی نمی‌کند فقط دوست دارم از فوتبال لذت ببرم. نفر اول بودن فشار و مسئولیت بیشتری دارد و کار سخت تر است. موفقیت باشد شیرین تر است. تجربه سرمربیگری مثل همه بود؛ همه مربیان از شکست بیزار هستند و از پیروزی لذت می‌برند. من سعی کردم مثل سابق راهم را ادامه دهم. به بازیکنانم اعتماد داشتم با وجود اینکه بازیکنان زیادی را از دست دادیم.
من به این مجموعه اعتقاد داشتم. حیف بود برای جوانان شرایطی پیش می‌آمد که کسی به آنها اعتقاد نداشت و به آنها بازی داده نمی‌شد. یکی از عواملی که باعث شد بمانم غیر از شخص مدیرعامل این بود که اجازه ندهیم بازیکنان از بین بروند. خدا را شکر که بازیکنان هم رشد خوبی داشتند.
حسینی در پاسخ به این سوال که اگر 3 صحنه به یادماندنی را نام ببرید کدام است، یادآور شد:
سوال سختی است؛ نخستین اتفاق خوب بردن سپاهان بود. البته بردن همیشه شیرین است. اما بیشترین لذت همدلی بچه ها و جو خوب بود.
حسینی در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسید شما امسال سرمربی شدید و اگر فصل آینده نباشید، امکان اینکه دوباره برگردید و دستیار شوید هست به فارس گفت:
من فوتبال را خیلی دوست دارم و این دوست داشتن زیاد دردسر ساز است. هنوز راجع به این مسئله فکر نکردم. شاید اگر سال بعد نفر اول نباشم مجبور شوم نفر دوم می شوم. اما به هر حال انسان دوست ندارد نفر دوم باشد و همیشه دوست دارد پیشرفت کند.
