علیرغم سلطه بی چون و چرا بر فوتبال ایتالیا طی فصول اخیر، قهرمانی در اروپا باعث می شود تا فصل جاری، سالی راضی کننده برای بانوی پیر باشد و کمتر کسی به اندازه جیانلویجی بوفون لایق آن است که کاپیتان تیم برنده سومین لیگ قهرمانان بعد از سالهای 1985 و 1996 برای یوونتوس باشد.
اگر دوران حرفه ای جان لوییجی را مرور کنیم در می یابیم که قله های کمی وجود داشته اند که توسط این سنگربان 39 ساله فتح نشده باشند و حتی اگر بوفون لیگ قهرمانان را نیز به کارنامه خود اضافه نکند، باز هم بی شک یکی از بهترین سنگربانان تاریخ فوتبال خواهد بود.
با حجم گسترده ای از عناوین فتح شده توسط بوفون خواهیم دریافت که کارنامه او قابل مقایسه با هر یک از بزرگان دنیای فوتبال است.
قهرمانی های سریالی در سری آ، 3 بار فتح کوپا ایتالیا و همچنین فتح جام یوفا با پارما در سال 1998، تنها بخشی از کارنامه درخشان بوفون طی این سالها بوده است.
نقش مهم و غیرقابل انکار جیجی در سال 2006 و در جریان قهرمانی ایتالیا در جام جهانی، میراث او در ترکیب آتزوری ها را همیشه زنده نگه خواهد داشت و کلکسیون گرانبهایی از عناوین تیمی و جوایز فردی، بوفون را تبدیل به یکی از پرافنخارترین بازیکنان تاریخ درخشان فوتبال ایتالیا کرده است.
اما دو شکست برابر میلان و بارسلونا در سالهای 2003 و 2015 باعث شد تا لیگ قهرمانان، تنها افتخاری باشد که جای آن در ویترین رنگارنگ سوپرمن خالی است.
در سال 2003، تیم فوق العاده بیانکونری ها موفق شد با گذر از سد رئال مادرید قدرتمند آن مقطع با ستارگان رنگارنگ، به فینال لیگ قهرمانان راه پیدا کند که نقش پررنگ بوفون با مهار ضربه پنالتی فیگو در دیدار برگشت در تورین فراموش نشدنی است.
اما میلان با کارلتو موفق شدند در دیدار فینال و در ضربات پنالتی از سد یوونتوس عبور کنند که اولین فینال بوفون همراه با ناکامی باشد.
در سال 2015 نیز بانوی پیر یک بر دیگر موفق شد کهکشانی ها را در مرحله نیمه نهایی مغلوب کند اما جادوی مسی و یارانش در فینال برلین باعث شد تا دست بوفون و بیانکونری ها یک بار دیگر از فتح لیگ قهرمانان کوتاه بماند.
عملکرد بوفون طی سالهای اخیر رابطه مستقیمی با سن او دارد. هر چقدر سن این سنگربان خوش سیمای ایتالیایی افزایش می یابد، شاهد درخشش روزافزون او در دروازه بانوی پیر هستیم.
در جریان پیروزی 0-3 یوونتوس برابر بارسلونا در تورین، بوفون یک بار دیگر توانایی خود را واکنش های سریع را به نمایش گذاشت و زمانیکه تیمش با یک گل پیش بود، مهار فوق العاده ای روی ضربه اینیستا داشت تا دو دقیقه بعد، دیبالا گل دوم را به ثمر برساند.
این روند فوق العاده در دیدار رفت برابر موناکو در فرانسه نیز ادامه یافت و بوفون بارها و بارها سد راه خط حمله فوق العاده و قدرتمند موناکو شد تا امباپه، فالکائو و دیگر ستارگان تیم متمول فرانسوی نیز قادر به شکستن قفل 621 دقیقه ای دروازه بیانکونری ها نباشند.
اما فارغ از توانایی های فنی بی بدیل جان لوییجی، قطعا ارزش سنگربان ایتالیایی برای هواداران یوونتوس فراتر از مسائل فنی است و در شهر تورین، بوفون مظهر رهبری، وفاداری و توانایی غلبه بر مشکلات و دشواری ها لقب گرفته است.
در سال 2006 و هنگامی که به علت رای کالچوپولی، یوونتوس به سری بی سقوط کرد، بوفون در اوج دوران حرفه ای خود بانوی پیر را تنها نگذاشت و با رهبری خود باعث بازگشت دوباره این تیم به سری آ، تبدیل شدن به قدرت اول فوتبال ایتالیا و مدعی شدن دوباره در قاره سبز شد.
فراموش نکنیم که در همان مقطع، ستارگانی چون کاناوارو، امرسون، ویرا، زلاتان و زامبروتا نیز بیانکونری ها را تنها گذاشتند و اگرچه نمی توان وفاداری ستارگانی مانند دل پیرو، ترزگه و ندود را ستایش نکرد، اما از خاطر نبریم که بازیکنان نامبرده در اواخر دوران حرفه ای خود قرار داشتند اما بوفون در اوج و سن 28 سالگی به سر می برد و تمام بزرگان اروپا برای جذب او به صف شده بودند.
یک دهه پیش، بوفون در دشوارترین روزها یوونتوس را تنها نگذاشت و حالا و در روزهای شیرین این تیم، به نظر می رسد بیش از همه لایق مورد ستایش قرار گرفتن است.
در طی سالیان اخیر، بسیاری از تیم ها و بازیکنان فاتح لیگ قهرمانان شده اند اما اگر این اتفاق برای بوفون رخ دهد، به مثابه سکانس شیرین و پایانی یک سناریوی طولانی برای سنگربانی است که هرگز یوونتوس را تنها نگذاشت.
