طرفداری- آنتونیو کونته، سرمربی تیم چلسی تایید کرد که بدون حضور خانواده اش، در چلسی نمی ماند. این سرمربی ایتالیایی در اولین تلاشش برای فتح لیگ جزیره، موفق به فتح این عنوان شد و هم اکنون، شایعات زیادی در خصوص آینده اش شنیده می شود. به نقل از فوتبال ایتالیا، کونته می گوید:
هدف من، قوی کردن پایه های چلسی برای پیروزی های بیشتر است. چلسی همین الان هم باشگاه بزرگی است، اما تناقض دارند. آن ها لیگ قهرمانان اروپا را فتح کردند و در فصل آینده، در اولین مرحله حذف شدند. آن ها لیگ جزیره را فتح کردند اما در فصل بعد، در رده دهم قرار گرفتند. چلسی نیاز دارد تا ثبات را در بالاترین سطح، پیدا کند. به زودی با رومان آبراموویچ صحبت خواهم کرد.
کونته همچنان با انتقال احتمالی به اینتر لینک شده است. این مربی در خصوص شروع کارش با چلسی می گوید:
حضورم در اینجا، همه اش به شادی و نور منتهی نمی شد. ابتدای ورودم، شاید اینگونه بود. اما ادامه راه مان اینگونه نبود. در ژانویه به همراه همسرم تصمیم گرفتیم تا فرزندمان در تورین به مدرسه اش ادامه بدهد. با وجود اینکه در لندن او را ثبت نام کرده بودیم. به هر حال، اگر قرار باشد در اینجا بمانم، باید زن و بچه ام نیز اینجا باشند. فرصت بسیار عالی ای پیش روی دخترم است تا در یک کشور خارجی زندگی کند. از یک چیز کاملاً مطمئن هستم، یک سال دیگر تنها اینجا نمی مانم.
کونته می گوید حضور در یک کشور خارجی و وفق پیدا کردن با زبان و فرهنگ آن ها، کار آسانی نبود.
بچه ها روش های تمرینی من را پذیرفتند. جلسات تمرینی پر فشار، رژیم غذایی جدید، تجزیه و تحلیل ویدیویی و اهمیت جزئیات. من در کارم سر سخت باقی می مانم اما اکنون، انعطاف پذیری بیشتری دارم. من نیز سعی کردم تا از برخی از چیز ها، چشم پوشی کنم. مانند خوردن نیم رو پیش از آغاز مسابقه. شما باید آداب و رسوم یک کشور را رعایت کنید. همچنین برای احترام گذاشتن به آن ها، باید به زبان شان صحبت کنید. زبان انگلیسی را در مدرسه آموخته بودم اما یک دوره فشرده برای 2 هفته نیز، پشت سر گذاشتم. یادگیری زبان انگلیسی، مانند بالا رفتن از یک کوه می ماند؛ با یک انگیزه قوی، هیچ چیز غیر قابل عبور نیست. تا وقتی که ندانید چطور هیجان را به بازیکنان تان منتقل کنید، زبان نقشی ندارد. به طور مثال، بسیاری از اساتید دانشگاه، معلم های خوبی نیستند.
این فصل باشگاه چلسی، می تواند به دو قسمت تبدیل شود. پس از تغییر به سیستم 3-4-3 و پیش از آن.
تیم به درون زمین می رفت و من نمی دانستم که شرایط چگونه قرار است پیش برود. این، بدترین حس برای یک مربی است. شکست برای من دو روز طول می کشد اما پیروزی، نهایتاً یک ساعت. من با خودم فکر کردم که اگر قرار است بمیرم، بگذارید با افکار خودم باشد! افکار راسخ و کار دقیق خودم. من تمام تلاشم را می کردم و تحت فشار نبودم. اما نمی توانستم ذات خودم را تغییر بدهم. بازیکنان به من احترام می گذاشتند و گذشته من، به جای من سخن می گفت. حتی گذشته ام به عنوان یک بازیکن.
کونته با شادی های پس از گلش، بسیاری از افراد حاضر در انگلیس را سورپرایز کرد. چیزی که برای بسیاری از هواداران ایتالیایی چیز جدیدی نیست.
این اتفاق، دست من نیست و خود به خود اتفاق می افتد! در ابتدا، وقتی بازیکنان را در آغوش می کشیدم، کمی سفت بودند. بنابراین سمت هوادارانی که نزدیک نیمکت بودند رفتم. من می خواستم که فوتبال انگلیس را تجربه کنم. اکنون که اتمسفر آن ها را احساس کرده ام، بیشتر احساس کامل بودن می کنم. این درست نیست که می گویند فشار های کمتری وجود دارد، چون در باشگاه های بزرگ، شما برای کسب پیروزی همیشه تحت فشار هستید. دوران مربیگری من، مانند بالا رفتن از یک کوه بود. مردم برای 10 سال است که تلاش می کنند من را به پایین پرتاب کنند، اما باز هم شکست می خورند.
بزرگترین مزیت اینتر، رساندن عاشق به معشوق است. کونته عاشق ایتالیا است و اینتر، می تواند این دو را به یکدیگر برساند.
شور و اشتیاق ایتالیایی ها باعث افتخار من است. گمانه زنی ها در مورد آینده من، طبیعی است. اما من می خواهم بر روی زمین مسابقه تمرکز کنم. من عاشق ایتالیا هستم. من در قلبم این را حس می کنم که برای هر کاری که انجام می دهم، حتی پیروزی در لیگ جزیره، برای این است که پدرم به اینجا بیاید. او به من قول داده بود که به همراه مادرم به ملاقات من می آیند.
