اختصاصی طرفداری- بر خلاف آنچه در بازی های ایران مقابل کره دیده شده بود و انتظار می رفت، ایران، این بار بازی را به شیوه ای دیگر آغاز کرد. ابتدای نیمه اول تیم ایران با پرس کردن در زمین کره سعی در تصاحب توپ و طراحی حملات را داشت. بازی سازی و تلاش هر دو تیم برای رسیدن به دروازه تیم مقابل در این دقایق پایاپای بود و هر دو سعی می کردند با بردن نبردهای هوایی، مالکیت توپ را از آن خود کنند. شاگردان کی روش در زمان دفاع به زمین خودی برمی گشتند و با نزدیک شدن به هم و بستن فضاها، موقعیت را از حریف می گرفتند و بعد از تصاحب توپ حمله ای دیگر را ترتیب می دادند. البته در نیمه اول کره ای ها با توجه به جو به وجود آماده در ورزشگاه جام جهانی سئول و فشاری که از پیش بر روی خود احساس می کردند سعی داشتند که به سرعت به گل برسند اما بی دقتی و شاید کم شانسی آنها باعث شد موفق به این امر نشوند.
تیم کره برای خنثی کردن برنامه حملات تیم ایران، سعی در متوقف کردن بازیکنان پا به توپ ایران از طریق خطا داشت. خطاهایی که غالبا در زمین ایران انجام می شد و از ورود بازیکن صاحب توپ به زمین کره جلوگیری می کرد.
در مقابل حملات ایران، بازیکنان کره اغلب روی به بازی مستقیم آورده و با پاس های هوایی به پشت سر مدافعین ایران سعی در ایجاد موقعیت و رسیدن به دروازه رقیب را داشتند اما این ارسال ها به علت قرار گرفتن بازیکن کره در آفساید، یارگیری نفر به نفر مدافعین ایران و یا خروج به موقع بیرانوند بی نتیجه می ماند. تیم کره معمولا در نبردهای هوایی موفق تر از ایران عمل می کرد و در بیشتر صحنه ها چه در یک سوم دفاعی و چه در حمله اولین ضربه ها توسط بازیکنان کره زده می شد. استفاده از پرتاب های بلند در نزدیکی های دروازه ایران روش دیگری برای ایجاد موقعیت و رسیدن به گل برای کره ای ها بود.
پرتاب های بلند بیرانوند و بازی مستقیم بازیکنان کره، باعث می شد توپ در کمترین زمان بارها بر روی دو دروازه فرستاده شود اما موقعیت مهم گلزنی ایجاد نشود.
بعد از اخراج عزت اللهی و رفته رفته هر چه به پایان بازی نزدیک تر می شدیم، رویکرد تیم ایران بیشتر به سمت دفاع بود. مانند بازیهای قبل مالکیت توپ در اختیار کره قرار گرفت و تیم ایران سعی می کرد با تجمع در زمین خودی فضا را از آنها بگیرد. از طرفی با آمدن مهدی طارمی به زمین، کارلوس کی روش قصد داشت از طریق سرعت بالای طارمی با استفاده از ضد حملات بتواند راهی به دروازه کره ای ها پیدا کند که در چندین بار ایجاد موقعیت برای طارمی نتیجه ای برای ایران به دست نیامد تا در نهایت بازی بدون گل به پایان برسد.
به نظر می رسید یکی از راهکارهای تیم ایران برای رسیدن به گل در این بازی استفاده از ضربات شروع مجدد باشد، اما چرا ایران در این بازی در این زمینه کم فروغ بود؟
نکته اول اینکه بازیکنان تیم کره به خوبی می دانستند که ایران می تواند در ضربات ایستگاهی نزدیک به دروازه خطرناک باشد و ایجاد موقعیت کند، بنابراین سعی می کردند بازیکنان ایران را در زمین خودشان متوقف کنند و قبل از ورود بازیکن صاحب توپ به زمین کره، او را با خطا متوقف می کردند و ایران موقعیت های زیادی از این نقطه برای رسیدن به گل نداشت.
از طرف دیگر نقشه ایران برای زدن ضربات کرنر، به مانند بسیاری از بازی های قبل و شناخته شده برای حریفان بود. حرکت یک بازیکن به پشت محوطه هیجده قدم، یک بازیکن روی تیر یک و یک بازیکن روی تیر دو که هر سه آنها با یارگیری نزدیک بازیکنان کره به سختی می توانستند از موقعیت خود استفاده کنند و همانطور که در تصویر زیر مشخص است در هنگام ارسال کرنر تقریبا تمامی بازیکنان کره در محوطه جریمه حضور دارند و فضا را برای استفاده از این ضربات از ایران می گرفتند.
به هر حال شاگردان کی روش باز هم دروازه خود را بسته نگه داشتند تا نشان دهند ساختار منظم آنها در خط دفاع به هیچ عنوان تصادفی نبوده و این خط دفاعی که حالا جوان تر نیز شده است زنگ خطری خواهد بود برای تمامی رقبای ایران در جام جهانی.
صعود زودهنگام ایران همچنین باعث شد که کی روش کار خود را برای پیدا کردن نفرات جوان تر و با کیفیت تر زودتر آغاز کند و از این حیث از دیگر سرمربی ها جلو تر باشد. حدس زدن ترکیب کی روش در جام جهانی هر روز سخت تر خواهد شد و باید دید رقابت بازیکنان ایران برای دعوت شدن به تیم ملی را چه کسانی خواهند برد.
