گیلم بالاگ درخصوص عملکرد بارسلونا گفت:
همه چیز وابسته به مسی به نظر می رسد و این برایش خیلی زیاد است و بارسلونا باید راه حل دیگری پیدا کند. دنیس سوارز در سطح موردنیاز در مقابل ویارئال نبود همانطور که پائولینیو در چند هفته اخیر در سطح خوب خود نبوده و سیستم 2-4-4 نیز کار نمی کند.
پاکو آلکاسر وارد بازی شد و عملکرد تیم را تغییر داد که البته اخراج رابا دو دقیقه بعد از ورودش تاثیرگذار بود اما لوئیس سوارز پس از بازی گفت که از داشتن پاکو لذت برد چون او تا قبل از آن به تنهایی با مدافعان حریف مبارزه می کرد و فضای کافی وجود نداشت و دفاع کردن مقابل بارسلونا در زمانی که سوارز تک مهاجم است آسان می شود.
این را آمار اثبات می کند. پاکو در 10 بازی 608 دقیقه بازی کرده که حاصل آن 6 گل زده و 2 پاس گل بوده است. او در هر 76 دقیقه یا گل زده یا پاس گل داده درحالی که این برای لوئیس سوارز هر 159 دقیقه است.
جوردی آلبا نیز در کنار ورود آلکاسر دیگر نکته برجسته بازی بود. او در نیمه نخست تاثیر چشمگیری نداشت در حالی که بیشتر در موقعیت های هجومی حضور داشت تا اینکه از عمق اضافه شود. در نیمه دوم موثرتر بود و درنهایت عملکرد فوق العاده تراشتگن نیز تاثیرگذار بود که از نظر من در حال حاضر در کنار دخیا و اوبلاک بهترین دروازبان جهان می باشد.
2-4-4 مشترک بارسلونا و رئال مادرید
جالب است که هر دو تیم بارسلونا و رئال مادرید درحال حاضر 2-4-4 بازی می کنند. بارسلونا برای سه بازی متوالی با این سیستم بازی کرده است. بارسلونا در نیمه نخست مقابل والنسیا با این سیستم باتوجه به شکل الماس گونه خوب کار کرد اما در ادامه تیم فاقد عمق بود و همه چیز وابسته به مسی در میانه زمین شد.
مشکل از نبودن عثمان دمبله است. او می تواند در الکلاسیکو از لحاظ جسمی آماده باشد اما فکر نمی کنم والورده ریسک کند. بارسلونا واقعا برای قهرمان لیگ قهرمانان شدن بازیکن لازم را ندارد چونکه دلوفئو ناامید کننده ظاهر شده است.
بارسلونا تاکنون سعی در استفاده از تاکتیکی متفاوت داشته مثل داشتن پائولینیو در میانه زمین برای کمک به دفاع در نزدیکی بوسکتس و داشتن بازیکنی تهاجمی در کنار مسی اما این دیگر خیلی قابل پیشبینی شده که نیاز به آلکاسر داشت تا از این فرم درآید و تیم هجومی تر شود.
