طرفداری- در حالی که شصتمین سال تراژدی فاجعه هوایی مونیخ را پشت سر می گذاریم، می خواهیم به مردی بپردازیم که باشگاه منچستریونایتد را سر پا نگه داشت؛ جیمی مورفی؛ مردی که در نبود مت بازبی، همه کاره باشگاه بود تا بازبی با پشت سر گذاشتن دوره نقاهت، بار دیگر تیم را بازسازی کند.
مورفی مرد همه کاره باشگاه در پشت پرده بود و پس از آن اتفاق تلخ، تمام کارهای باشگاه را جلو می برد؛ او به عنوان کمک مربی و استعدادیاب کارش را آغاز کرده بود.
مورفی سال های سال به عنوان مربی تیم جوانان فعالیت می کرد و مدت زیادی طول کشید تا به تیم اصلی برسد و به عنوان کمک مربی انتخاب شود.
نابی استایلز، اسطوره باشگاه منچستر او را بنیانگزار منچستریونایتد در عصر پس از فاجعه مونیخ دانسته و او را بخش بزرگی از تاریخ باشگاه می داند.
مورفی بدون شک، استخوان بندی و روح تیم بازبی بوده است؛ چه پیش از سقوط هوایی و چه پس از آن؛ خیلی ها در آن زمان می گفتند بهتر است باشگاه تا مدتی تعطیل باشد، اما مورفی نه تنها با این کار مخالفت کرد، بلکه با کمک شایانی که به باشگاه کرد، از منچستریونایتد، ققنوسی باشکوه ساخت که از دل مشتی خاکستر سر بلند کرد.
شاید نقطه عطف ماجرا زمانی بود که بازبی در بستر بیماری بوده و با وضعی اسفناک از مورفی خواست حواسش به بقیه بازیکنان و تیم باشد، چرا که فکر می کرد او تنها مجروح این سانحه بوده و باقی بازیکنان سالم هستند و البته او از همه چیز بی خبر بود و هنوز به عمق فاجعه پی نبرده بود و البته مورفی به او قول داد که همه چیز را مرتب خواهد کرد و البته پای قولش نیز ماند.
در مدت بیماری مورفی همیشه با مت بازبی در ارتباط بود و خواسته او که زنده و سرپا نگه داشتن تیم بود را به نحو احسن انجام داده بود و البته پس از پشت سر گذاشتن دوره نقاهت، بازبی پس از بازگشت به باشگاه، متوجه شد که تعداد زیادی از بازیکنان از بین رفته و تعداد دیگری نیز، دیگر نمی توانستند فوتبال بازی کنند، هر چند با تلاش های مورفی تیم پس از بازگشت بازبی در شرایط نسبتا خوبی به سر می برد.
اگر بخواهیم کمی به عقب بازگردیم می بینیم که او در مدت حضورش در منچستریونایتد علاوه بر اینکه در تیم اول نقشی غیرقابل چشم پوشی ایفا می کرد، بلکه تلاشش در استعداد یابی و پرورش جوانان را چند برابر کرده بود؛ او رکورددار قهرمانی با تیم جوانان است؛ 6 قهرمانی پیاپی و البته معرفی ستاره های جوانی که بعد ها به "نورچشمی های بازبی" معروف شدند.
تلاش های مورفی تحسین برانگیز بود؛ او هفته ای حدود 80 ساعت با بازیکنان جوان تیمش کار می کرد و البته زمانی به ثمره این فشار و سختی ها رسید که در سال 1952، بازیکنانی نظیر دانکن ادواردز و بابی چارلتون به تیم اصلی راه پیدا کردند.
نورچشمی های بازبی که زیر نظر مورفی پرورش داده شده بودند، بعدها در انگلستان به ستاره هایی غیرقابل جانشین تبدیل شده و توانستند با لباس منچستریونایتد چندین قهرمانی لیگ و اف ای کاپ به دست بیاورند.
اما این ستاره ها در سال 1958 و در یک سانحه هوایی که جان 23 نفر از جمله هشت بازیکن و سه عضو رسمی باشگاه را گرفت به یک خاطره تبدیل شدند، تا تیمی که داعیه قهرمانی اروپا داشت، در وضعیتی بحرانی و بغرنج قرار بگیرد.
مورفی که همیشه تحت تاثیر بازبی قرار داشت پس از این سانحه بارها گفت:
هیچ چیز غیرممکنی وجود ندارد؛ مت بازبی زمانیکه من را به اینجا فراخواند تاکید داشت که شعار باشگاه این است که هیچوقت نباید از کاری ناامید شد؛ زمانی وجود داشت که خیلی ها می گفتند ما نمی توانیم تیم بزرگی شویم و شانه به شانه رقبا بزنیم، اما همه دیدند که این شدنی است و اکنون باز هم تمام تلاشم را برای این اتفاق به کار خواهم بست و معتقدم که ما می توانیم قوی تر از سابق شویم.
2 هفته بعد مورفی تیمش را در برابر شفیلد ونزدی به میدان فرستاد؛ تیمی که متشکل بود از 2 بازمانده، 5 بازیکن ذخیره که به ندرت برای این تیم به میدان رفته بودند، 2 بازیکن از تیم جوانان و 2 بازیکن که به تازگی آنها را به خدمت گرفته بودند.
این بازیکنان در مقابل چشم 60 هزار هوادار با سه گل شفیلد را شکست داده و به فینال اف ای کاپ رسید، جایی که با نظر مورفی بازیکنان با لباسی منقش به عکس یک ققنوس وارد شدند و البته در آن دیدار با دو گل برابر بولتون شکست خوردند، اما هیچ چیزی از ارزش هایشان کم نشد.
سال بعد سر مت بازبی با پشت سر گذاشتن‌دوره نقاهتش بار دیگر هدایت تیمش را برعهده گرفت و رفته‌رفته این تیم را به اوج رساند؛ تا سال 1968 که با کمک ستارگانی همچون بابی چارلتون، نابی استایلز و جرج بست با فتح جام باشگاه های اروپا بر قله فوتبال اروپا ایستاد تا پس از ده سال، برخواستن شکوهمند ققنوس از خاکسترهای داغ فاجعه مونیخ را تعبیر کرده باشند.
مورفی تا سال 1971 در پست کمک مربیگری خود باقی ماند و علیرغم پیشنهاداتی که از برزیل، یوونتوس و آرسنال داشت، تصمیمش را گرفته بود تا صد در صد وجودش را در اختیار باشگاه منچستریونایتد بگذارد.
مورفی در چهاردهم مارس سال 1989 درگذشت؛ باشگاه نیز به افتخار او مجمسمه ای در کنار استادیوم اولدترافورد ساخت و البته هر ساله جایزه ای به افتخار او با نام جیمز مورفی به برترین بازیکن جوان سال داده می شود تا یاد و خاطره او همیشه جاویدان باشد.
به قلم SIMON MAGUIRE
