به گزارش اسپوتنیک، به نقل ازنشریه اینترنتی آلمانی FOCUS یک فضانورد این کشور که با فضاپیمای «کلمبیا» سفر کرده بود در باره سکس هنگام ماموریت تعریف کرد.
این نشریه نوشت: مردان و زنان در بسیاری ماموریت های فضایی حضور می یابند و به این خاطر می‌شود پرسید که آیا آنها هنگام پرواز سکس داشتند و اصلاً در شرایط بی وزنی سکس چگونه است؟ این یکی از سؤالاتی است که محافل اجتماعی جویای پاسخ به آن می‌باشد بویژه در زمینه انتشار اطلاعات در خصوص پرواز پیشه رو به مریخ.
اولریش والتر تنها فضانورد فیزیکدان آلمانی در میان 11 نفر که با کشتی‌های آمریکایی به فضا رفته و در 1993 در آنجا 10 روز بسر برد و حالا استاد تکنیک هوافضای دانشگاه مونیخ است.
والتر به نشریه «فوکوس» گفت:
بله، امکان سکس در فضا در حین ماموریت وجود دارد اما هیچ یک از آمریکایی ها چنین عملی را انجام ندادند چراکه اغلب آنها سرگرم مسئولیتهای کاری خود بودند. با اطمینان صد در صد می‌شود گفت که آنها هرگز هنگام ماموریت فضایی سکس نداشتند. هرچند که ناسا چنین پیشنهادی کرده بود و حتی در 1992 یک زوج را به فضا فرستاد. آنها «مارک لی» و خانم «جن دیویس» بودند. لیکن این آزمایش برنامه‌ریزی نشده بود و ناسا کاری کرد که آنها در در یک شیفت با هم کار نکنند و یکی درشب و دیگری درشیفت روز کار می کردند. ناسا یک سازمان بودجه ای است و آنها مراقب آن هستند که چنین مسائلی در حین ماموریت به وقوع نپیوندد.
به گفته والتر روس ها این کار را با هدف تحقیق در زمینه امکان ادامه حیات بشری در فضا انجام دادند. در 1982 «سوتلانا ساویتسکایا» 38 ساله برای مدت 10 روز راهی فضا شد. در کشتی دو فضانورد مرد در ماموریت طولانی حضور داشتند. این ماموریت بگونه ای در راستای ادامه تحقیقات تلاش برای لقاح در فضا بود. پزشک تیم فضانوردان روسی برقرای رابطه در فضا را تأیید کرده بود، اگرچه پس از این رابطه جنسی جنینی به وجود نیامد.
انجام رابطه جنسی در فضا در شرایط بی وزنی آسان نیست، چراکه به هر ترتیب به دلیل بی وزنی زوجین از یکدیگر جدا می شوند در نتیجه بی شک باید شرایطی را برای متصل نگه داشتن آنها مانند جفتگیری دلفینها در نظر گرفته شود.
والتر در پایان گفت: طبیعتا در ایستگاه فضایی بین‌المللی رابطه جنسی ممکن نیست لذت آور باشد، چراکه در آنجا حتی گوشه‌ای فاقد دوربینهای مداربسته که زیر کنترل نباشد، وجود ندارد و هر حرکت بصورت دائم ثبت می شود. خوابیدن هم در حالت بی وزنی آسان نیست، زیرا فضانورد نمی‌تواند دراز کشده و یا روی خود را با لحاف بپوشاند. فضانورد در «هوا» در حالت شناور قرار گرفته و به زحمت می‌تواند استراحت و خواب کند و به این خاطر خود را در وضعیت امن و امان احساس نمی کند. به این خاطر آنها برای خوابیدن بی درد اغلب قرص های خواب آور می خورند.
