مطلب ارسالی کاربران
فرناندو ردوندو ، شاهزاده برنابئو
فرناندو کارلوس ردوندو نری ( متولد 6 جولای 1969 ، در آدروگوئه ی بوئنس آیرس) بازیکن سابق تیم ملی اسپانیاست . او در پست هافبک دفاعی مهارت خارق العاده ای داشت . او در تیمهای آرژنتینوس جونیورز (85-1990) ، تنه ریف (94-1990) ، رئال مادرید (2000-1994) و آث میلان (2003 – 2000) بازی کرد .
عرصه ی باشگاهی :
ردوندو اولین بازی اش در فوتبال اسپانیا در تنه ریف که تحت مربیگری بازیکن سابق رئال مادرید خورخه والدانو بود گذراند .در دومین سال حضورش در تنه ریف ، رئال مادرید در آخرین بازی فصل ، در برابر تنه ریف شکست خورد و قهرمانی را نصیب بارسلونا ساخت . پس از آن والدانو راهی مدیریت رئال مادرید شد و ردوندو نیز با او به رئال آمد .
سال های کلیدی زندگی اش در رئال مادرید گذشت که با این تیم دو لالیگا (1997 و 1995) و دو بار قهرمان اروپا (1998 و 2000) را برد . در بازیهای چمپیونزلیگ سال 2000-1999 او به دوران اوج خود بازگشت . نمایش فوق العاده اش در مرحله یک چهارم برابر منچستریونایتد در اولد ترافورد از یاد هواداران این تیم نمی رود . این بازی با نتیجه 3-2 پایان یافت و او برترین بازیکن زمین بود و نویسنده ی سناریوی بازی بود . جایی که ردوندو با یک ضربه ی پشت پا توپ را از میت پاهای هنینگ برگ مدافع منچستر رد کرد پیش از آن که او بتواند کاری انجام دهد و به کمک رائول گل سوم رئال به ثمر رسید . نمایش او در این بازی به این دلیل مشهور است که هافبک بزرگی مانند روی کین در این بازی تحت شعاع قرار گرفت . پس از برد فینال برابر والنسیا او به عنوان موثر ترین بازیکن این دوره از رقابتها شناخته می شود . در 2000 ، ردوندو تحت یک انتقال پر سر و صدا راهی میلان شد ، در حالی که بسیاری از هواداران رئال مادرید از این موضوع ناراحت بودند . در میلان دچار مصدومیت شد و کمتر فرصت بازی در این تیم را پیدا کرد . در طی دو فصل اول حضورش در میلان از دریافت حقوق خود داری کرد . رفتاری که در ورزش حرفه ای امروز بسیار نایاب شده است .
عرصه ی ملی :
همچنین ردوندو 28 بار برای تیم ملی آرژانتین بازی کرد اما اکثر نمایشهایش در بین سالهای 1992 و 1994 بود وقتی که آلفیو باسیله مربی تیم ملی آرژانتین بود . همچنین شایعه شده بود که ردوندو در جام جهانی 1990 از حضور در تیم تحت رهبری کارلوس سالوادور بیلاردو سر باز زده است . ردوندو به خاطر حضورش در دروس درسهای دانشگاه از حضور در حضور در این بازیها غذرخواهی کرد اما برخی می گویند که او بازی برای تیم بیلاردو را رد کرد چرا که او شیوه ی فوق دفاعی او را فبول نداشت . در دوره ی مربیگری باسیله در جام جهانی 1994 او به عنوان برترین بازیکن آرژانتین شناخته شد . هنگامی که مارسلو بیلسا مربیگری تیم ملی آرژانتین را به عهده گرفت ، ردوندو برای دو بازی دوستانه برابر رقیب دیرینه ی این تیم ، برزیل فراخوانده شد . ردوندو بهترین بازیکن زمین در بازی این دو تیم در بوینس آیرس که 2-0 به سود آرژانتین به پایان رسید شناخته شد . پس از آن ردوندو دعوت های بیلسا را رد کرد و ترجیح داد که انرژیهایش را برای رئال مادرید صرف کند .
نپذیرفتن دعوتهای بیلسا ، پاسارلا و بیلسا در مراحل فینال جام جهانی (علی الخصوص 1998) موجب شد که او بسیار ناشناخته تر از حدی باشد که باید باشد و کمتر از هم دوره های خود شهرت یافته باشد .
در 2003 ، در سن 34 سالگی ردوندو در پی یک مصدومیت زانو ، خود را از فوتبال حرفه ای بازنشسته کرد . غلیرغم این که در سوابق او بردن جام اروپایی با رئال مادرید دیده می شوند اما حتی به رکورد 30 بازی برای کشورش هم نرسیده است در حالی که شیوه ی بازیش از ممتازترین سبک بازی آرژانتینی است . شاید ردوندو جزء پنج هافبک آخر فوتبال کلاسیک آرژانتینی باشد . وظیفه ی یک هافبک کلاسیک آن است که از عقب زمین به بازی جهت دهد و پس از تکل توپ از بازیکن حریف ، یک ضد حمله ی سریع را با پاسهای ترتیب دهد که آخرین آنها نستور روسی ، آنتونیو راتین ، سرجیو باستیا بودند . ردوندو وارث شایسته ای برای این رسم بود و به اعتقاد بعضیها بهترین در این پست بود .
او از لحاظ فیزیکی خارق العاده بود و پای چپ شگفت انگیز و هوش بالایی برای جهت دادن به بازی داشت.
ردوندو با دیگو مارادونا نیز رفاقت داشت ، کسی که در اوایل دوران فوتبال ردوندو به او بها داد .
میراث
در زمانه ای که بازیکنانی با نامهای بزرگ حق را به جوانان نمی دادند که برای رئال مادرید بازی کنند ، این جوان کم نام و نشان حامیانی را از سراسر جهان برای خود جذب کرد . او هم از جها شخصیتی و هم از جهت مهارت ممتاز بود . ردوندو می توانست سرعت بازی را کنترل کند . روحیه جنگجویانه ی او با تکنیک دلپذیرش در هم آمیخته شده بودند و به او اجازه می داد که هر تیمی را تخریب کند و این باعث شد که چند بازیکن نظیر او مانند خاویر ماسکه رانو و فرناندو گاگو راهی اروپا شوند .
افتخارات :
* قهرمانی زیر 17 ساله های آمریکای جنوبی : 1985
* جام کنفدراسیون ها : 1992
* کوپا آمه ریکا : 1993
* لالیگا : 1995 ، 1997
* جام بین قاره ای : 1998
* چمپیونزلیگ : 1998 ، 2000 و 2003
* کوپا ایتالیا : 2003
* باارزشترین بازیکن چمپیونزلیگ : 2000
