طرفداری – شاگردان شفر پس از کسب پیروزی های پیاپی، سرانجام در مصاف با گسترش فولاد با نتیجه یک بر یک متوقف شدند.
خبری از پرس همیشگی نبود
با توجه به فشردگی مسابقات و جدال آبی پوشان با الهلال، کادرفنی استقلال تغییراتی را اعمال کرد. یکی از این تغییرات، تشکیل دیوار اولیه در حوالی میانه میدان بود.
آبی ها در مصاف با گسترش فولاد کمتر از پرس گروهیِ خود استفاده کردند و نخستین تشکیلات دفاعی را در حوالی میانه ی میدان با ایجاد لایه ی نخست که عموما از 4 بازیکن تشکیل می شد، شکل دادند. جلوتر از این لایه هم عموما با پرسی انفرادی با شدتِ کم همراه بود و می توان آن را اعمالِ فشارِ اولیه دانست.
در هر صورت کادرفنی آبی ها به منظور مدیریت انرژی، تغییراتی را در ساختار دفاعی این تیم اعمال کرد که در نیمه اول نتیجه مناسبی داد اما در نیمه دوم با گل گسترش فولاد ، روند و برنامه های استقلال برای رسیدن به گل عوض شد.
استفاده بهینه از مهره های ریتم دهنده
در تقسیم بندی هافبک ها در فوتبال، خصوصیتی به نام ریتم دهندگی مشاهده می شود که بررسی ابزار شفر در میانه ی میدان مشخص می کند استقلال تیمی است که چندین بازیکن ریتم دهنده دارد. ارسال پاس های یک ضرب و دو ضرب از سوی بازیکنانی همچون ابراهیمی، بویان ، جپاروف و شجاعیان، ریتم مناسبی به فوتبال آبی پوشان می دهد و در دیدار با گسترش فولاد با توجه به گلِ زود هنگام استقلال، بازیکنان این تیم در نیمه نخست بدون فشار فوتبال خود را دنبال کردند که نتیجه آن استفاده ی بهینه از طول و عرض زمین بود. چنین فوتبالی، بستر را برای مهره هایی همچون جپاروف که توانایی ارسال پاس کلیدی دارند مهیا می کند و این اتفاق بارها در نیمه اول افتاد. شاید اگر بازیکنان استقلال در باکسِ جریمه حریف از قدرت کنترلِ اولیه بهتری برخوردار بودند، می توانستند بهره ی بیشتری از چنین توپ هایی ببرند.
فاصله بین خطوط و تأثیرات آن
تلاش برای صرفه جویی در تحلیل انرژی در روند انتقالات و شرایط جوی موجود (خصوصا در نیمه اول) موجب شد فاصله بین خطوط استقلال بیش از حدِ استاندارد باشد. این مسئله هر چند ضریب ریسک را در بسیاری از صحنه ها پایین می آورد اما ضریب اشتباهات را به طور چشمگیری افزایش می دهد. به طور کل وقتی فاصله بین خطوط بیش از استاندارد ها باشد، اشتباهات افزایش پیدا خواهد کرد. به عنوان مثال در ارسال پاس ها و علی الخصوص در روند انتقال ها به واسطه ی پاس، شاهد اشتباهات پر تعدادی می شویم. ارسال پرتعداد پاس های ریسکیِ بلند و نیمه بلند از تبعاتِ این مورد است. همین موضوع موجب شد تعویض های شفر در راستای استفاده از چنین لحظاتی باشد. کادرفنی استقلال مهره های داخل باکس را زیاد کرد تا قدرت بهره برداری از چنین پاس هایی افزایش یابد. با توجه به بررسی روند آبی پوشان در دیدارهای گذشته، پیش بینی می شود این طرح کوتاه مدت بوده باشد و با توجه به دیدار حساس برابر الهلال، اولویت آبی ها مدیریت انرژی بوده که مسلما طرح های اینچنینی انرژی کمتری را صرف می کند.
از فوتبال فیزیکی گسترش تا تأخیر بیش از حد مدافعان
گسترش فولاد در مصاف با استقلال، با ارائه فوتبالی فیزیکی به هدف خود رسید. این قضیه در نیمه دوم بیشتر اعمال شد تا شاهد افت کارآیی هافبک های استقلال باشیم.
در سوی مقابل مدافعان استقلال تأخیر بیش از حدی در مواجهه با مهاجمان حریف دارند. این تأخیر به معنای جاماندن از حریف نیست، بلکه مدافعان این تیم در زمان مناسب، در فضای لازم قرار دارند اما بیش از حد واکنش گرا هستند. به گونه ای که همواره منتظرِ اولین عمل از سوی مهاجم هستند که این قضیه کار را در مقابل مهاجمین سرعتی و تکنیکی سخت می کند. به تعبیری مدافعان استقلال زمان را به مهاجم حریف می دهند و فشار اولیه مناسبی را اعمال نمی کنند. این قضیه پیش از این هم در دیدارهای گذشته استقلال اتفاق افتاده بود و یکی از اهداف کادرفنی در دیدارهای آتی، رفع این نقیصه است. با توجه به اینکه این ضعف ریشه ای ساختاری ندارد می توان با تمرینات تا حدود زیادی آن را برطرف کرد.
