یه پسری که همه جا دیدیش🙂
یه چنل فسقلی یوتیوب هم دارم دوستان :)
عضو اتحادیه 🦁Lions
خواننده های مورد علاقم: هایده-سارن-تتلو-شروین حاجی پور-مرتضی پاشایی-شاهین نجفی-یاس-محسن لرستانی-سیا فارلر- ایندیلا-آرش-ساسی-سیاوش قمیشی-ستین-رضا پیشرو- امینم- هیچکس-علی قاف- سوگند-آرمین زارعی-امینم-حبیب-عرفان طهماسبی-محسن چاووشی-مهستی-حمیرا-متین ۲ حنجره-لیدی گاگا-معین-دورچی
روی تیم ها تعصب خاصی ندارم ولی ترجیحا برای سلامت روانم از این تیم ها دوری میکنم شاید تا اون روز که مدیرشون سکته کرد مرد و یه باشگاه رو با مرگش احیا کرد. حالا یا کلا شاخ تو شاخم با این تیما. حالا یا به دلیل نفتی بودن یا شعور نداشتن بعضی هواداراش چه توی سایت یا چه توی خود ورزشگاهشون زیاد مورد علاقه ی من نیستن. مثل پی اس جی به دلیل نفتی بودنش- آ.اس.رم به دلیل اولترا داشتن های بیش از حدش-بارسلونا-میلان تا زمان برگشتن به تاپ ۵-من یونایتد تا زمان برگشتن به شکوه سابقش-تاتنهام-دورتموند تا زمان عوض نشدن مدیریت-بایرن مونیخ تا زمان مرگ هوینس-آرسنال تا وقتی که جام بگیره آرتتا گور به گور بشه🤣-آینتراخت فرانکفورت چون تا میتونه داره میندازه به بقیه ی تیما- کل لیگ شتر سوارا چون سر تا پا به فوتبال و ستاره هاش بی احترامی کردن همشون🖕
با توجه به وضع فعلی این تیم ها من از مدیریتشون یا به طور کلی از بدنه ی باشگاهشون خوشم نمیاد. ولی برای یسری از بازیکن هاشون مثل اسکولز-توتی-کینگ-پیترچک-مارکو رویس-رونالدینیو-دی‌ماریا-کاوانی بینهایت احترام قائلم❤️🙂
محاله با تعصب نظر بدم. بد رو میگم بده. خوب هم میگم خوب. صفات بد در رابطه با تیم ها رو واژه ی بد و صفات خوب رو هم با واژه ی خوب توصیف میکنم.
به قلم نویسنده هایی مثل صادق هدایت-آنتوان چوخوف-جورج اورول-ویکتور هوگو-آنتوان دو سنت اگزوپری بشدت علاقه مندم و بنظرم وقتی توی قلب داستان های اینا نفوذ میکنی لذتی رو پیدا میکنی که توی صد ها نخ سیگار و گل و مشروب و صد ها بار نعشه شدن و توهم هم حتی نمیتونی پیداش بکنی!
معتقدم که هرکس مسئول زندگی خودشه و همگی مارو توی گور هایی خاک میکنن که هر کودوم از اونا مختص به یک نفر از ماست. چه اونی رو که یه عمر با اعتقاد و در چهارچوب دین زندگی کرده و چه اونی رو که صد ها فقره قتل انجام داده. صد ها دختر رو بهشون آزار رسونده و صد ها طرح مختلف تتو روی بدنش زده مثل تتلو. هر کودوم این افراد مسئول زندگی خودشونن. اگه حس کردن دارن به لبه ی پرتگاه نزدیک میشن خودشون وظیفه دارن برای زندگیشون تصمیم بگیرن. ما حتی اجازه نداریم توی خلوت و حریم خصوصی اون فرد بریم و بهش پیشنهاد خودمون رو غالب کنیم.
و در نهایت امروز ۱۰ خرداد ۱۴۰۴ که این متن رو می‌نویسم، دوست ندارم با هر کسی چه توی این سایت و چه در بیرون از اینجا برای خودم دشمن بتراشم و حرف بدی با کسی رد و بدل کنم. حالم بهم میخوره از اینکه امیدی رو خورد کنم و چشمی رو خیس و قلبی رو بشکونم. چون این جمله منو برای دقایقی توی فکر فرو برد که به قلم صادق هدایت. (دنیا به آخر نمی‌رسد. فقط بشر نابود میشود. آن هم به دست خودش.) خب چرا جلوگیری نکنیم از زمینه ی نابودی خودمون با اتحاد؟ چرا با همدیگه یه کاری نکنیم که این جمله به واقعیت پیوند نخوره؟ چرا با طبیعتی که مارو توی آغوش خودش گرفته اینقدر بد باشیم؟ با بدن خودمون اینقدر بد باشیم؟ چرا با حسن که بارسایی هستش خوب و با حسین که رئالیه بد باشیم. یک انسانی که به دنبال زندگی در چارچوبی سالمه خوب میدونه دیگه وقت کنار گذاشتن اینجور مماشات و اینگونه مسائل پیش پا افتاده ایه. وقتشه دست به دست هم بدیم و اول از خودمون شروع کنیم. اولین چیزی که باید کامل بشه خودمونیم. بعدش سبک زندگیمون. بعدش گفتارمون و بعدش منش و نوع رفتارمون.
در ضمن به امید روزی که صدای آواز زن تابو نباشه. به امید روزی که هر کس مسئول زندگی خودش باشه و بمونه. به امید روزی که هیچ خیانتی رخ نده و خونواده ای از هم نپاشه. به امید روزی که هیچ قتلی ناموسی ای نه در ایران بلکه در تمامی جهان رخ نده. به امید روزی که معیار سنجش انسان های معرفتشون باشه نه رنگ پوست و لحجشون. به امید روزی که خونواده ها از نظریه ی هوش ۹ گانه ی گاردنر الهام بگیرن و اگر بچشون توی درس ضعیف بود احمق بودن رو سرکوفت نزنن به بچه و سرکوب نکنن آیندش رو. به امید روزی که آدم بد و خوب نخوان دیگه به تحمیل حرف هاشون متقاعد کردن همدیگه ادامه بدن و در کنار هم بتونن با آرامش زندگی کنن.
تا اون روز چیزی نمونده رفقای من❤️🙂