طرفداری- شهرآورد شنبه آینده، نخستین تقابل ژوزه مورینیو و پپ گواردیولا در لیگ برتر محسوب می شود ولی آن ها پیش از این بار ها برابر یکدیگر قرار گرفته اند. تقابل های این دو مربی انقدر جذاب است که آن ها را از دست ندهیم. ولی بیایید از خود بپرسیم:
ما از رویارویی های پیشین این دو مربی چه آموختیم و باید انتظار چه چیزی را در بازی پیش رو داشته باشیم؟
√ هر دوی این مربیان، در دیدار برابر یکدیگر تاکتیک ویژه ای را به کار می بندند
نبرد مورینیو با مربیان مالکیت محور، همیشه آشکار بوده است، به دلیل این که او رویکردش را در کل بازی تغییر نمی دهد. این یکی از دلایلی است که وی در طول سالیان برابر آرسن ونگر موفق بوده است؛ مورینیو سبکی را درست کرده که نیازی به تغییر آن ندارد.
با این حال گواردیولا چالش متفاوتی دارد. گرچه او فلسفه ویژه ای را دارد و می خواهد هجومی بازی کند، او رقبایش را به شکل ویژه بررسی کرده و سعی می کند که از نقاط ضعف شان نهایت استفاده را ببرد.
مسلما بزرگترین پیروزی تاکتیکی گواردیولا در دسامبر 2011 برابر رئال مادرید حاصل شد، وقتی او مورینیو را که فکر می کرد از چهار مدافع استفاده کند فریب داد و سپس دست به استفاده از ترکیبی متفاوت زد و دنی آلوز را به پیش فرستاد، کارلس پویول را در سمت راست خط دفاعی به کار گرفت و از سرخیو بوسکتس همزمان در قلب خط دفاعی و به عنوان هافبک دفاعی بهره برد؛ این یک حربه هوشمندانه بود.
مورینیو دفاعی تر است. هنگامی که وی در فصل 10-2009 با اینترمیلان برابر بارسلونای گواردیولا قرار گرفت، او کریستین چیوو مدافع را در سمت چپ خط میانی به کار گماشت تا دنی آلوز را کنترل کند. در رئال مادرید نیز او کریستیانو رونالدو را در نوک خط حمله یا سمت راست به کار می گرفت تا با این مدافع برزیلی مواجه نشود و یک بازیکن متمرکز به جای او، مأمور عقب نشاندن آلوز شود. مورینیو همچنین از لاسانا دیارا برای تنگ کردن فضا برای مسی سود می برد.
در مجموع گواردیولا با تغییراتش در پی فراهم کردن فضا برای بازیکنانش بود، در حالی که تغییرات مورینیو به خاطر مسدود کردن راه های ارتباطی حریف بود. این چیزی است که می تواند در بازی شنبه نیز تکرار شود.
√ مورینیو در بازی گرفتن از یک بازیساز به مشکل می خورد
در طول پیکارهای بارسلونای پپ گواردیولا و رئال مادرید مورینیو، آقای خاص از بهره بردن از مسوت اوزیل در پست اصلی اش "شماره 10" ناتوان بود. نخستین باری که مربیان در قالب دیدار ال کلاسیکو با یکدیگر رو به رو شدند، در ماه نوامبر سال 2010 بود. مورینیو از اوزیل خواست تا ژاوی را یارگیری کند. یک درخواست معقول که اوزیل را به ترک پست هافبک تهاجمی سوق داد و ژاوی نیز در آن بازی در سمت راست خط میانی و مایل به عقب بازی کرد.
اما وقتی ژاوی جلوتر آمد، ورق را به سود خود بازگرداند در حالی که اوزیل در پست جدیدش راحت نبود و از موقعیتی که به آن عادت داشت نیز فاصله گرفته بود. این دلیلی است که ژاوی برای گلزنی از درون محوطه جریمه خود را رها شده می دید. بارسلونا آن بازی را با نتیجه 5-0 پیروز شد.
اوزیل که در نیمه اول آن بازی قربانی شده بود، دیگر خیلی کم در ال کلاسیکو در پست شماره 10 به کار گرفته شد چرا که مورینیو ترجیح می داد در آن پست از بازیکنانی استفاده کند که خصوصیات دفاعی بیشتری داشته باشند. گاهی اوزیل در چپ بود و گاه در سمت راست به کار گرفته می شد؛ چرا که بارسلونا معمولا مدافع چپ هجومی خوبی را در دست و بال نداشت.
مورینیو این هفته چه کسی را ممکن است نا امید کند؟ خوان ماتا شبیه ترین بازیکن به اوزیل در ترکیب شیاطین سرخ است و به دور ماندن در ترکیب مورینیو خو گرفته است، در حالی که هنریک مخیتاریان هنوز جایگاه دائمی را برای خود دست و پا نکرده است. اما آیا او وین رونی ای را که در تیم سم آلاردایس بازیکن آزاد بود چون پست خاصی نداشت، قربانی خواهد کرد؟
√ در رقابت مشهور آن ها، ابراهیموویچ نقشی کلیدی ایفا کرد
وقتی اینتر مورینیو در هر دو دیدار رفت و برگشت در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان فصل 10-2009 بارسلونای گواردیولا را شکست داد، به یادماندنی ترین تصویر هنگامی بود که در نیوکمپ، مورینیو در حالی که پپ مشغول حرف زدن با ابراهیموویچ بود، چیزی را در گوش او زمزمه کرد. چه چیزی گفت؟ نمی دانیم، اما بعید می رسد که کمک کننده بوده باشد.
ابراهیموویچ در این دیدار عنصری تعیین کننده بود جایی که گواردیولا در استفاده از ابتدا از این بازیکن در هر دو دیدار اشتباه نادری مرتکب شد و او را در حالی که آماده نبود، بازی داد. از همین رو نحوه پاسکاری بارسلونا تغییر کرد: آن ها به یک بازی کاملا مستقیم روی آوردند که به وسیله مدافعان رسوخ ناپذیر اینتر والتر ساموئل و لوسیو ناکام ماند.
گواردیولا در هر دو دیدار یاد شده، ابراهیموویچ را بیرون کشید و سیستمش را به 3-3-4 همیشگی و همراه با مهاجمان ریزنقش و سریع تغییر داد. هر چند که اینتر باز هم فضا ها را مسدود کرد، تا جایی که جرارد پیکه بازی را در خط حمله به پایان برد.
آن موقع زلاتان می بایست گزینه جایگزین می بود ولی در بازی شنبه، او مرد شماره یک خط حمله سرخپوشان خواهد بود. احتمالا مورینیو باز هم در گوش او چیزی می گوید تا عدم سازگاری اش با گواردیولا را نشان دهد. نقش او در شهرآورد پیش رو می تواند حیاتی باشد.
√ گواردیولا از مهاجمان سریع تر بهره می برد
معمولا مهاجم نوک های گواردیولا بیش از هر مهاجم دیگری به دام می افتند. اگرچه او ابراهیموویچ را نیز تجربه کرده است، او نخستین بار را با استفاده از مسی به عنوان یار شماره 9 کاذب آغاز کرد. اگرچه وی در اواخر دوران حضورش در بارسلونا، از الکسیس سانچز در این پست برابر رئال مادرید بهره برد.
با این که این یار شیلیایی هر از گاهی تا پست شماره 10 عقب می آمد، معمولا شانه به شانه آخرین مدافع حریف بازی می کرد و با جلب کردن نظر وی به سوی خود، برای دیگران فضاسازی می کرد. پیاده سازی این روش با توجه به محرومیت سرخیو آگوئرو برای بازی روز شنبه، بسیار محتمل به نظر می رسد.
کلیچی ایهه ناچو با توجه به سرعتش، نامزد شماره یک بازی کردن در این پست است، ولی رحیم استرلینگ نیز با دوندگی اش در این پست، می تواند برای سایر هم تیم هایش در پشت خط دفاعی فضا سازی کند.
√ مورینیو به دنبال کنترل مرکز زمین خواهد بود
تیم های مورینیو به کل، به شکلی جمع و جور و بسته دفاع می کنند؛ مخصوصا برابر تیم های مالکیت محور. او به هافبک تهاجمی اش اجازه می دهد که بین مدافعان حریف پاس بدهد و بنابراین تیم هایش همان گونه که از جلو به عقب متمرکزند، در جناحین نیز بسته بازی می کنند.
این امر برابر بارسلونای گواردیولا نیاز بود چرا که وی می بایست بوسکتس،ژاوی و اینیستا را مهار می کرد. اما مورینیو برابر منچسترسیتی گواردیولا چه خواهد کرد؟
بله، نمی توان تهدیداتی به نام داوید سیلوا و کوین دی بروین را در مرکز زمین انکار کرد اما گواردیولا به نحوه بازی حریف خیلی کم می پردازد و بیشتر از بازیکنانش می خواهد که به فضاهای خالی توپ را پاس دهند.
وقتی مدافعان کناری پا به جای هافبک ها می گذارند، به مدافعان میانی اجازه می دهند که در فضا صاحب توپ شوند و وینگر ها نیز با احتیاط بازی می کنند به جای این که همانند مهاجمان بارسلونای گواردیولا به عمق بزنند.
به نظر می رسد که مورینیو تمامی تاکتیک هایش را در طول زمان، برابر تفکرات دفاعی اش کنار گذاشته. گواردیولا به استخراج تاکتیکی اش ادامه می دهد؛ آیا مورینیو می تواند به آن پاسخ دهد؟
