مطلب ارسالی کاربران
استتوس: درباره مهمترین مسابقه دنیا؛ ال آلبینیسمو!
شاید حالا دیگر در اروپا و آمریکا،سیاهبودن گناهِ بزرگی نباشد اما هنوز هیچکس حق سفید متولدشدن در شرقِ آفریقا را ندارد. در تانزانیا، از هر 1429 نوزاد، یکی به «آلبینیسم» مبتلاست تا از هر 1429 پدر، یکی همسرش را به همخوابگی با مردانِ سفیدپوست متهم کند. در جغرافیایِ درک نشدنِ مفهومی به نام بیماری، آنها نفرینیترین بچههای دنیا هستند، کودکانِ درد، سوژههای بینقصِ قابهای غمانگیز،سفیدهای نامعمول قاره سیاه، آنها چهار سال است که صاحب تیم فوتبال شدهاند. تیمی با لباسهای اصلِ رئال و بارسا. حالشان فقط وقتی خوب است که توی زمین،روبروی هم قرار می گیرند. اگر تبهکارهای تانزانیایی به باورِ نیرویِ عجیب نهفته در بدن آنها، با اره در حوالیشان دیده نشوند، رویایِ هر پسر آلبینو بازی در این تیم است. دستی اگر قطع نشود، در تقلیدِ شادیِ گل مسی میرود بالا و پایی اگر مانده باشد، به استوکهای رنگدانهدار سیآرسون میرسد. تیمِ حریف؟ پدرها که هنوز لابهلای رشتههای بزرگ طلسم، دنبالِ تغییر رنگشان هستند. یا بازارِ سیاهی که دست و پایِ آنها را هر روز به قیمتی تازهتر مبادله میکند. برای سیاه بخت بودن، گاهی کافی ست که یک تیروزین به ملانین تبدیل نشود و برای فراموش کردناش، توپی باید بچسبد به تور. فریادِ گل، باید برسد به آسمان. در مهمترین مسابقه کره زمین؛ بازیِ سخت ستارههای آلبینوس یونایتد با سرنوشت.
محمدحسین عباسی