طرفداری- فصل جدید سری‌آ برای میلان از هفته ی آینده آغاز می شود و شروع فصل همواره مترادف است با ناشناس بودن ترکیب، ظرفیت و توانایی‌‌های تیم. پس به روال هر ساله هواداران روسونری با این سوال مواجهند که از ترکیب جدید باید انتظار قرار گرفتن در چه جایگاهی از جدول را داشته باشند. اغراق و خوش باوری نسبت به ارزش واقعی ورودی‌های جدید باشگاه، معمولا یکی از مصائبی است که هوادار با آن روبرو شده و باعث می شود وقتی هوادار در میانه‌ی فصل نتایج را متناسب با برآوردهای پیش فصل خود نبیند، دچار یاس و سرخوردگی شود. اما اگر بخواهیم نگاهی واقع بینانه به ظرفیت‌های این فصل باشگاه داشته باشیم تا در میانه فصل دچار یاس و نامیدی نشویم، باید همه‌ی تغییراتی که در این تابستان در اردوگاه روسونری اتفاق افتاد را مد نظر قرار دهیم:
۱- مالکیت جدید:
برای پی بردن به ارزش تغییر مالکیت باشگاه کافیست که هواداران میلان شرایط باشگاه در سه ماه پیش و تحت مالکیت چینی‌‌ها را به یاد آورند. زمانی که نه تنها کورسوی امیدی به آینده وجود نداشت، بلکه عزمی در مالکیت حتی شاید تقلبی چینی‌‌ها برای باشگاه داری هم به چشم نمی خورد. پس تغییر مالکیت از چینی‌‌های تقلبی به مجموعه‌ای با پشتوانه ی قوی مالی که حداقل قبل از آمدن به میلان شناخته شده بوده ا‌ند، اولین قدم به سمت آینده‌ای روشن است، حتی اگر همه ی نتایجش در همین فصل مشخص نشود.
۲- مدیران جدید:
در کنار مالکان غیر واقعی، یکی دیگر از مسائلی که سال گذشته روسونری بسیار از آن رنج برد، کار نابلدی مدیریت ورزشی بود. بالغ بر ۲۰۰ میلیون یورو در باشگاه هزینه شد و نتیجه نسبت هزینه، فاجعه بار بود. تنها ۶۵ میلیون یورو صرف خرید دو مهاجمی شد که یکی در تمامی طول فصل شبیه به سایه و شبحی از آنچه انتظار میرفت و دیگری گلی نزنی به تمام معنا بود. مالکان جدید اما در همان اولین روزهای در اختیار گرفتن باشگاه، لئوناردو را در قامت مدیر ورزشی‌ای کارآزموده به عنوان مهمترین خرید جدید خود به میلان آوردند.
۳- بازار نقل و انتقالات:
لئوناردو به محض ورود به باشگاه، علیرغم همه ی تنگناهایی که در بازار نقل و انتقالات میلان به دلیل مشکلات فیر پلی مالی با یوفا وجود داشت، مهمترین ضعف ترکیب را نداشتن یک ماشین گلزنی تشخیص داد و بخش عمده ی هزینه ی بازار را صرف استخدام هیگواین کرد. خرید هیگوایین در کنار بازگرداندن مالدینی به عنوان بخش مهمی از دی ان‌ای باشگاه که حضورش از نان شب هم واجب تر بود، از مهمترین اقدامات لئوناردو بودند. ارزش و ظرفیت بقیه‌ی ورودی‌ها مثل لاکسالت، کاستیخو، باکایوکو و کالدارا با گذر زمان و در طول فصل مشخص خواهد شد و شاید پیش داوری درباره ی آنها زود و غیر ممکن باشد. نکته‌ی قابل توجه اما این است که این بازیکنان که عمدتا جوان و از استعدادهای بالقوه هستند، یا به صورت قرضی و با حق خرید اختیاری و یا با مبالغ پایین به باشگاه آورده شده ا‌ند و در صورت عدم موفقیت، ضرر و زیان چشمگیری متوجه باشگاه نمی‌شود. عملکرد لئوناردو در خالی کردن لیست اصلی تیم از بازیکنان کم ارزشی که سالها از باشگاه حقوق می گرفتند و بار منفی عملکرد فنی‌‌شان بسیار بیشتر از بار مثبتش بود نیز بسیار قابل تقدیر است. شاید هواداران میلان خواب خروج بازیکنانی چون آنتونلی، باکا، کالینیچ و گوستاو گومز آن هم فقط در یک پنجره‌ی نقل و انتقالاتی را هم نمی‌‌دیدند. -
چه انتظاری داشته باشیم؟ برای پاسخ به این سال باید دو جنبه را مورد توجه قرار بدهیم: ۱- ظرفیت فنی تیم نسبت به سال گذشته چه تغییری کرده؟ ۲- ظرفیت فنی تیم در مقایسه با سایر مدعیان سری آ در چه جایگاهی قرار دارد؟
پاسخ به سوال اول یک حد پایین مطمئنه دارد و آن اینکه می توانیم بگوییم ترکیب تیم از سال قبل ضعیف تر نشده بلکه به آن یک ماشین گلزنی هم اضافه شده است. دقیقا همان چیزی که اگر میلان سال قبل در اختیار داشت، شاید در جایگاه ششم قرار نمی‌‌گرفت. پس امسال با احتمال قابل قبولی رتبه‌ی باشگاه از ششمی پارسال بدتر نخواهد بود و این حد پایین و مطمئنه‌ی جایگاه میلان امسال در جدول است.
پاسخ به سوال دوم اما کمی دشوارتر است. تابستان گذشته وقتی همه ی هواداران روسونری در خوش باوری محض منتظر قهرمانی در لیگ بودند، پیشبینی گازتا رتبه‌ی چهارم در بهترین حالت بود چرا که منطقا ظرفیت فنی ترکیب بسیار با داشته‌های تیم‌هایی مانند یوونتوس و ناپل متفاوت بود. امسال هم وضعیت به همین منوال است. قطعا میتوانیم بگوییم که ترکیب میلان راهی بسیار طولانی تا رسیدن به یوونتوس و ناپل با بازیکنانی چون رونالدو، دیبالا، داگلاس کاستا، مرتنز، کایخون، همسیک و میلیک دارد. شاید حتی مثلث قدرتمندی مثل ایموبیله، میلینکویچ‌ساویچ و لوییز آلبرتو را هم در اختیار نداشته باشد. اینتر هم البته ورودی‌های خوبی چون ناینگولان داشته و پریشیچ و ایکاردی را نیز حفظ کرده و رم بازیکنان خوبی جذب کرده اما دو خروج بزرگ مانند ناینگولان و آلیسون داشته است. لذا از این جا به بعد بالا رفتن از نردبان جدول بین پله‌های ششم تا سومی، به جنگیدن روی تمامی توپ‌ها و تبدیل شدن ارزش‌های فنی بسیاری از بازیکنان ورودی مثل باکایوکو، کالدارا و کاستیخو از بالقوه به بالفعل منوط میشود. پس مثل همه‌ی سال‌های گذشته منتظر فصل طولانی دیگری می‌‌مانیم تا ببینیم دیاوولو این بار چگونه به جنگ رقبا خواهد رفت. خانه ی اول همین امشب، سن پائولو، ناپل.
نوشته شده توسط بیژن برزو
