سامان بدر
اختصاصی طرفداری - بایرن مونیخ فصل جدید را هم با کم ترین ورود و خروج آغاز کرد. ادو هورشمن، لودیوگ شوستر از آلمان و کلد سنه کا از دانمارک خریدهای جدید تیم بودند. هنوز دو بازیکن سوئدی به اضافه جانی هانسن در تیم حضور داشتند. ادو هورشمن و رومنیگه به ترکیب اصلی تیم اضافه شدند و اولی هوینس و جانی هانسن و برند فورستر و جوزف ویب بیشتر از نیمکت بازی ها را تماشا کردند. دیتمار کرمار همچنان هدایت تیم را برعهده داشت.
در مرحله اول بایرن مونیخ مقابل تیم لوکزامبورگی "جینوس ایچ"کار سختی پیش رو نداشت و در همان بازی رفت 5بر0 پیروز شد. سوبل و رومنیگه هر دو دوبار و شوستر یک بار گل های بایرن را به ثمر رساندند. دربازی برگشت هم شوستر با هت تریک خود سه بر یک موجبات پیروزی بایرن را فراهم کرد تا در دور بعدی مهمان مالموی سوئد باشد. تیم سوئدی هم همچون آتویدابرگ بایرن را یک برصفر شکست داد تا بایرن امید خودش را در بازی برگشت جستجو کند. جائی که تورستنسون سوئدی با گل خود به هموطنانش موجبات حذف این تیم را فراهم کرد. قبل از او دورن برگر از روی نقطه پنالتی بایرن را جلو انداخته بود تا بایرن با دو گل از سد حریف سخت کوشش بگذرد.
در یک چهارم نهائی بنفیکا رو در روی بایرن قرار گرفت و در حالی که بازی رفت خود را در پرتغال بدون گل به پایان برده بود در بازی برگشت با نتیجه 5بر1 مغلوب شد تا بایرنی ها با اقتدار پا به مرحله بعد بگذارند. دورن برگر و مولر هر کدام دو گل و رومنیگه یک بار گل های بایرن را به ثمر رساندند.
رئال مادریدی که به خاطر گل زده بیشتر در خانه مونشن گلادباخ صعود کرده بود در مرحله نیمه نهائی با دیگر تیم آلمانی بایرن مونیخ رو به رو شد: مونیخی ها در بازی رفت که در سانتیاگو برنابئو برگزار میشد حریف را یک بر یک متوقف کردند. گرد مولر توانست گل خوان مارتینز را خنثی کند. بازی برگشت در المپیک مونیخ برگزار شد و گرد مولر در همان نیمه اول کار را تمام کرد و دو بر صفر رئال را شکست داد تا فینال را با سنت آتین فرانسه که آیندهوون را شکست داده بود برگزار کند.
فینال
این بار ورزشگاه همپدن پارک گلاسکوی اسکاتلند شاهد فینالی دیگر بود که بازهم یک پای آن بایرن مونیخ بود. تنها ادو هورشمن و رومنیگه به ترکیب اصلی تیم نسبت به دو سال و سال قبل افزوده شده بودند. سپ مایر، جانی هانسن، بکن بائر، شوارزنبرگ، هورشمن، دورن برگر، فرانس روت، کاپلمن، اولی هوینس، رومنیگه و گرد مولر به میدان رفتند که گل فرانس روت در دقیقه 71 جام را برای سومین بار به مونیخ برد.
در بوندس لیگا دوباره مونشن گلادباخ به مقام قهرمانی رسید و حتی هامبورگ هم بالاتر از بایرن در جای دوم قرار گرفت. بایرن با 15برد 10 مساوی و 9 باخت و 40 امتیاز مثبت سوم شد. مونیخی ها در جام حذفی این فرصت را داشتند که تا فینال پیش بروند اما در نیمه نهایی این هامبورگ بود که صعود کرد. بایرنی ها در بازی اول تا وقت اضافه نیمه دوم 2بر1 جلو بودند که دروازه شان بازشد. در بازی برگشت بایرن در عین تعجب همگان در ورزشگاه خودی در دقیقه 90 دروازه اش را باز شده دید تا دوباره بدون فتح جام داخلی به سومین قهرمانی لیگ اروپا دست یابد.
در این فصل گرد مولر با 23 گل در بوندس لیگا و 5 گل در لیگ قهرمانان و رومنیگه با 8گل در بوندس لیگا و 3 گل در لیگ قهرمانان بهترین گلزنان بایرن بودند. دوباره بکن بائر بیشترین حضور را برای بایرن داشت و در همه بازی های بوندس لیگا ولیگ قهرمانان بازی کرد. سپ مایر و شوارزنبرک هم دوم وسوم شدند.
بایرن در فصل بعدی در یک چهارم نهایی مغلوب دینامو کیف شد تا قهرمانی لیورپول و انگلیسی ها در 5فصل بعدی شروع شود.
بایرنی که در سال اول قرن بیست و یکم (فصل 2001-2000) پا به عرصه مسابقات می گذاشت تفاوت های عظیمی با تیمی داشت که درسال 1973 برای چهارمین بار قهرمان بوندس لیگا شده بود. آنها به جز سه قهرمانی در لیگ قهرمانان در 16 دوره بوندس لیگا و 10 دوره جام حذفی موفق به فتح جام شده بودند و دیگر بهترین تیم آلمان شناخته می شدند. باوارایی ها بعد از قهرمانی های متوالی سه گانه سه بار دیگر به فینال رسیدند که هر بار ناکام بودند. در سال 1981 آستون ویلا با گل پیتر ویت بایرن را از کسب جام دور کرد. در 1987 پورتو هم بازی یک هیچ برده بایرن را در نیمه دوم با دو گل در عرض 3 دقیقه (رباح ماجر و جواری) به سود خود تمام کرد و در سال 1999 در عین تعجب همگان اتفاقات شگفت انگیز نیوکمپ رخ داد و بایرن در حالی که یک بر صفر جلو بود و بازیکنان در حال آماده سازی برای جشن قهرمانی بودند تدی شرینگهام و اوله گنار سولسشیر اشک بایرنی ها را در آوردند. با این حال همگان اذعان داشتند که حق بایرن در آن سال ها یک قهرمانی دیگر در اروپا بود. در سال 2000 آن ها بوندس لیگا و جام حذفی را فتح کردند (البته فتح بوندس لیگا در هفته آخر با گل به خودی میشاییل بالاک (بازیکن لورکوزن) به دست آمد).
در لیگ قهرمانان آنها در حالی که در دور دوم و گروهی رفت و برگشت رئال مادرید را با چهار گل شکست داده بودند در بازی رفت نیمه نهائی و روی درخشش آنلکا دو بر صفر باختند تا پیروزی 2بر 1 در بازی برگشت نتیجه ای در بر نداشته باشد. اما فصل جدید بالاخره انتظارات به پایان رسید.
اوتمار هیتزفیلدی که قبلا با دورتموند قهرمان اروپا شده بود هدایت تیمی را برعهده داشت که ستارگان دهه هفتاد خود را در راس مدیریت باشگاه می دید. بکن بائر، رومنیگه، اولی هوینس نقش رئیس، نائب رئیس و مدیریت باشگاه را برعهده داشتند (در زمان قهرمانی اول بایرن در اروپا، اوتمار هیتزفیلد در تیم بازل سوئیس گلزن اول این تیم در لیگ قهرمانان با 5 گل محسوب می شد). در تیم بایرن حالا دیگر بازیکنان آمریکای جنوبی و آفریقایی نیز حضور داشتند. ویلی سانیول فرانسوی از موناکو، برکانت گوکتانت ترکیه ای از آرمینابیله فلد، سیراکو اسفورزای سوئیسی از کایزرسلاترن و اوون هارگریوز انگلیسی از تیم دوم بایرن مونیخ خریدهای جدید این تیم محسوب می شدند که به همراه پاتریک آندرسون از سوئد، ساموئل اوسیکوفور از غنا، بیسنته لیزارازو از فرانسه، اسلاومیر وایکلونسکی از لهستان، حسن صالیحمیدزیچ از بوسنی، آنتونیو دی سالوو از ایتالیا، جیووانی البر و پائولو سرجیو از برزیل، روکه سانتاکروز از پاراگوئه بازیکنان خارجی باشگاه را شامل می شدند. به همراه این ها اولیور کان، سباستین بکر، توماس لینکه، اشتفان افنبرگ، ینس یرمیس، مهمت شول، توماس اشترونز، میشاییل تارنات، میشل وایزنر، کارستن یانکر و آلکساندر زیکلر یاران آلمانی بایرن در فتح لیگ قهرمانان و بوندس لیگا محسوب می شدند.
آنها در دور اول با پاریس سن ژرمن، روزنبرگ نروژ و هلسینبورگ همگروه بودند که کار چندان سختی به نظر نمی رسید. در بازی اول در سوئد با گل های مهمت شول، حمیدزیچ و یانکر 3بر 1 هلسینبورگ را شکست دادند. در بازی دوم همین نتیجه را در مونیخ با روزنبرگ تکرار کردند که در این بازی یانکر، البر و لینکه گلزنی کردند. اما پاریس سن ژرمن در بازی سوم با گل دقیقه نود شکست را به بایرن تحمیل کرد تا در بازی برگشت بایرن برای انتقام به میدان بیاید و با دوگل حمیدزیچ و سرجیو پاریسی ها را بدرقه کند. بایرنی ها که صعودشان را قطعی می دیدند در بازی پنجم و ششم چندان خوب ظاهر نشدند. آنها مقابل هلسینبورگ صفر صفر به تساوی رسیدند و مقابل روزنبرگ با گل دقایق انتهایی یرمیس از شکست گریختند تا با 11 امتیاز و یک امتیاز بیشتر از پاریس سن ژرمن به عنوان تیم اول صعود کنند.
در آن سال برای دومین سال متوالی دور دوم هم به صورت گروهی انجام می پذیرفت که بایرن مونیخ با آرسنال، لیون و اسپارتاک مسکو همگروه بود. یرمیس در بازی مقابل لیون به گل رسید تا بایرن به پیروزی برسد. در بازی دوم و در حالی که نیمه اول دو بر صفر از آرسنال عقب بودند توسط تارنات و شول به گل رسیدند تا با نتیجه 2بر2 هایبوری را ترک کنند. اسپارتاک مسکو در بازی سوم و چهارم با نتایج یک بر صفر و سه بر صفر مغلوب بایرنی ها شد که البر در بازی اول و مهمت شول 2بار و پائولو سرجیو یک بار در بازی دوم گلزنان بایرن محسوب می شدند. شکست سنگین سه بر صفر مقابل لیون یک نتیجه عجیب برای بایرن مقابل لیون بود. سیدنی گو وو در همان 20 دقیقه اول دروازه کان را باز کرد و نیمه دوم هم لیونی ها با گل خود شکستی سنگین را بر بایرن تحمیل کردند. اما به هر صورت بایرن در بازی آخر با گل البر مقابل آرسنال به پیروزی رسید تا با 13 امتیاز و 5 امتیاز بالاتر از تیم دوم یعنی آرسنال به دور یک چهارم نهایی برسد.
از مرحله یک چهارم نهائی انتقام گیری های بایرن مونیخ شروع شد. ابتدا منچستر یونایتد رو در روی بایرن مونیخ قرار گرفت و در اولدترافورد با گل دقایق انتهایی پائولو سرجیو از روی سانتر توماس لینکه شکست خورد تا با نا امیدی به مونیخ برود. در مونیخ هم جیووانی البر و مهمت شول روی دو پاس گل از تارنات و زیکلر در همان نیمه اول کار را تمام کردند تا گل گیگز بی اثر بماند و انتقام خوبی از شکست سال 99 گرفته شود. رئال مادرید هم که سال قبل باعث حذف بایرن در نیمه نهائی شده بود در مقابل بایرن حرفی برای گفتن نداشت. در سانتیاگو برنابئو هم البر روی سانتر توماس لینکه موجبات پیروزی بایرن را فراهم کرد تا در بازی برگشت کار راحت تری را در پیش داشته باشند. در مونیخ البر در همان دقیقه 8 گل پیروزی را به ثمر رساند. چند دقیقه بعد فیگو در طی یک همکاری با رائول به گل تساوی رسید. اما ینس یرمیس اجازه نداد که حتی رئال نیمه اول را با تساوی به رختکن برود. در نیمه دوم هم این نتیجه پا برجا ماند تا بایرن به فینالی برود که والنسیا با شکست لیدز یونایتد انتظارش را می کشید.
فینال
فینال لیگ قهرمانان در ورزشگاه سن سیرو در حضور 71 هزار تماشاگر انجام شد و بایرن با ترکیب کان، اوسیکوفور، پاتریک آندرسون، توماس لینکه، سانیول، لیزارازو، هارگریوز، افنبرگ، شول، حمیدزیچ و البر به میدان رفت که در نیمه دوم و وقت اضافه یانکر، زیکلر و پائولو سرجیو جانشین سانیول، البر و مهمت شول شدند. از آن طرف والنسیا با ترکیب کانیزارس، آنگلوما، آیالا، پلگرینو، کاربونی، باراخا، آیمار، مندیه تا، کیلی گونزالز، خوان سانچز و کاریو وارد شد که آلبلدا، زاهوویچ و دویکیچ جانشین آیمار، سانچز و آیالا شدند.
در همان دقیقه 3 ستاره فصل والنسیا مندیه تا موفق به گلزنی شد و نیمه اول با وجود حملات پیاپی بایرن راه به جایی نبرد. اما نیمه دوم بایرنی ها در دقیقه 55 روی حرکت زیبای افنبرگ به گل رسیدند تا کار به تساوی کشیده شود. بازی در بیشتر مقاطع در اختیار بایرن بود. اما این تیم از فرصت ها استفاده نکرد تا بعد از یک ماراتن 120 دقیقه ای کار به پنالتی کشیده شود. در ضربات پنالتی پائولو سرجیو ضربه پنالتی خود را از دست داد تا والنسیایی ها باز هم امیدوار بشوند. اما در ضربه سوم اولیور کان موفق شد پنالتی زاهوویچ اسلوونیایی را مهار کند. دوباره پاتریک آندرسون پنالتی خود را از دست داد تا بایرنی ها دوباره چشم امیدشان به دروازه بانشان باشد که بازهم با درخشش خود پنالتی کاربونی را دریافت کرد. سرانجام در پنالتی هفتم پلگرینو توپ را به دستان اولیور کان چسپاند تا دروازه بان افسانه ای بایرن قهرمانی را برای تیمش به ارمغان بیاورد و جام بر بلندای دست اشتفان افنبرگ قرار بگیرد.
بایرن در بوندس لیگا و در روز آخر و در دقیقه نود با گل تورستن فینک مقابل هامبورگ به تساوی رسید و جام قهرمانی را کسب کرد. اگر فینک در آن بازی گل نمی زد هامبورگی ها که آنها هم در دقیقه 90 گل زده بودند قهرمانی را به شالکه اعطا می کردند. اما در جام حذفی بایرن مونیخ در همان مرحله دوم مغلوب ماگدبورگ شد تا از فتح سه گانه باز بماند.
جیووانی البر با 15 گل در بوندس لیگا و 6 گل در لیگ قهرمانان بهترین گلزن بایرن بود. کارستن یانکر هم با 12 گل در بوندس لیگا و 2گل در لیگ قهرمانان شریک و زوج او محسوب می شد (هرچند خیلی ها زوج البر و سرجیو را زوج اصلی بایرن می دانستند). نباید از بازی های فوق العاده مهمت شول، حسن صالیحمیدزیچ و توماس لینکه غافل شویم. البته نقش کاپیتان تیم اشتفان افنبرگ که یک پاسور فوق العاده در طول فصل بود بر کسی پوشیده نبود. اولیور کان هم با 32 بازی در بوندس لیگا و 16 بازی در لیگ قهرمانان بیشترین حضور را در میان بازیکنان داشت و نمره میانگین او از کیکر در پایان فصل 2.5 بود که نمره فوق العاده ای است. بایرن چهارمین قهرمانی خود را در حالی جشن می گرفت که خیلی ها فوتبال آلمان را پیر و از کار افتاده می دانستند.
ویژه فینال تمام آلمانی: بررسی قهرمانی های بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا (1)
