مطلب ارسالی کاربران
من یه یونایتدی ام
من یه یونایتدی ام...مدت های طولانیه از رویای خوش نسیم وودواردی بیدار شدم...مورینیو سرمربی تیم من شد با کلی امید و آرزو (همون طور که فن خال در بدو ورود یک چمدان پر از امید و آرزو حمل می کرد)...همون ابتدا ورودی های تیم طوفانی بودن... میخیتاریان... زلاتان بزرگ... پوگبا شماره 7...امروز فهمیدم این بچه از نطفگی مرده بود ... مربی بعدی کی هست؟ هر کی باشه، مثل قبلی ها، یک چمدون خیلی بزرگ امید و آرزو میاره... اما اصلی در منچستر یونایتد هست به نام «قانون بقای اسمالینگ» که صدالبته شامل فیل جونز هم میشه !یه سوال: به نظر شما آینده فیل جونز در صورتی که دوسال پیش جدا میشد، با سرنوشت جانی اوانز یا تام کلورلی تفاوتی داشت؟ بگذریم...تعریف می کردم...فکر می کردم با اومدن مورینیو و اضافه شدن ستاره های جدید، اوضاع تیم بالاخره درست میشه، اما به جای بهبود شرایط، رکورد تساوی لیگ برتر جابجا شد !!!شواین اشتایگر با لگد بیرون انداخته شد، بدون اون که پرسیده بشه چرا بازیکنی که «آمار گلزنی اش در دقیقه» در اون فصل از هررا و پوگبا هم بهتر بود (138 دقیقه بازی و یک گل و یک پاس گل)، باید سکونشین باشه... رونی هم محترمانه و در سکوت به اورتون برگشت...همونجا امیدهام ته کشید...آخرین باری که یه شادی گل دیوانه وار مثل گل پاتریس اورا به بایرن مونیخ در پیراهن یونایتد دیده شد کی بود؟