فیفا گزارشی منتشر کرد با عنوان «برترین بازیکنان شماره 10 تاریخ» که به یادآوری افتخارات ستاره های بازیساز تمامی ادوار تاریخ فوتبال می پرداخت.
نیمی از ستاره هایی که در لیست فیفا نام شان آورده شده بود کسانی بودند که اوج دوران بازیگری خود را در ایتالیا تجربه کرده بودند یا حداقل یکی از بهترین دوران بازیگری خود را در کالچو تجربه کردند . با این حال بیشتر بودند ستاره هایی سابقا شاغل در سری A که شایستگی حضور در این لیست را داشتند تا لیست برترین «شماره 10» های تاریخ فوتبال تماما متشکل از ستاره های سری A باشد.
در بازی دوستانه چهارشنبه هفته گذشته تیم های ایتالیا و اسپانیا در مادرید، یک نکته کاملاً واضح بود ؛ اینکه این بازی یک نفر را می خواهد که سرنوشت بازی را در یک لحظه عوض کند. روزگاری سری A، پر بود از چنین بازیکنانی، همان شماره 10 های فانتزی که بازی شان هواداران را چه در رقابت های داخلی، چه در رقابت های بین المللی به وجد می آورد، همان هایی که تخصص شان شناسایی فرصت ها برای گشودن قفل دفاع حریف بود.
با در نظر داشتن این موضوع نگاهی به لیست فیفا می اندازیم، لیستی که به نظر دیو تیلور، یکی از فوتبال نویسان ایتالیایی می توانست به صورت دیگری باشد. نخست نگاهی به لیست فیفا می اندازیم: پله، دیه گو مارادونا، زین الدین زیدان، فرانس پوشکاش، میشل پلاتینی، روبرتو ریولینو، لیونل مسی، لوتار ماتئوس، روبرتو باجو، گئورگی حاجی و ماریو کمپس.
مارادونا ، زیدان
حالا لیست تمام کالچویی دیو تیلور از بازیکنانی که در یک چشم بر هم زدن می توانند سرنوشت یک بازی را عوض کنند، را مرور می کنیم، لیستی که با لیست فیفا اشتراکاتی دارد که مهم ترین آنها پسر طلایی سابق ناپولی، یعنی دیه گو مارادونا است.
بازی های فانتزی مارادونا در فاصله سال های 1984 تا 1991 آبی پوشان سن پائولو را به یک اسکودتوی ارزشمند، 2 نایب قهرمانی و یک قهرمانی در جام یوفا رساند. اسطوره زنده شهر ناپل را در آن زمان به هیچ شیوه*ای نمی شد مهار کرد و خطا تنها راهی بود که می شد جلوی او را گرفت.
او با نیروی محض اراده اش و تکنیک برتر خود، ناپولی را یک تنه به اوج قله فوتبال اروپا و دنیا رساند. دومین وجه اشتراک لیست تیلور با لیست فیفا، زین الدین زیدان است. اسطوره فوتبال فرانسه یکی از برترین بازیکنان تاریخ یوونتوس است که به همراه این تیم 2 اسکودتو و همچنین عنوان قهرمانی در رقابت های جام بین قاره ای را کسب کرد.
یووه به همراه زیدان همچنین 2 بار تا فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید. در وصف ارزش و اعتبار زیدان همین بس که اسطوره ای مانند آلفردو دی استفانو درباره او می گوید: «زیدان یک منظره چشمنواز متحرک بود. او طوری بازی می کند که انگار روی هر پایش را با یک پوشش ابریشمی پوشانده اند. اگرچه زیدان هرگز در 200 بازی اش برای بیانکونری، پیراهن شماره 10 را نپوشید اما با تکنیک جادویی اش، تعادل، کنترل و چرخش های 360 درجه ای اش به او چیزی جز یک بازیساز واقعی نمی شد گفت.
روبرتو باجو
سومین وجه اشتراک لیست تمام کالچویی تیلور با لیست فیفا کسی نیست جز اسطوره فراموش نشدنی آتزوری و یووه، روبرتو باجو، بارزترین سمبل فوتبال فانتزی در تاریخ ایتالیا. دوره حضور باجو در یوونتوس، موفق ترین دوره بازیگری او بود اما او برای اینتر و میلان هم بازی کرد.
با این حال در هیچ یک از این تیم ها به اندازه حضور در فیورنتینا (1985 تا 1990) به او خوش نگذشت، زمانی که او گفت خونش بنفش شده است. تعادل و حفظ توپ بی عیب و نقص باجو و همچنین شتابگیری او در استارت ها که با تغییر جهت های ناگهانی اش هر مدافعی را گمراه می کرد، آمار فوق العاده دوران بازیگری اش را توجیه می کنند: 204 گل در 452 بازی.
چهارمین و آخرین وجه اشتراک لیست تیلور و فیفا، میشل پلاتینی ستاره فرانسوی است که به همراه یوونتوس 3 بار توپ طلای فرانس فوتبال را برد. او سال 1982 به بانوی پیر پیوست و همکاری اش با ستاره دیگری مانند پائولو روسی، یووه را 2 بار به قهرمانی در سری A و همچنین 2 فینال جام باشگاه های اروپا رساند. علاوه بر دقت بالای پاس هایش که به نوبه خود یک هنر بود و همچنین وظایف بازیسازی اش، پلاتینی یک گلزن بالقوه بود و 3 بار آقای گل سری A شد.
دل پیرو ، توتی و گولیت
حالا نوبت می رسد به آن دسته از بازیکنانی که در سری A شاغل بوده و شاید حق شان بود که در لیست فیفا قرار بگیرند. اولین آنها الساندرو دل پیرو، کاپیتان سابق یوونتوس است که بیش از 700 بازی برای یووه انجام داد و به عنوان وارثی شایسته برای پیراهن شماره 10 روبرتو باجو، کسی که در سال 1995 راهی میلان شده بود، 290 گل زد تا برترین گلزن تاریخ بیانکونری باشد.
پینتوریکیو با تیم محبوبش در سال 1996 قهرمان جام باشگاه های اروپا شد و 8 بار سری A را فتح کرد. با آن پاهای جادویی و وقار مثالزدنی اش، باجو گل پیروزی بخش آتزوری مقابل آلمان در نیمه نهایی جام جهانی 2006 را زد تا ژرمن ها را در خانه در حسرت چشیدن طعم قهرمانی بگذارد. فرانچسکو توتی یکی دیگر از اسطوره های شایسته قرار گرفتن در لیست شماره 10 های تاریخ فیفا است.
او در همان ابتدای دوران بازیگری اش برای رُم در سال 1998 کاپیتان جالوروسی شد و 3 سال بعد اولین و تنها قهرمانی اش در سری A را جشن گرفت. سال بعد او پیراهن شماره 10 تیم ملی ایتالیا را از دل پیرو گرفت.
بعدها دل پیرو اعتراف کرد که «بهترین بازیکن باید شماره 10 را بپوشد» و همچنین تحسین مارادونا در سال 2004 وقتی گفت؛ «توتی می داند چطور تیم را به خوب بازی کردن وادار کند و حتی بیش از زیدان لایق عنوان بهترین بازیکن دنیا است» ، نشان می داد که گلادیاتور پایتخت ایتالیا در چه جایگاهی قرار دارد. او حالا با 232 گل دومین گلزن برتر تاریخ فوتبال ایتالیا است.
پس از دل پیرو و توتی نوبت به کسی می رسد که جزو افتخارات همیشگی سری A محسوب می شود. او کسی نیست جز رود گولیت، که یکی از کامل ترین بازیکنان کالچو در پست خودش در دهه 80 بود.
لاله سیاه سال 1987 به میلان پیوست و انعطاف پذیری اش به او اجازه می داد در هر پستی که می خواهد بازی کند. قدرت بدنی بالا و استقامت استثنایی اش، به گولیت این اجازه را داد تا تاثیری شگرف بر عملکرد میلان بگذارد و یکی از سه ضلع مثلث هلندی رویایی گولیت، فان باستن، ریکارد باشد که به میلان کمک کردند 3 اسکودتو، 2 قهرمانی در جام باشگاه های اروپا و 2 قهرمانی در جام بین قاره ای کسب کند ...
