شعارهای ملت های آسیا برای جنگ داخلی قاره پهناورِ جهان ، خیلی شبیه خودشان هست انگار . برخی حماسی ، برخی خبر رسان ، برخی یادآور ، برخی اعتقادی ، و نگاه های متفاوت و گاه متضاد . گروه اول :
امارات: حالا وقت ماست
تایلند: چانسونگ؛ همه برای یکی
هند: ببرهای آبی؛ امید یک ملت
بحرین: هرگز نگو هرگز
شعار امارات انگار از پشتوانه ی بعد از تلاش می آید ، ملتی که تلاشِ خود را کرده و حالا می خواهد شروعِ رویاپردازی هایش باشد .
شعار تایلند بیشتر از نگاهِ درونی و سنتی مردمش می آید ، " تایلندی ها بسیار مردم فهمیده ای هستند آنها همیشه منافع جمع را قبل از هر چیزی حتی قبل از منافع شخصی شان در نظر می گیرند حتی وقتی چیزی را دوست نداشته باشند به دیگران هم اهمیت می دهند ، طبق گفته ی یکی از پروفسورهای رفتار شناسی، تایلندی‌ها از اینکه بخواهند تقابل کنند خودداری می کنند و دلیل آن هم فرهنگ متکثری است که در آن رشد کرده‌اند. در فرهنگ این کشور، بروز دادن احساسات، خام و بی ادبانه است و کسانی که بتوانند بر این شرایط چیره شوند، انسان های ارزشمندی به حساب می آیند. "
شعار هند مثلِ بالیوود به نظر می آید ، یک معجزه ، ببرهای آبی انگار از درونِ آئین هندو پرش کرده وسطِ یکی از فیلم های بالیوودی ، با امیر خان و سلمان خان
شعار بحرین پیچیده و فلسفی ست . باید با احترام به تیمشان نگاه کرد .
گروه دوم :
استرالیا: قهرمانان برمی خیزند
سوریه: یک تیم ، یک ملت ، یک سوریه
فلسطین: ما پیروز خواهیم شد ما فلسطین هستیم
اردن: برای اردن افتخار بسازید
شعار استرالیا بیشتر به جام اروپا می خورد تا آسیا ، غروری غربی درونش نهفته
شعار سوریه انگار بیشتر به شعاری ایدئولوژی شبیه است تا فوتبال
شعار فلسطین هم مثل باقی شعارهایشان شده ، مبارزه بدونِ هدف ، تنها برای پیروزی
شعار اردن یک فرمان پادشاهی ست بیشتر
گروه سوم :
کره جنوبی: ما قرمزها هستیم.
چین: برای یک رویا می جنگیم
قرقیزستان: شاهین های سفید
فیلیپین: برای غیرممکن رویاپردازی کن
شعار کره جنوبی بیشتر از اینکه نماد باشد به رنگ اشاره دارد ، ما قرمزیم ، همین
شعار چین رویای جهانِ چین زده را متصور است ، ترسناک و رویایی تلخ
شعار قرقیزستان به دردِ حیات وحشش می خورد تا تیمش ، پس رویاهایش کجاست ؟
شعار فیلیپین به همان رویاپردازی هاشان بپردازند ممکن ترست تا اینکه به غیر ممکن فکر کنند
گروه چهارم :
ایران: 80 میلیون نفر، یک ملت ، یک قلب
عراق: شیرها همیشه پیروز می شوند
ویتنام: جنگجویان ستاره طلایی
یمن: هرگز تسلیم نمی شویم
شعار ایران ، از نگاه من ، بدترین ! یا یکی از بدترین ها ، آماردادن جمعیت ! مساوی است با یک ملت ( غیب گوییِ کنشمند ) مساوی ست با یک قلب ( یکدل ؟ ) ، این شعار تکراری نیست احیانا برایتان ؟
شعار عراق جذاب و ترسناک و جاه طلبانه ، از بهترین هاست ، باز هم به نظر شخصی
شعار ویتنام ، هنوز ویت کنگ ها انگار زنده اند ، قواعد بازی را نمی دانند ، چریک فوتبال هستند
شعار یمن دردآلود این روزهاست انگار
گروه پنجم :
عربستان: از کویر به تاج و تخت
قطر: ما و ملتی پرغرور، خوشحال هستیم
لبنان: سدرها می آیند
کره شمالی: با روحیه چولیما(اسب بالدار و افسانه ای سرزمین چین و مردم کره شمالی)
شعار عربستان مثل رویاپردازی ها و پول خرج کردن هاشان شده ، از کویر یهو پرتاب روی تخت بشوند ، بی هیچ زحمتی ، زحمتش را پولشان می کشد ، فوتبال هم بخشی از پول هست برایشان
شعار قطر گیج کننده و تهی
شعار لبنان نامفهوم و بی ربط به فوتبال
شعار کره شمالی یاد موشک های هسته ای ش را زنده کرده انگار ، همان قدر ترسناک ، همان قدر بی فکر
گروه ششم :
ژاپن: به همه احترام بگذار و از هیچکس نترس
ازبکستان: اینجا؛ ما ازبکستان هستیم
عمان: چهار میلیون قلب یک رویا
ترکمنستان: زمین سبز، تیم سبز، ترکمنستان سبز
شعار ژاپن مثلِ سنت سامورایی ش قابل احترام و عمیق ، نمی توان آسیا و جهان را بدون ژاپن دید . فوتبال آسیا بدون ژاپن بی معناست
شعار ازبکستان تلاش می کند خودش را معرفی کند ، همین !
شعار عمان از همان رویاپردازی های درون صحرا می آید ، گاهی مثل توفان شن بر باد می رود و گاهی مثل آفتابِ داغ کویر می سوزاند
شعار ترکمنستان حسرت زمین دارد بیشتر ، فوتبالش کمرنگ است مگر سبزی مشترکش با زندگی
پ . ن :
- احساس کردم گاهی به شعار هامان و به حرف هامان بیشتر دقت کنیم ، ملتی که شعار می دهد با زبان و دل فقط نباشد ، عقل و نگاه هم درون شعارش باید نمود کند .
- به همه ی تیم های ملت های آسیا به احترام فراوان نگریستم ، ملت هایی که رقیبِ هم ، اما ، هم قاره ایم ، فوتبال بازی می کنیم تا بیشتر هم را دوست داشته باشیم .
