اون هایی که حافظه خوبی دارند خوب یادشون است که روی یک صحنه یحیی گل محمدی در بازی ایران - مکزیک (یا شاید ایران - پرتغال) پس از اینکه افتاد زمین به هوای اینکه روش خطا کردند نشست 4زانو روی زمین و اتفاقا همون توپ هم شد یک ( فکر کنم گل شد) موقعیت خطرناک.
اینبار و پس از سالها تجربه و پول خرج کردند نه توسط یک نفر بلکه 5 نفر همون صحنه تکرار میشود!!!!
به چه علت باید از یک سوراخ دوبار گزیده بشیم؟
آیا همین بازیکن هایی که در تیم ملی هستند اون زمان رو یادشون نمیاد؟
آیا با گسترش روز افزون اینترنت و ارتباطات و فضاهای گفتگو که باعث میشن کوچترین لحظه های تاریخ هم با کلی ویدئو و .... ظاهر بشه اون بازی رو ندیده بودن و یا کسی براشون تعریف نکرده بود؟
فکر کنم شجاعی از همون نسل بود.
و این ها همش ریشه روانی دارد .ریشه ضعف پایه و اساس دارد.
یادم نیست پس از کدوم دوران و در زمان زمامداری کدوم مربی در تیم ملی بود که سر همچین سوتی هایی به فکر افتادند که روانشناس هم برای تیم ملی استخدام بکنند.
آیا اینکار انجام شد؟ شاید هم وظیفه سرمربی تیم ملی بود که این چیزا رو منتقل بکند به بازیکن هاش.
کیروش نمیتونست از بخشی از تو جیبیش برای آماده سازی روانی بازیکن ها خرج بکند.
بابا اصلا گور بابای روانشناس 4 ورق قرص اعصاب به اینها میدادی که توگوشی و پس گردنی و توی ساق پا ی حریف زدن و وووو رو نزنند.