و چقدر زیباست که انسان جز به خالقش به چیزی نیندیشد و در عشقش غرق شود و عاشق حقیقی گردد.
خدایا ما را از خود دور نران ، ای کریم کریمان و ای مهربان ترین مهربانان ، تویی که گناهکارترین و ظالم ترین بنده ات را بر در خانه ات میپذیری ، تویی که همه را راه میدهی.
تویی که همه چیز به قدرت تو شکل میگیرد ، پس من چگونه دل به دیگری بندم؟ چگونه اندک یادی از تو نکنم در حالی که تو مدام یاد من هستی ...
خدایا بزرگی ات قدریست که اگر همه بندگانت جمع شوند ذره ای وصف تو نتوانند کنند.
ای بزرگ بزرگان و ای شنونده ترین شنوندگان و ای بینا ترین بینایان و ای باقی ترین باقیان دریاب حال بندگانت را ، دریاب حال مظلومان را.
ما را ببخش و درهای رحمتت را بگشای که از کریم جز بزرگواری سر نزند...
