از زمانی که نام برزیل به عنوان میزبان جام جهانی 2014 انتخاب شد، تمام مردم این کشور تنها انتظار قهرمانی را از این تیم در جام جهانی داشتند. امّا اکنون که بازی به بازی پشت سرگذاشته شده است، فشار بر روی تیم ملی برزیل بیشتر و بیشتر شده است.
برزیل در مراحل حذفی این دوره از رقابت‌ها نسبت به مرحله گروهی متفاوت نشان داده است. آن‌ها برای عبور از سد شیلی به سختی و در ضربات پنالتی به مرحله بعدی راه یافتند و سبک سنگین و فیزیکی بازی آن‌ها در پیروزی مقابل کلمبیا باعث ایجاد انتقادات فراوانی در کشور برزیل شده است.
امّا در ادامه به نقل از Bleacher Report، پنج دلیل را برای اینکه برزیل فلیپه اسکولاری همچنان می‌تواند مدعی اصلی این تورنمنت باشد را بررسی خواهیم کرد.
1- روحیه تیمی نکته کلیدی در این دوره از رقابت‌هاست
همانگونه که لوئیز فان خال سرمربی تیم ملی هلند برای راهیابی به نیمه نهایی با تعویض طلایی خود نشان داد که در تورنمنت هایی چون جام جهانی، همه چیز فقط یازده بازیکن داخل زمین نیستند، بلکه این تأثیر هر 23 بازیکن تیم برای موفقیت در این رقابت‌هاست.
این تیمی که اسکولاری هدایت آن را برعهده دارد، از نظر بین المللی بازیکنانش با حضور در هرسطح حرفه ای راحت هستند و همین الهام بخش یکدست بودن و متحّد بودن تیم برزیل است. این تیم، تیمی نشان داد که بر روی افراد و نحوه بازیشان متکی نیست، بلکه بر روی تمام بازیکنانش به یک اندازه اتکا دارد.
برای رسیدن به این مرحله هر تیم قطعاً چیزی شبیه به یک فرمول شیمی در اختیار خود دارد، این تیم برزیل به نظر می‌رسد با رهبری داوید لوئیز از این یک دست بودن و روحیه کار تیمی قطعاً می‌تواند بهره مند شوند.
2- هسته خط دفاعی برزیل ستودنی و تحسین برانگیز است
شاید بسیاری بر این باور باشند که ژولیو سزار مستعدترین فرد برای ارتکاب اشتباه در خط دفاعی برزیل باشد، البته بسیاری نیز چندان از حضور مایکون و مارسلو در کناره‌ها مطمئن نیستند.
امّا در مرکز میانی خط دفاعی، برزیل 4 بازیکن در اختیار دارد که استحکام فوق العاده ای به هسته دفاعی تیم برزیل افزوده اند. حضور داوید لوئیز و تیاگو سیلوا و جلو تر از آن‌ها لوئیز گوستاوو و فرناندینیو، گروهی از بازیکنان باتجربه در سطوح بالای فوتبالی را که تحت نظر اسکولاری رشد پیدا کرده اند در اختیار تیم ملی برزیل قرار داده است.
با وجود داوید لوئیزی که پروایی از میل رو به جلویی که در سطح تیم باشگاهی اش نشان داده و یا لوئیز گوستاوویی که توانایی و مهارت بالایی در توزیع توپ و بازیسازی دارد، این گروه متحّد را نقطه اتکایی برای اسکولاری و طرفداران این تیم ملی قرار داده است
3- یک رویکرد رسیدن به پیروزی اسکار-محور
نیمار در ادامه رقابت‌ها حضور ندارد و برزیل نیاز به یک ناجی جدید دارد. اسکار در چلسی نشان داد که تیمش می‌تواند در لحظات مشکل بر روی او تکیه کند. اسکار در طول دو سال گذشته به خاطر عملکرد خود و کمک‌هایی که به فوتبال برزیل کرده بود مورد ستایش قرار گرفته بود، امّا از ابتدای جام تاکنون او در این امر موفق نشان نداده است.
بسیاری بر این باورند که خستگی بیش از حدی که در چندماه گذشته بر روی اسکار در تیم چلسی و سطح باشگاهی وارد شده، بر روی عملکرد او در تیم ملی برزیل تأثیر گذاشته است. حضور برزیل در این مرحله و عدم حضور نیمار شرایطی را به وجود آورده تا اسکار بتواند ثابت کند که دقیقاً چه کاری می‌تواند انجام دهد، اگرچه این مسئله مستلزم آن نیز هست که برزیل این انگیزه را در او القا کند
4- امتیاز میزبانی
شاید برزیلی ها برای نخستین بار در مقابل کلمبیا، درک کردند که امتیاز میزبانی و صدای سوت هوادارانشان در استادیوم، چقدر به نفع آن‌ها بود تا توانستند کلمبیا را از پیش روی بردارند. در جام کنفدراسیون‌های سال گذشته مطمئناً همه تأثیر حمایت هواداران را در موفقیت تیم ملی برزیل مشاهده کردند، اکنون هیچ دلیلی وجود ندارد که آن‌ها نتوانند در مقطعی حساس تر این مسئله را تکرار کنند.
مردم بر این باورند که برزیل هرچه در این جام پیشرفت کرده و به مرحله بالاتر رفته، مردم شور و اشتیاق بیشتری را از خود برای تشویق تیم نشان داده اند. حالا اگر آن‌ها بتوانند مقابل آلمان مجوز حضور در ماراکانا را کسب کنند، جو فوق العاده ای بر فضای ماراکانا حاکم خواهد شد که به عنوان بزرگترین مزیت و امتیاز برزیل در این دوره از رقابت‌ها تلقی خواهد شد.
5- فقط دو بازی پیش روست
برزیل با مشکل مصدومیت و محرومیت مقابل آلمان‌ها حاضر خواهد شد، نیمار با آن خطای شدیدی که در بازی با کلمبیا بر روی کمرش رخ داد، با شکستگی مهره مواجه شده و قطعاً دو ماهی از میادین دور خواهد بود، از طرفی تیاگو سیلوا هم به دلیل محرومیت سلسائو را همراهی نخواهد کرد.
قطعاً نبود این دو ضربه بزرگی به برزیل خواهد زد، امّا آن‌ها باید این را در نظر بگیرند که فقط 180 دقیقه و شاید کمی بیشتر با قهرمانی فاصله دارند. اگر مصدومیت نیمار در مراحل ابتدایی جام رخ می‌داد قطعاً شانس برزیل برای قهرمانی به طور چشمگیری کاهش پیدا می‌کرد.
امّا اکنون باید در نظر بگیرند که فقط دو بازی را باید بدون نیمار پشت سربگذارند و این برای آن‌ها فاجعه ای را ایجاد نکرده است. مسابقات حذفی چاشنی شانس هم برای بسیاری تیم‌ها در بسیاری از تورنمنت ها، عامل اصلی موفقیت بوده است، پس برزیل هم می‌تواند حتی بدون نیمار. آن‌ها نباید از باور و امیدشان کم شود.
