آژاکس با حذفِ رئال مادرید، قهرمان سه دوره اخیر چمپیونز لیگ، و یوونتوس، قهرمان هشت فصل اخیر سری آ، ادای احترامی به گذشته باشکوهش کرده و بدل به تیم محبوب این تورنمنت، برای تماشاگران بی‌طرف شده است. کیفیت، شور و بی‌پروایی تیم اریک تن هاگ قلب‌های فوتبال اروپا را ربوده، تیمی که در کورس نزدیک قهرمانی اردیویزه قرار دارد و به فینال جام حذفی هلند رسیده. پس آژاکس هم مثل بارسلونا برای کسب سه‌گانه می‌جنگد.
ستاره آژاکس فرنکی دیانگ است. دیانگ این فصل تبدیل به بهترین نمونه هافبک دوکاره در فوتبال مدرن شده، هافبکی که کاریزمایش در زمین باور به ۲۱ ساله بودنش را بسیار دشوار می‌کند. دیانگ در پایان فصل راهی بارسلونا خواهد شد. شاید هیچ بازیکن ۲۱ ساله‌ای در فصول اخیر به اندازه هافبک کلیدی آژاکس آمادگی چنین تغییر سطحی را نداشته.
دیگر مهره کلیدی آژاکسی‌ها دوید نرس است. نرس فقط یک سال بیشتر از دیانگ دارد و به عنوان یکی از سه راس مثلث خط حمله تیم تن هاگ، کنار دوزان تادیچ و حکیم زیاش، یکی از خطرناک‌ترین بازیکنان این تیم در بعد هجومی به حساب می‌آید. فلسفه آژاکس همیشه در تعادلی بین کار تیمی و به نمایش گذاشتن کیفیات انفرادی ریشه داشته. گرایش بیشتر این تعادل هم به سوی کار تیمی بوده. در این میان اما نرس با تکنیک بالا و قدرت دریبل‌زنی چشمگیرش گاهی کفه این ترازو را به سوی کارهای انفرادی سنگین‌تر کرده. شاید به همین دلیل بود که او شروع چندان خوبی در این فصل نداشت. اما اتفاقا همین کیفیت متفاوت این پدیده برزیلی است که عاملی متفاوت به آژاکس اضافه می‌کند.
آژاکس امشب در خانه تاتنهامی به زمین می‌رود که از روز ولنتاین به بعد بیش از نیمی از بازی‌هایش را باخته. با این وجود شاگردان موریسیو پوچتینو همچنان در رده سوم لیگ برتر قرار دارند و با حذف منچستر سیتی قدرتمند به جمع چهار تیم پایانی چمپیونز لیگ پیوسته‌اند. با توجه به مصدومیت‌های زیاد تاتنهامی‌ها در مقطع پایانی فصل، به خصوص هری کین که هر دو بازی رفت و برگشت را از دست خواهد داد، این دستاوردی بسیار چشمگیر برای آن‌ها به حساب می‌آید. ارزش کار اسپرز وقتی بیشتر به چشم می‌آید که به اسکواد محدود آن‌ها نسبت به دیگر بزرگان فوتبال اروپا نگاه می‌کنیم (تاتنهام در دو پنجره نقل و انتقالات اخیر حتی یک خرید هم نداشته). با این وجود در مقایسه با آژاکس، اسکواد تاتنهام بسیار پرمهره‌تر به نظر می‌رسد. به همین خاطر آژاکس عنوان تیم «سیندرلایی» این فصل از چمپیونز لیگ را از اسپرز می‌رباید.
شاید تاتنهام این فصل نسبت به آژاکس عملگراتر بوده، به خصوص در رویکردش نسبت به بازی‌های بزرگ، اما شباهت‌های سبک بازی دو تیم به هیچ وجه کم نیست. این شباهت‌ها البته وقتی بیشتر به چشم می‌آید که در به یاد بیاوریم یان ورتونگن، توبی آلدروایرلد و کریستین اریکسن روی هم نزدیک سه دهه در رده‌های سنی مختلف برای آژاکس بازی کرده‌اند. به این جمع داوینسون سانچز که دو سال پیش فینال یوروپا لیگ را با آژاکس تجربه کرد را هم اضافه کنید.
در غیاب کین، دلی علی و اریکسن هستند که باید بار تیم‌شان را به دوش بکشند (سون هیونگ مین هم از بازی رفت محروم است). ستاره سابق آژاکس و مغز متفکر اسپرز در حال حاضر سر دوراهی ماندن یا رفتن از لندن قرار گرفته. اریکسن مهره‌ایست که بارها نشان داده قادر به خلق موقعیت از هیچ است، کیفیتی که هیچکدام از تیم‌های بزرگ اروپایی نیستند که ازش بی‌نیاز باشند. قرارداد اریکسن در پایان فصل آینده به پایان می‌رسد و او همچنان حاضر نشده این قرارداد را تمدید کند. بنابراین درخشش هافبک دانمارکی تاتنهام در نیمه نهایی چمپیونز لیگ می‌تواند بهترین پیشنهادها برای آینده‌اش به همراه بیاورد.
کنار اریکسن، علی دیگر هافبک تیم پوچتینو است که می‌تواند سرنوشت بازی رفت را تغییر دهد. علی این فصل فقط هفت گل برای تیمش زده، در مقایسه با 22 گلی که فصل 2017-2016 زده بود. بخشی از دلیل افت این آمار مصدومیت هفت هفته‌ای اوست و بخشی دیگر تغییر پستش و نزدیک‌تر شدنش به مرکز خط میانی برای پر کردن جای خالی هم‌تیمی‌های مصدومش. با توجه به غیبت هری وینکس و به احتمال زیاد موسا سیسکو، امشب یک بار دیگر این وظیفه بر دوش علی خواهد بود. جدال او با دیانگ و دانی ون دبیک می‌تواند دیگر عامل سرنوشت‌سازی این رویارویی جذاب باشد.
با توجه به اینکه سبک بازی آژاکس مقابل هیچ تیمی، چه در خانه و چه خارج از آن، معمولا تغییر نمی‌کند، تاتنهام می‌تواند در بازی امشب امید به ضدحمله‌های سریع و توپ‌سازی‌های اریکسن و علی برای لوکاس مورا ببندد. برای مهار کردن این خطر، دیلی بلیند و متایاس دلیخت باید از گیر کردن در موقعیت‌های تک به تک با مورا پرهیز کنند.
آژاکس این فصل برابر بایرن مونیخ، رئال مادرید و یوونتوس هرگز یک دقیقه هم پا پس نگذاشته. اما آیا اسپرز چالشی از نوع دیگر برای آمستردامی‌ها پدید خواهد آورد؟
نوشته:
گابریله مارکوتی
