اولین بازی ای ک دیدم و یادم میاد بازی ایران استرالیا و صعود ایران به جام جهانی بود . داییم میگه جام جهانی 94 بازی نیجریه آرژانتین و آرژانتین یونان و برزیل ایتالیا رو با هم دیدیم ولی من خیلی کوچیک بودم و چیزی یادم نمیاد . من اصلا یادم نمیاد کی طرفدار مارادونا و آرژانتین شدم ولی از زمانی ک خودمو شناختم طرفدار آرژانتین و مارادونا بودم
جام جهانی 98 رو یادمه و برزیلی ک توی اون جام دیدم یکی از قدرتمند ترین تیم های ملی هست ک تابحال دیدم ، اون تیم قهرمان نشد ولی از برزیل 2002 ک قهرمان شد یه سر و گردن بالاتر بود
بهترین تیم های ملی ک دیدم :
اسپانیا 2008 _ 2012 : این اسپانیا قادر بود یک گل بزنه و باقی بازی حریف رو دنبال توپ بدوونه . این تیم بخاطر اینکه اکثر بازیکناش از دو تیم بارسا و رئال بودن خیلی شناخت خوبی از بازی هم داشت و تقریبا مثل یه تیم باشگاهی هماهنگ و با ریتم مشخص بازی میکردن ، اسپانیا برای قهرمانی توی اون یوروها و جام جهانی زیاد به دردسر نیفتاد و کمتر تیمی تونست اونارو تحت فشار بذاره
برزیل 97_99:اون برزیل رویایی بود ، زوج ریوالدو رونالدو میتونست هر دفاعی رو ویران کنه . برزیل اون زمان سرامد تیم های هجومی بود اما توی خط هافبک و دفاع مهره های چغر بد بدنی داشت و دو فول بک بزرگش ک از بهترین های تاریخ فوتبال هستن دست کمی از مهره های تهاجمی تیم نداشتن .
آلمان 2010_2014: این آلمان همه چیز تموم بود ، هم زیبا و تهاجمی بازی میکرد هم بازی ها رو پر گل میبرد ، بین 2010 تا 2014 سه چهار بار بیشتر آلمان رو توی دردسر ندیدم و از جمله تیم هایی ک تونستن روبروی این تیم بایستن اسپانیا 2010 ایتالیا 2012 و آرژانتین و الجزایر توی جام جهانی 2014 بودن و بقیه ی تیم ها نتونستن زیاد شرایط سختی برای آلمان درست کنن .
بهترین تیم های باشگاهی ک دیدم :
بارسلونای 2009_2011 : نمیشه راجع به این تیم هیچ صحبتی کرد واقعا این تیم ترسناک بود .این تیم مثل میلان ساکی و آژاکس دهه ی 70 از زمان خودش جلوتر بود وفوتبال کم نظیری رو بازی میکرد ، تیمی ک بسیار هماهنگ و بی نقص بود و نزدیک ترین تیم ممکن به ایده آل بود و اگر دروازبان بزرگی داشت هیچ نقصی توی این تیم نمیشد پیدا کرد .
منچستر 2007_2009:منچستر فرگوسن سالهای خوب زیادی داشت و جام های بسیاری کسب کرد ولی اوج فرگوسن و منچستر بین 2007 تا 2009 بود ک یک تیم کامل از هر نظر زیر دستش بود و اون تیم هیچ عیب و نقصی نداشت و از هر نظر تیم کاملی بود ،بازیکنای منچستر به چیزی جز قهرمانی فکر نمیکردن .
یوونتوس 1996_1998 :دهه ی نود اوج قدرت تیم های سری آ بود و یوونتوس لیپی قدرتمند ترین اونها ، این یووه 3 فینال متوالی لیگ قهرمانان رو تجربه کرد و هم از لحاظ مهره و هم از لحاظ تاکتیکی بین تیم های اون زمان سرآمد بود . در مورد بزرگی اون یووه همین بس ک فرگوسن کبیر سر تمرین های اون تیم رفت تا بتونه توی مربی گری به درجات بالاتری برسه و چیزهای بیشتری یاد بگیره
تیم های باشگاهی و ملی قدرتمند زیاد داشتیم ولی از بین همه ی تیم ها (از سال 96 به بعد)این تیم ها سرآمد بقیه بودن و توی یک بازه ی زمانی از رقباشون فاصله ی زیادی گرفتن و دست نیافتنی به نظر میرسیدن
